Γ' (3η ) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο άνθρωπος ενώ έχη από τόν θεό στή διάθεσή του καί όλα τά μέσα , αλλά καί όλους τούς τρόπους νά ζεί μία φωτισμένη ζωή -εντούτοις- πεισματικά αρνείται τά δώρα αυτά τού Θεού, καί είναι αυτός πού αναζητάει τήν χαρά καί τήν ικανοποίηση εκεί πού - ακριβώς - υπάρχει τό σκοτάδι, η καταθλιπτική μέριμνα, η φοβερή δουλεία στά τυρρανικά πάθη. Είχε πολλές φορές ο Κύριος γιά τούς επί τής γής θησαυρούς, τούς οποίους γιά ν τούς αποκτήσει ο άνθρωπος, μοχθεί, καί είτε τούς αποκτήσειείτε όχι μετατρέπεται σιγά- σιγά ή γρήγορα καί επίπονσα δολος τους.Αυτή η δουλεία - λοιπόν - σέ οποιοδήποτε πάθος , σκοτίζει τόν νού, ώστε νά μήν είναι ικανός νά διακρίνει τήν αλήθεια, προκαλεί μείωση τής συνείδησης , ώστε νά μήν μπορεί νά διακρίνει τό σωστό από τό λάθος , τό καλό από τό κακά. Ο ίδιος ο Κύριος είπε, ότι , ότι είναι οί οφθαλμοί γιά τό σώμα είναικαί ο νούς γιά τήν ψυχή.οταν λοιπόν τό μάτι είναι καθαρό καί φωτεινό- μάς είπε- τότε καί όλο τόσώμα καί η ψυχή είναι καθαρό. . Τότε μόνον ό άνθρωπος ζεί καί εργάζεται άνετα μέσα στό φώς. Αποφεύγει τά εμπόδια, βαδίζοντας στόν ασφαλή δρόμο, Εν αντιθέσει όταν τό μά τι είναι τυφλωμένο , τ'οτε όλο τό σώμα είναι όλο στό σκοτάδι βυθισμένο. Κινδυνεύει από στιγμή σέ στιγμή νά χτυπήσει επάνω σέ τοίχους. Τό ίδιο όμωςσυμβαίνει καί μέ τόν νού πού ώς άλλο φώς πού εδόθη από τόν θεό στόν άνθρωπο, ώστε νά διακρίνει τό σωστό καί τό ορθό, καί νά κατευθύνει πρός τό καλό , είναι φρουρός τής ψυχής, από τούς διαφόρους κινδύνους, καί νά τήν οδηγεί στόν δρόμο τού Θεού. Όταν όμως αυτό τό θείο φώς λέει ό Κύριος- ό νούς καί ησυνείδηση γίνεται εξαιτίς τν παθών σου , σκοτάδι, - τότε καί μόνο τότε - τό πνευματικό καί ηθικ'ο σκοτάδι τής ψυχής σου, πόσο πυκνό καί αδιαπέραστο θά είναι. Καί πόσους τρομερούς κινδύνους καί αιώνιες καταστροφές Θά διατρέχεις Προσθέτωντας,, ότι καί εάν ακόμα ο άνθρωπος έχει τήν διάθεση , δέν μπορεί νά δουλεύει σέ δύο κυρίους - τόν Θεό ή τόν Μαμωνά - στά προσωρινά υλικά αγαθά , καί στά πνευματικά καί στά αιώνια, στά επίγεια πλούτη καί στούς ουράνιους θησαυρούς. Είναι, μάς λέει, αδύνατον νά συμβιβάσει τά ασυμβίβαστα, νά εναρμονίσει τά αντίθετα, καί θά είναι - ο άνθρωπος - αυτός πού θά βρεθεί στήν ανάγκη νά διαλέξει μεταξύ τού Θεού καί τού κόσμου, τού ουρανού καί τής γής, τής σωτηρίας καί τής απώλειας <<Ού δύνασθε Θεόν δουλεύειν ή μαμωνάν>> μάς είπε , μήν ματαιοπονήτε - δέν είναι δυνατόν νά είσαστε αφωσιωμένοι στόν Θεό , από τήν μία μεριά