ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ 2024 Η ευγνωμοσύνη είναι πολύ μεγάλη αρετή. Όσο αποκρουστική είναι η αχαριστία , τόσο ελκυστική και πιο ικανοποιητική είναι η ευγνωμοσύνη . Αυτή μαρτυράει ευαισθησία καρδιάς, αλλά και ταυτόχρονα Και ευγένεια ήθους. Αποτελεί στολίδι τού ίδιου τού ανθρώπου , και μια συγκινητική έκφραση τής πνευματικής καλλιέργειας. Δείτε όμως τώρα στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή τον δαιμονισμένο Γαδαρηνό, πώς αμέσως μετά την θεραπεία του, γεμάτος θέρμη έδειξε μέσα από τά έργα του, την απέραντη ευγνωμοσύνη του. Πνεύματα πονηρά , είχαν καταλάβει τον άνθρωπο, τον άρπαζαν, τον μετέφεραν σέ τόπους ερημικούς , στα μνήματα, αλλά και στα βουνά. Ο ίδιος ήθελε την απαλλαγή από την παρουσία τους, με όλη του την ψυχή του και την καρδιά του , τούς σιχαινόταν. Αλλά όμως τί μπορούσε να κάνει αυτός ώς αδύνατος άνθρωπος , εναντίον τους; Ακόμα και όταν οί ίδιοι του οί συμπατριώτες τον έδεναν με αλυσίδες, στα χέρια και στά πόδια, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να καταφέρουν τίποτα απολύτως. Τά δαιμόνια μιλούσαν με το δικό του στόμα, ποθούσε τήν ελευθερία του, και δεν μπορούσε να τήν πετύχει και ίσως να σκεφτόταν , ότι << έτσι λοιπόν θα περάσω όλες τίς ημέρες τής ζωής μου:; σε αυτή την κατάσταση, θα παραδώσω το πνεύμα μου; Τουλάχιστον άς με λυπηθεί ο θεός.>> Και ο πανάγαθος Θεός τον λυπήθηκε, ήλθε ό ίδιος να τού δώσει την θεραπεία, να το απελευθερώσει από την δαιμονική τυραννία, αλλά και κάτι άλλο ασύγκριτα και αναμφίβολα πολύ πιο ανώτερο. Ο ίδιος ο Κύριος επισκέφτηκε αυτήν την περιοχή , επίτηδες για το δικό του <<πλάσμα>> για την ώρα και την στιγμή πού ενώ έβγαινε από το πλοίο στην παραλία, ο δαιμονιζόμενος ήταν εκεί. Οί δαίμονες από την παρουσία του και μόνο καταλήφθηκαν από τρόμο, και φόβο, και ενώ ήταν αυτοί ήταν πού πρίν από λίγο ώς δυνατοί ταλαιπωρούσαν αυτή την δύστυχη ψυχή και τον άνθρωπο, και θύμα τους, τώρα αυτοί ήταν πού τρομαγμένοι και ενώ δεν είχε έρθει ακόμα ή ώρα τους, γνώριζαν ότι η ώρα τής αιώνιας και δίκαιης καταδίκης τους και τιμωρία τους είναι κοντά. Τούς επέτρεψε να εισέλθουν στους χοίρους, τούς οποίους και έπνιξαν στα νερά τής λίμνης. Και αυτό φυσικά, το έκανε για την παιδαγωγική τιμωρία των κατοίκων τής περιοχής, , πού με αναίδεια καταπατούσαν τον Μωσαϊκό Νόμο, με το να εκτρέφουν χοίρους, ενώ ήταν απαγορευμένο από τον νόμο τού Θεού. Και το θαύμα έγινε, ο πρώην δαιμονιζόμενος, για πρώτη φορά αναπνέει ελεύθερα, η καρδιά του πλημμύρισε από ευγνωμοσύνη πρός τον ευεργέτη του , τον Χριστό. Και εάν οί δαίμονες προσκύνησαν στον Χριστό με τρόμο, ο πρώην δαιμονιζόμενος προσκύνησε τον Κύριο, με βαθιά ευγνωμοσύνη αλλά και πίστη . Με όλη του την θέρμη. Τής καρδιάς του , παρακαλούσε τον ίδιο τον Κύριο, να τον δεχθεί κοντά του , ώς μαθητή του, ώς ακόλουθό Του, αλλά ό ίδιος ο Κύριος τού είπε <<υπόστρεψε είς τον οίκον σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός>> και όπως μάς λέει ο θείος και Ιερός ευαγγελιστής, ότι όντως εκείνος <<απήλθε καθ’ όλην την πόλιν κυρήσιν , όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς>>. Πρίν από λίγο, το ίδιο αυτό στόμα , επηρεασμένο από τά πονηρά πνεύματα <<εσφενδόνιζαν>> βλασφημίες , τώρα το ίδιο αυτό στόμα διηγείται σέ όλους την ακατανίκητη δύναμη τού Κυρίου , τον τρόμο και τον φόβο των δαιμόνων μπροστά στον κύριο, την άμεση υποταγή τους στην Εντολή Εκείνου, αλλά και από τον φόβο τους μήπως ο κύριος τούς κλείσει στην οδύνη τής αιώνιας κόλασης.!! Και με απερίγραπτη την χαρά στο πρόσωπό του θα προσέθετε ότι αυτός με την δύναμη τού Λυτρωτή απελευθερώθηκε από την τυρρανία των πνευμάτων , δοξάζοντας τον θεό, ευχαριστώντας τον με όλη την καρδιά του και προβάλλοντας τον Χριστό ώς Λυτρωτή, πού ήλθε να καταλύσει την εξουσία και τά έργα τού διαβόλου, καλώντας τούς πάντες να πιστέψουν. Και αυτό το ιεραποστολικό έργο – ένα είναι σίγουρο – δεν το άφησε στον στενό οικογενειακό του κύκλο, το επεξέτινε σέ όλη την πόλη , και ένα είναι σίγουρο , δεν το έκανε μόνο εκείνη την ημέρα , το έκανε κάθε μέρα, και πώς εμείς μπορούμε να είμαστε βέβαιο γι’ αυτό και ο ίδιος ο ευαγγελιστής μάς λέει <<περιήγε την πόλιν>> συνεχώς και την ημέρα και την νύχτα, ίσως και μήνες , αλλά και μέχρι το τέλος τής ζωής του, διηγόταν όπου και εάν βρισκόταν αυτό το μεγάλο θαύμα, αλλά και την μεγάλη ευεργεσία πού έλαβε από τον Χριστό, και έτσι με το δικό του πειστικό λόγο πού τον θέρμαινέ και φώτιζε η πίστη του, εξέφραζε με όλο του τον ενθουσιασμό την ευγνωμοσύνη του προς τον Λυτρωτή. Σήμερα είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για όλους εμάς. Και ένα είναι σίγουρο, ΄ότι πολλές φορές στην ζωή μας, μάς επισκέφτηκε ο κύριος και πολλές φορές λάβαμε τίς ευεργρσίες Του απολαμβάνοντας τίς ανεκτίμητες πνευματικές και υλικές ευλογίες τής δικής Του ανιδιοτελούς Αγάπης. Και γι’ αυτό η καρδιά μας πρέπει να πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη και Ιεραποστολικό ζήλο , λέγοντας στο καθένα από εμάς , κάθε φορά πού ακούμε αυτή την ευαγγελική περικοπή <<διηγού όσα επιοίησέ σοι ο Θεός>> Αμήν !!!