ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ + ΑΠΟΚΡΕΩ 2022
Τά απαραίτητα εφόδια γιά τόν καθένα από εμάς γιά τήν αιωνιότητα ή όχι αγαπητοί μου αδελφοί αναμφισβήτητα είναι καλά έργα αγάπης καί καλοσύνης πρός τούς πάσχοντες αδελφούς μας.
Καί πώς θά καθωριθεί αυτό, θά ρωτήσει κάποιος . Η απάντηση βρίσκεται στήν σημερινή ευαγγελική περικοπή., λέγοντας σέ όλους εμάς ο Κύριος <<Αμήν, αμήν λέγω υμίν, έφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε>>, θά πεί στούς δικαίους και θά εισέλθουν είς τήν βασιλείαν τών ουρανών καί στούς αδίκους θά πει μέ αυστηρόν τόνον <<πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμμένοι είς τό πύρ τό αιώνιον τό ητοιμασμένον τώ διαβόλω καί τοίς αγγγέλοις αυτού >> κατά τήν Β’ Παρουσίαν, γιατί <<Αμήν, αμήν λέγω υμίν, έφ’ όσον ουδέν εποιήσατε ενί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, ουδέν εμοί εποιήσατε>>.
Οι μέν δίκαιοι θά λάβουν τά ασ’υλληπτα αγαθά τού ουρανού ώς δώρα όπως μάς λέει και περιγράφει παραστατικά ο Απόστολος Παύλος (Α’ Κορ β’, 9) <<οφθαλμός ούκ είδε καί ούς ούκ ήκουσε καί επί καρδίαν ανθρώπου ούκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός, τούς αγαπώσιν αυτόν>>. Καί αυτό γιατί αυτοί πίσυτεψαν καί αγάπησαν τόν θεό καί Σωτήρα τους, εκδηλώνοντας αυτή τους τήν αγάπη με αντίστοιχα έργα καλοσύνης καί αγάπης πρός όλους ανεξαιρέτως τούς πάσχοντες καί στρερημμένους συνανθρώπους τους. Καί αυτά τά έργα είναι πού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θά τά απαριθμήσει ένα πρός ένα ενώπιον τού Θεού, τού επίγειου καί επουράνιου κόσμου – παρουσιάζοντάς τα – σάν νά έγιναν στόν ίδιο προσωπικά, γιατί ακριβώς επιδή εκείνος έγινε άνθρωπος, θεωρεί ό ίδιος όλους τούς ανθρώπους αδελφούς του, όσο ελάχιστοι καί άσημοι εάν φαίνονται αυτοί στά μάτια τού αμαρτωλού κόσμου.
Καί θά τό κάνει αυτό , όπως τό ακούσαμε στυήν σημερινή ευαγγελική περικοπή, κα’ι πού στό τέλος θά τούς πεί ότι η αγάπη τους θά λάβει τήν αμοιβή της – λεγοντάς τους – ότι η βασιλεία τού Πατρός μου καί η δική μου δόξα, η ατελείωτη χαρά καί η μακαριότητα είναι όλα δικά σας.
Ενώ αντίθετα, είναι αυτός ο Κύριος , ο οποίος θά κλείσει τίς θύρες τού παραδείσου , θά αποπέμψει στήν αιώνια Κόλαση όλους τούς αμετανόητους αμαρτωλούς. Τούς σκληρρυμμένους εγωπαθείς, τούς ιδιοτελείς καί φίλαυτους, οί οποίοι έδειξαν σκληρότητα, αναλγησία, πρός τούς φτωχούς καί πάσχοντες , πού έαν καί είχαν όλα τά μέσα , αλλά καί τόν τρόπο νά κάνουν τό καλό, αλλά μή έχοντας αγάπη στήν καρδιά τους, δέν τό έκαναν, καί πού όπως μάς διαβεβαιώνει ό ίδιος ο Κύριος, ενώ θά χτυπούν τά στήθη τους, θά θρηνούν καί θα οδύρονται, - ώς ήδη καταδικασμένοι – δέν θά είναι τελικά αυτοί πού δέν θά μείνουν με τόν Θεό τής αγάπης καί τού ελέους.