καί από τήν άλλη νά "κλείνετε τό μάτι" στόν κόσμο, νά βαδίζεται στούς δρόμους τής αρετής καί ταυτόχρονα νά περιπλανιέστε στά δαιδαλώδη μονοπάτια τής αμασρτίας, καί νά είστε εσείς πού θά κάνετε αυτές τίς επιλογές. Όμως, οπως πολλές φορές , τόν έχουμε ακούσει νά λέει , ευτχής είναι ο άνθρωπος πού μέ τήν θελησή του θά υποταχτεί στόν θεό καί νά ακολουθήσει τόν δικό του δρόμο, θά προχωράει μέ τό φώς τού Θεού καί τήν χάρη του - σταθερά πάντα - από τό καλό στό καλύτερο, καί από αυτό στό άριστο καί τέλειο. . Θάέχει προσανατολισμό πρός τόν ουρανό , χωρίς νά είναι όμως καί απόκοσμος. , Θ αποφεύγει τίς παγίδες τής μαρτίας, θά καταφρονεί τίς δολερές τέρψεις τής κοσμικής ζωής, , θά γεύεται τίς γλυκύτητεςς ττή πνευματικής ζωής , θά είναι αυτός πού θά μορφώνεται καί θά μεταμορφώνεται << από δόξης είς δόξαν, καθάπερ από Κυρίου πνεύματος>> (ΒKor g 120 << Διά τούτο, λέγει πρός όλους εμς.. μή μεριμνάτε τήν ψυχήν υμών , τί τί φάγετε καί τί πίετε , μηδέ τώ σώματι ημών τί Ενδύεσθ Κάτι τό οποίο συνήθως, πιέζει τόν άνθρωπο, τού προκλαλεί αγωνία, καί κάνει τήν ζωή του αγχώδη , είναι η μριμνα γιά τά βιωτικά αγαθά , γιά τό τί θά φάει, γιά τό τί θά πιεί , τί θά φορέσει, γιά τό πού θά κατοικήσει. Γιά αυτόν ακριβώς τόν λόγο κοτάξτε τούς γύρω από εμάς.Αφουγκραστείτε, ακούστε, - εάν εσείς τό θλελετε- ττί μεταξύ τους συνομιλίες, τά σχέδιά τους, τά έργα τους, αλλά καί τά όνειρά τους. Πολλέ φορές, - σέ αυτές τίς μετξύ τους συνομιλίες- αναφέρονται στά υλικά αγαθά στά χρήματα, στίς επιχειρήσεις τους, στίς πωλήσεις και στίς αγορές τους, στόν μισθό τους, στό μεροκάματό τους,. Τούςπιέζει - πολλ´ες φορές - η βασανιστική μέριμνα, γιά τό σήμερα, τι αύριο, αλλά καί τό μακρινό μέλλον,. Τούς συνέχει ο φόβος μήπως καί δέν πάνε καλά οί δουλειές τους, μήπως καί τυχόν ναυαγήσουν τά μελοντικά τους σχέδια. Μιά τλετοια κατάσταση όμως δέν τούς αφήνει νά απολαύσουν ήσυχα ήρεμα τά αγαθά πού έχουν , γιά νά δοκιμάσουν τήν γλυκλητητα τού ειρηνικού ύπνου. Από αυτήν τήν πολύ βασανιστική καί χωρίς <<γλυκύν καρπόν>> μέριμνα ήθελελε - καί θέλει- νά παλλάξει ο Κύριος τούς ανθρώπους , νά τούς δώσει τήν αλαηθινή χαρά τής ζωής, <<Διατί είσθε ολιγόπιστοι Διατί παραμερίζετε τήν στοργικήν πρόνοιαν τού Παναγάθου Πατρός.. Κοιτάξτε τά πτηνά τού ουρανού. Δέν σπείρουν , δέν θερίζουν, δέν συγκεντρώνουν προϊόντα είς αποθήκας. καί όμως ο Επουράνιος Πατήρ σς τά τρέφει Σείς δέν αξίζετε πολύ περρισότερο από όλα τά πτηνά τού ουρανού, μάς ρωτάει, Κοιτάξτε τ άνθη τού αγρού, τά οποία ο Θεός τά έχει ενδύσει μέ απερίγγραπτον ωραιότητα τόση πού ούτε οΣολομών είς όλην του τήν δόξαν νά μήν έχει ενδυθεί σάν ένα από αυτά. Αφού ο Θεός έχει ενδύσει μέ τόση ωραιότητα τά εφήμερα αυτά χορτάρια δέν θά φροντίσει καί γιά τό δικό σας ένδυμα καί στό ερώτημα πού ίσως όλοι εμείς έχουμε καί πού είναι τί κατθρθώνει .. <<Μήπως στό δικό σας αναάστημα π.χ. μπορείτε νά προσθέσετε έναν πήχυν>> Καί αυτά τά λόγια μ'ας τ'α λέει ο Κύριος , όχι νά μάς κάνει απρόθυμους πρός εργασία . Η εργασία είναι επιτακτικό καθήκον όλων μας, Καί αυτό γιά νά διδάξει σέ εμάς νά έχουμε πίστη στήν συμπαράσταση τού Θεού. νά μήν μάς απορροφάει - απασχολεί - η μέριμνα γιά τά υλικά αγαθά αλλά νά στρέφουμε τόν νού καί τήν καρδιά μας στόν Θεό, στήν αγάπη, στήν δικαιοσύνη Αυτού καί όλα αυτά - τά απαραίτητα υλικά αγαθά - θά δοθούν σέ εσάς μαζί μέ τάνακτίμητα αγαθά τής Βασιλείας τώ ουρανών. ΑΜΗΝ!!!

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Η ΚΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΜΑΙΗΤΩΝ)

Έπειτα από τήν συμβολική του Βάπτιση στόν Ιορδάνη ποταμό, ο Κλυριος άρχισε τό μεγάλο κυρηκτικό καί θαυματουργικό του έργο, μέ κέντρο δράσης του τήν πόλη τής Καπερναούμ καί τήν οιία τού μετέπειτα αποστόλου Πέτρου. Ο Πέτρος καί οί άλλοι μαθητές τού Ιωάννου (Πργφήτου καί Προδρόμου) είχαν ήδη κληθεί από τόν Κύριο, εκεί στόν ίδιο ποταμό τόν Ιορδάνη γιά νά τόν ακολουθήσουν. Αυτοί όμως δέν είχαν κατανοήσει τήν σημασία καί τήν σπουδαιότητα τής προσκλήσεώς τουςαπό τόν Κύριο. Δέν ήταν όσο έπρεπε ψυχικά προετοιμασμένοι καί δέν ήταν ακόμα έτοιμοι, νά εγκαταλείψουν τά πάντα, νά τόν ακολουθήσουν οριστικά καί αμετάκλητα, τόν Διδάσκαλο, νά γίνουν από εκείνη τήν ώώρ μαθητές του, καί αύριο διδάσκαλοι - μέ τήν σειρά τους - τής οικουμένης κηρύττοντας τήν βασιλεία τού Χριστού. Καί όμως όλοι αυτοί μετά τά αναρίθμητα καί πρωτοφανή θαύματα πού είδον, μετά τήν συναρπαστική διδασκαλία Του , πού τήν άκουσαν, ήταν οί πρώτοι πού φωτίστηκε ο νούς τους, τονώθηκε η αγαθή τους διάθεση, καί πλέον ήταν έτοιμοι νά δεχθούν τήν κλήσιν τους. Καί ο Κύριος πού φυσικά είναι γνώστης τών πάντων, καί πού πάντοτε ενεργεί με σοφία, τήν καταλληλη στιγμή, πού γνώριζε εκείνος ότι ήταν ψυχολογικά πανέτοιμοι νά τόν δεχθούν - τότε καί μόνο τότε τούς κλαλεσε κοντά του - οριστικά- καί μόνον Εκείνος πάντοτε έκανε τά πάντο μέ καλό σκοπό , έφερε τά βήματά τους κοντά του, κατά τήν ιστορική -γιά τούς μαθητές του καί τήν ανθρωπότητα - ημέρα στήν παραλία τής Θάλασσς τής Γαλιλαίας τής Τιβεριάδος, , όπως