Οί δίκαοι αντίθετα, μαζί μέ τούς αγγέλους, μπροστά στόν Θεό, θά είναι αυτοί πού θά ευφραίνονται, καί μέ λαμπερά πρόσωπα, γεμάτα από τήν χαρά, θά τόν δοξολογούν καί θά τόν δοξάζουν. Τιό σημαντικό μήνυμα πού θά πρέπει όλοι εμείς νά προσέξουμε καί νά λάβουμε είναι ότι ο Κύριος δέν κάνει λόγο γιά μεγάλα καί δύσκολα έργα αγάπης, πού απαιτούν κόπους καί σκληρές θυσίες, δέν μιλάει γιά τήν διανομή τών υπαρχόντων μας, στούς φτωχούς, καί κατατρεγμένους, γιά αγώνες πρός τήν υπεράσπιση αυτών πού κινδυνεύουν καί αδικούνται, ούτε ακόμα καί γιά τήν θυσία τής ίδιας μας τής ζωής γιά τήν σωτηρία τών άλλων, καί πού καί αυτό φυσικά είναι έργα βέβαια μεγάλα καί θαυμαστά φλογερής αγάπης.
Καί φυσικά σε αυτή τήν ευαγγελική περικοπή – δέν είναι αυτό πού ζητάει από όλους εμάς - έρχεται καί φέρνει σέ όλους εμάς άς μου επιτραπεί η έκφραση τήν εύκολη λύση τά απλά εύκολα καί όμως σημαντικά έργα καθημερινής ζωής.
Μάς μιλάει γιά λίγη τροφή σέ έναν πεινασμένο, ένα παλιό αλλά καθαρό ένδυμα ή παπούτσι πού βρίσκεται σέ καάποια ντουλάπα, σέ καποιον πού δέν έχει τίποτα νά φορέσει, ένα ποτήρι νερό σέ κάποιον διψασμένο, μιά επίσκεψη σέ έναν ασθενή σέ νοσοκομείο ή σέ κάποιο σπίτι πού γνωρίζουμε ή έχουμε ακούσει ότι δέν έχει κάποιον νά τόν βοηθήσε, αλλά καί σέ αυτόν ακόμα τόν φυλακισμένο, έστω καί άς μήν τό ξέρουμε καθόλου. Καί ποιός από ολους εμάς – πού σήμερα άκουσε αυτήν τήν ευαγγελική περικοπή – θά ήταν δυνατόν νά μπορούσε νά ισχυριστεί ότι ούτε τίς δυματότητες, ούτε τά μέσα έχει γιά νά τά κάνει όλα αυτά, καί ΄λλλα τέτοια παρόμοια μικρά καί ουσιώδη έργα;
Σκεφτείτε το γιά λίγο, ότι είναο ό ίδιος ο Κύριος πού ενώ από τήν μία μεριά είναι αυτός πού δείνει σέ όλους εμάς τά μέσα αλλά και τόν τρόπο γιά τήν πραγματοποίησή όλων αυτών τών καλών έργων, απ΄’ο τήν άλλη μεριά είναι αυτός πού μέ τό χέρι ενός επαίτη- ζητι΄άνου, ενός διψασμένου, ενός πεινασμένου, ενός ασθενή ακόμα καί ενός φυλακισμένου, ζητάει νά τού δώσουμε κάτι από αυτά εκείνος – γεναιόδωρα – μάς παράσχει.
Ερωτώ λοιπόν όλους εμάς, δέν αποτελεί σκληρότητα, παραλογισμό αλλά ταυτόχρονα καί αχαριστία από μάς πρός τόν ίδιο τόν θεό, αλλά καί δικό μας όλεθρο, η άρνησή μας για αυτά τά έργα τής αγάπης πρός τούς συνανθρώπους μας πού πραγματικά τά έχουν ανάγκη;
Κι’ όμως όλλα αυτά τά μικρά αλλά γεμάτα από πολύ αγάπη θαυμαστά έργα, στά μάτια τού Θεού πατέρα καί τού Κυρίου, θά πρέπει νά είναι αυτά πού εμείς όλοι θά πρέπει νά πάρουμε μαζί μας “ώς εισητήριοπ” γιά τήν ουράνια βασιλεία του Θεού όταμ φύγουμε απο αυτόν τόν μάταιο τούτο κόσμο.
Καί αλήθεια, λοιπόν αγαπητιί μου αδελφοί, πόσο αφάντατα πολύτιμο, αλλά καί ανεκτίμητοπλεονέκτημα, άραγε, αλλά καί εφόδιο γιά τήν αιωνιότητα, είναι όλα αυτά τά μικρά γεμάτα όμως ουσία θαυμαστά έργα! Αμήν!!