τήν ονομάζη ο Ευαγγελιστής Ιωάννης,. Καί εάν καάποιος εκεί έβλεπε τόν Κύριο, θά νόμιζε ότι, είχε βγεί γιά έναν περίπατο, καί τοόν παρακολουθούσε πιό προσεκτικά ότι ο περίπατος εκείνος ήταν εέργο μεγάλο, καί όχι ένας περίπατος αναψυχής. Αλλά γιατί εκεί λίγο πιό ανοιχτά από τήν παραλία εί δύο άλλους αδελφούς, τόν Σίμωνα - πού τόν οποίο αργότερα τόν ονόμασε Πέτρο- , καί τόν αδελφό του τόν Ανδρέα. Αυτοί ήταν ψαράσεςκαί έριχναν τά δίκτυα τους γιά νά πιάσουν ψάρια, δηλαδή νά τά αλιεύσουν καί πού κατά σύμπτωση εκείνη τήν ημέρα δέν είχαν πιάσει ούτε ένα ψάρικαί πού ο κόπος τους εκείνη τήν ημέρα φάνηκε μάταιος. Καί ενώ συνεβαιναν αυτά καί φαινόταν πώς ακόμα καί η ίδια η θάλασσα νά ήθελε νά τούς διώξει, καί νά μήν τούς έδινε τά ψάρια της. Τότε ήταν, πού Κϋριος απευθυνόμενος πρός αυτούς, τούς μίλησε , καί τούς έδωσε τήν μεγάλη καί επίσημη κλήση, γιά ένα πιό μεγαλύτερο έργο, από αυτό πού μέχρι τώρα έκαναν, λέγοντάς τους <<Δεύτε οπίσω μου καί οιλησω υμάς αλιείς ανθρώπων>>. Ζήητμα, εάν αυτοί αντιλαμβάνονταν - εκείνη τήν ώρα - τό βαθύτρο νόημα τών λόγων του, αλλά καί τού τού εργου γιά τό οποίο θά τούς προετοίμαζε, καί θά τούς προόριζε, νά αφήσουν δηλαδή τά συνεργά τής ψαρικής, ( μέ τά οποία είχαν μιά μακροχρόνια οικειότητ) καί νά ασχοληθούν μέ κάτι τό νέο (καί αγνωστο καί αχαρτογράφητο γιά αυτούς) , νά παρουν στά χέρια τους τά πνευματικά δίχτυα, μέ τά οποία στήν τρικυμισμένη θάλασσα τού κόσμου, θά ήταν αυτοί πού θά έπαιρναν τούς ανθρώπους γιά νά τούς οδηγήσουν μέ στοργή καί απέραντη αγάπη, στό σφαλές καί χωρίς τρικυμίες λιμάνι τής Βασιλείας τού Θεού. Καί όλα αυτά - φυσικό ήταν - νά τά κατανοήσουν ολοκάθαρα, πολύ αργότερα, όταν τό Άγιο Πνεύμα μέ τήν έλευσή του , τούς φώτιζε καί θά τούς οδηγούσε <<είς πάσαν τήν αλήθειαν>> Τώρα, όμως , μόνον ένα μπορούσαν νά καταλάβουν, ότι ο Κύριος τούς καλούσε νά τόν ακολουθήσουν ώς μαθητές του. Καί αυτοί δέν δίστασν καθόλου, ούτε στιγμή δέν άφησαν τόν νού τους να τό επεξεργστεί καί όπως μάς αφηγήται ο Απόστολος καί Ευαγγελιστής Μάρκος <<ευθέως αφένετες τά δίκτυα, ηκολούθησν αυτώ>> Τήν ιδια αξιοθαύμαστη προθυμία έδειξαν εκείνη τήν ημέρα άλλοι δύο ψαράδες στό επάγγελμα, ο Ιάκωβος καί ο Ιωάννης. Ήταν εκεί τήν ίδια ημέρα καί τήν ίδια ώρα - όπως έκαναναν κάθε ημέρα- νά ετοιμάσουν τά σύνεργά τους, γιά νά πιάσουν ψάρια στήν θάλασσα. Στήν κλήση τού Κυρίου όμως, χωρίς τόν παραμικρό δισταγμό άφησαν τά πάντα, - ακόμα καί τόν ίδιο τους τόν πατέρα- γιά νά γίνουν καί αυτοί κήρυκες τής βασιλείας του Θεού. Καί ιδού, λοιπόν , όλοι υατοί μέ οδηγό τους τόν ίδιο τόν Κύριο, θά περιεδιάβαιναν όλη τήν Γαλλλιλαία, μέ τόν Κύριο ν θεραπεύει τούς ασθενείς, θαυματουργικά τούς πάσχοντες, καί θα τόν ακουγαν - σ'αυτήν πορεία - νά κηρύττει πρός όλους τό Ευαγγέλιο τής βασιλείας. <<Ήγγικεν , έλεγε, η βασιλεία τών Ουρανών>> Από αυτή τήν στιγμή εγκαθίστανται στήν γή. Άς δείξετε , τούς είπε μεγάλη προθυμία, νά τήν δεχθείτε , καί μέ πίστη ετοιμαστείτε νά γίνετεαι τιμημένοι πολίτες της. Πάρα πολλοί, καί μαζί μέ αυτούς καί οί ίδιου του οι μαθητές, θά αναρωτιούνταν, τί καί ποιά είναι αυτή η βασιλεία τών ουρανών - καί φυσικό είναι νά είχαν κάθε δίκιο νά ρωτάνε, γιατί αυτή η βασιλεία τών ουρανών δέν είναι σάν τίς βασιλείες όλου τού άλλου κόσμου. Ήταν καί είναι η βασιλεία τής αγάπης, τής ειρήνης, τής δικαιοσύνης, αλλά καί τής ληθθινής ελευθερίας, στήν οπία αδιαμφισβήτητος βσιλιάς ο Θεάνθρωπος Κύριος, , ο Χριστός, γιατί αυτόν τόν βασιλέα προανήγγελαν οί Προφήτες, ζητοκραύασε ό ίδιος ο Ισραηλητικός λαός, ακλομα ακόμα καί ο ίδιος ο Πιλάτος, καί πού ακόμα καί οι ίδιοι οί Απόστολοι διεκήρυξαν έν Αγίω Πνεύματι <<Βασιλέα τών βασιλευόντων καί Κύριον τών κυριευόντων>> (Α' Τιμ στ' 15). Καί στήν ερώρηση ποιός είναι αυτός ό Νόμος τής βασιλείας τού Θεού -αδιαμφισβήτητα καί αδιαπραγμάτευτα- είνα καί παραμένει είς τούς αιώνας τό ίδιο τό Θέλημα τού Χριστού, όπως ό ίδιος τό διατύπωσε μέ τό κήρυγμά του στά Ιερά Ευαγγέλια, φανερώνοντάς το ό ϊδιος στούς ιερούς Αποστόλους, τό παρέδωσαν εκείνοι στήν Εκκλησία. Καί ήταν Αυτός ο απείρου κύρους Νομοθέτης Κύριος πού στό όρος τών Μακαρισμών, παραμέρισε τόν παλαιό Νόμο , καί έδωσε τόν νέο Νόμο, αυτόν τής χάριτος λέγοντας << Ηκούσατε ότι ερθη τοίς αρχαίοις... Εγώ δέ λέγω υμίν >> Ότι θεμέλιος λίθος καί επιστέγασμα αυτής τής νομοθεσίας είναι η άπειρη αγάπη πρός τόν θεό καί τόν πλησίον. Καί ένα είναι σίγουρο, τότε οί μαθητές του καί όσοι τόν άκουγαν νά κηρύττει, θά αναρωτιούνταν (αλλά καί σήμερα όσοι ακούμε τά ίδια αυτά λόγια στά ιερά Ευαγγέλια Θά αναρωτιόμαστε) ποιοί θά είναι αυτοί πού θά γίνουν οι πολίτες τής βασιλείας τών ουρανών. Η ίδια απάντηση τότε καί τώρα - απλή αλλά καί ξεκαάθαρη- Πολίτες αυτής τής Βασιλείας- ήταν , είαναι καί θά είναι - όσοι ελεύθερα καί αυτοπροαίρετα , χωρίς βία, καί εξαναγκασμό, πιστεύουν στόν Βασιλέα Χριστό, καί πειθαρχούν στό Θέλημά Του. Καί οσκοπός αυτής τής βασιλείας - γιά όσους από εμάς αναρρωτιούνται- είναι χωρίς αμφισβήτηση - νά αναδείξει όλους τούς - μέ ελεύθερη βούλησή τους- ανθρώπους "τέκνα τού Θεού", Θεούς κατά χάρη, ένδοξους βασιλείς τών ουρανών, αιωνίως μακάριους καί <<εκλάμποντας ώς ό ήλιος έν τή βασιλεία τού Πατρός αυτών >> όπως πολύ χαρακτηριστικγ καί μέ παραστατικότητα μάς πειγράφει ο Απόστολος τών Εθνών Ματθαίος(ματθ ιγ' 43) Τρισευτυχισμένοι , λοιπόν, όσοι μέόλη τους τήν καρδιά δέχονται τήν βασιλεία τού Χριστού,. Καί εμείς όμως, μέ τό Ιερό Μυστήριο τοού Βαπτίσματος, πολιτογραφόμεθα - αυτομάτως - ώς μέλη καί πολίτες τής βασιλείας τών ουρανών . Γιά αυτό, όμως, -καί είναι υποχρέωσή μας - νά μελετήσουμε βαθύτερα καί νά συνηδητοποιήσουμε αυτήν τήν μεγάλη κλήση. Δηλαδή, νά ζούμε καί νά φερόμαστε , οπως επιβάλεται από τούς νόμους αυτής τής Βασιλείας, δηλαδή πολύ απλά τό ίδιο τό θέλημα του Θεού.καί αυτό γιατί, όσο μικροί καί εάν εμείς είμαστε, σέ σύγκριση μέ τούς Αγίους Αποστόλους, καλούμαστε νά γίνουμε καί εμείς <<αλιείς ανθρώπων>> Νά καλέσουμε - καί εμείς - όπως ο Κύριος τούς Αποστόλους_ όλους όσους γύρω μας -ίσως - δέν έχουν καταννοήσει τήν αξία τους ώς μέλη καί πολίτες τής βασιλείας τών Ουρανών, καί νά τούς οδηγήσουμε πρός Αυτόν Τόν Παμβασιλέα Κύριον ΑΜΗΝ !!!

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Ένα είναι σίγουρο οτι στό Αποστολικό τους έργο οί μαθητές τού Κυρίου θά ήταν αυτοί πού θά έυρίκονταν μπροστά σέ συκοφαντίες, μαρτύρια φυλακίσεις, αλλά καί μπροστά ακόμα στόν φρικτό θάνατο. Αυτοί θά ήταν πού θά πρόσφεραν σέ όλους τό Ευαγγέλιο τής σωτηρίας τής λύτρωσης καί τής χαράς, καί αντίθετα πρός αυτούς οι πονηροί θά ήταν αυτοί πού θά απαντούσαν σέ όλα τά παραπάνω με διωγμούς, βασανιστήρια, μέ εξευτελισμούς , αλλά αυτοί θά ήταν πού έπρεπε νά εμπνέουν αυτούς μέ τό έργο τους καί τήν συμπεριφορά τους. Καί αυτό γιατί έπρεπε νά παραμένουν σταθεροί , πραείς καί ειρηνικοί νά κυρήττουν τόν Χριστό , νά ομολογούν μέ θάρρος τήν πίστη τους , αλλά καί νά είναι αυτοί πού προσκαλούν τούς πάντες στήν σωτηρία. Ο Κύριος ήταν αυτός πού στό παρελθόν τούς είπε γιά τά εμπόδια καί τούς κινδύνους , αλλά ήταν καί ο ίδιος πού πολλές στό παρελθόν τούς είχε μιλήσει - επαναλαμβάνοντας- ότι αυτοί θά είναι πού θά λάμβαβαναν από αυτόν τήν ανεκτίμητη αμοιβή , τά θεία καί αιώνια βραβεία, αλλά όχι μόνο αυτοί αλλά διά μέσου τών αιώνων καί ο κάθεπιστός ξεχωριστά <<Καθένας, είπε ο οποίος χωρίς να φοβάται διωγμούς, χωρίς νά υποστέλλεται ενώπιον τών ανθρώπων, θά με ομολογήση παντού Θεόν καί Σωτήρα του, καί θα κυρήξη μέ θάρρος τήν διδασκαλία μου, θά έχη μεγάλην αμοιβήν. Εγώ ο ίδιος ώς θεός καί Κύριος πάντων, θά τόον ομολογήσω εμπρός είς τόν Πατέρα μου στόν ουρανόν, εμπρός είς όλον τόν αγγελικόν κόσμον, ώς πιστόν μαθητήν καί ακολουθόν μου. Εκείνος όμως πού γιά λόγους δειλίας καί ανθρωποοαρέσκειας ,διά λόγους συμφέροντος καί μικροφιλοδοξίας θά μέ αρνηθή ώσ Θεάνθρωπον Σωτήραν εμπρός είς τούς ανθρώπους , θά τόν αρνηθώ καί εγώ κατά λόγον δικαιοσύνης εμπρός είς τόν Πατέρα μου τόν έν τοίς ουρανοίς.Δέν θά τόν αναγνωρίσω ώς οπαδόν μου , ούτε καί ο Πατήρ μου , φυσικά, θά τόν αναγνωρίσει ώς τέκνον του>>. Δέν έμειμε όμως εκεό ο Κύριος ,πρόσθεσε καί άλλα, τά οποία έκ πρώτης όψεως είναι καί φαίνονται παράδοξα αλλά καί δύσκολα, καί τά οποία .εν τούτοις είανι δικαιώτατα καί αφαντάστως συμφέροντα γιά τόν κάθε πιστό. Ζήτησε από τούς μαθητές του καί ζητάει από τόν κάθε πιστό νά τόν αγαπάει πιό πολύ καί από τά πιό προσφιλή του πρόσωπα (τόν ίδιο του τόν πατέρα, τά παιδι του ή ακόμα καί τά ίδια του τά αδέλφια. <<Εκείνος, είπε, πού αγαπά τόν πατέρα του, ή τήν μητέρα του, τόν υϊόν του, ή τήν θυγατέρα του, παραπάνω από εμέ, εκείνος πού θέτει τούς οικείους του είς ανωτέραν μοίραν από εμέ καί από τήν διδασκαλίαν μου, δέν είναι άξιος νά λέγεται οπαδός μου.Δέν έχει τό δικαίωμα νά είναι μαζί μου>> Ο ίδιος ο Κύριος έχει δώσει τούς γονείς στού γιούς καί τούς γιούς στούς γονείς . Αυτός θυσιάστηκε γιά χάρη τους, για νά τούς ανοίξη τίς πύλες τούουρανού.Καί ένα είναι δίκαιο , μάς λέι, όλοι περισσότερο από όλους να αγαπούν Αυτόν. Άλλωστε,όπως καί τά πράγματα μαρτυρούν , εκείνος πού αγαπάει τόν Χριστό μέόλη του τήν ψυχή, αγαπάει τούς οικείους του πολύ περισσότερο καί ευκολότερα πό όσο εκείνοι τόν αγπάνε, εκείνοι πού δέν αγαπούν τόν Χριστό. Γιά τόν Χριστό θά πρέπει κανείς νά είναι έτοιμος καί τήν ζωή του νά θυσιαάσην νά σηκώνει κάθε ημέρα τόν σταυρό τού μαρτυρίου, μέ τήν απόλυτη βεβαιότητα ότι έτσι θά αναδειχθεί ο δοξασμένος, ο μακάριος οπαδός τού Χριστού, τό πολυαγαπημένο τέκνο τού Θεού-Πατρός. Οι μαθητές, οπως καί σέ πολλές άλλες περιπτώσεις , είχαν ακούσει τίς διαβεβαιώσεις αυτές τού Κυρίου, αισθάνονταν , όπως ήταν φυσικό, μιά ιδιαίτερη ικανοποίηση γιαότι τόσοκαιρό κοντά του είχαν ακούσει. Ο Πέτρος, ώως εκπρόσωπός τους , ρώτησε τόν Κύριον <<Ιδού ημείς αφήκαμεν όλα καί εσέακολουθήσαμεν.. Ποιά είναι η αμοιβή μας>> και ο Κύριος τού απάντησε << σάς διαβεβαιώνω , ότι σείς, πού μέ ακολουθήσατε εδώ είς τήν γήν όταν είςς τήν συντέλειαν τβν αιώνωναναδημιουργηθεί νέος πλέον ο κόσμος, και αναστηθούν οί νεκροίκαί ο Υϊός τού ανθρώπου καθήσει είς τόν ένδοξον θρόνον του, τότε καί σείς θά καθήσετε είς δώδεκα θρόνους , γιά νά κρίνετε μέ τήν αγιότητα τού βίου σαςτάς δώδεκα φυλάς τού Ισραή.Καί καθένας ο οποίος χάριν εμού υπεβλήθη είς θυσίας καί εγκατέλειψε οικείους , συγγενείς, θάπάρη πλουσιωτάτην τήν αμοιβήν του. Καί κατά τόδιάστημα τής ζωής αυτούς θά εχη είς τήν δόξαν του εκατονταπλασίον από όσα αφήκε, τό δέσποδαιώτατον όλων Θά κληρονομήση τήν αιώνιαν, τήν πανένδοξον καί μακαρίαν βασιλείαν τών ουανώ>>. Ποία, λοιπόν σύγκριση -αγαπητοί μου αδελφοί- μπορούν νά έχουν οι θυσίες πού εμείς καλούμαστε νά νά κάνουμε γιά χάρη τού Χριστού μπροστά στήν ανυπλόγιστη τήν ασύλληπτη στήν ανθρώπινη διάννοια, αμοιβή πού μάς περιμένει Καί εάν ακόμη γιά χάρη τού Ιερού ευαηηελίου εγκαταλείψουμε τούς γονείς μας καί τούς αδελφούς μας , καί εάν ακόμη θυσιάσουμε καί τήν ζωή μας , αυτές οί θυσίες δέν μπορούν νά νά συγκριθούν με κανένα τρόπο μέ όλα τά αγαθάτού ουρανου. <<οφθαλμός ούκ είδε καί ούς ούκ ήκουσε καίεπί καρδίαν ανθρώπουούκ ανέβη ά ητοίμασεν οΘεός τοίς αγαπώσιν αυτόν>> (Α' Κορ β , 9). Άς αφήσουμε δέ ότι τόσες καί τέτοιες θυσίες , σπνι παρουσιάζονται ευκαιρίες νά πραγματοποιήσουμε , γιατί καί πιό σπάνια , μάλλον δέ από λίγους, τήν ζητάει ο θεός. Πιό συνηθυσμένες είναι οί άλλες οί πιό μικρές , οί πιό ελαφύτερς, καί οί οποίες δέν κοστίζουν πολύ , δέν απαιτούν καμία μεγάλη προσπάθεια, καί κόπο πολύ καί τίς οποίες καί ζητάει από εμάς καί επιβραβεύει Θεός. Ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι η προσφορά μέ αγάπη καί ενός έστω ποτηριού μέ νερό λογίζεται ώς θυσία, γιά τήν οποία ο προσφέρων <<ού μή απωλέση τών μισθόν αυτού>> (Ματθ. Θ 41). Ο Θεός όμως, όπως λέει καί ένας μεγάλος εκκλησιαστικός συγγραφέας, δέν αποβλεπει στό παρόν αλλά στήν διάθσεση πού εσύ καίεγώ έχχουμε. Κρίνει τήν θέση τού καθενός πό εμάς ανάλογα μέ τίς δυνατότητες πού εμείς έχουμε, τήν εσωτερική ποιότητα καί τήν κατάσταση τής καρδιάς τού καθένός από εμάς.. Όσο αγιότερη η διάθσεση μας, όσο πιό φλογερή η επιθυμία μας γιά τήν θυσία γιά τήν δόξα τού θεού καί τήν εξυπηρέτηση τού πλησίον μας, υωηλότερη καί η αμοιβή μας. Καί είναι - επαναλαμβάνω γιά μία ακόμα φορά- ο ίδιος ο Θεός πού κάθε ημέρα μάς φέρνει πολλές περιστάσεις μικρών αλλά καί μεγάλων θυσιών. Γι' αυτό καίεμείς θά πρέπει νά είμαστε - ο καθένας ξεχωριστά αλλά καί όλοι μαζί- νά τίς αρπάξουμε μέ προθυμίαθά είμαστε ευτυχείς καί μακάριοι.Ηδική μας τέλος αμοιβή, θά είναι η χαρά , η φυσική ικανοποίηση εδώ στήν γή, η δόξα τού θεού στόν ουρανό... ΑΜΗΝ !!!