Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ’- 4ΗΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ) - ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ’- 4ΗΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)
       Από την σημερινή Ευαγγελική περικοπή, θα πρέπει όλοι εμείς, αγαπητοί μου αδελφοί , να κρατήσουμε , ως συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο, πιο ωφέλιμο, και πιο  ποθητό πράγμα επάνω στην γή από το ίδιο το φώς του ήλιου, το φώς της Σελήνης, το φώς των αστεριών, αλλά ακόμα και το σημερινό τεχνικό φώς των ανθρώπων, που ομορφαίνουν και χαροποιούν τά πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο πού ζούμε.
        Όμως, δεν πρέπει να μείνουμε μόνο , σ’ αυτή την διαπίστωση, σίγουρα αγαπητοί μου αδελφοί, υπάρχει κάτι πιο ωφελιμότερο, πιο ωραιότερο, από τά παραπάνω αναφερόμενα, το πνευματικό φώς.
          Και θα ρωτήσει κάποιος, πιο είναι αυτό το πνευματικό και αιώνιο φώς, είναι ό ίδιος  ο Κύριος, που ως φώς ακτινοβολεί γλυκύτατα , και που πολύ πλούσια φωτίζει και αναζωογονεί καθετί επάνω στήν γη, αλλά κι στο σύμπαν.
          Πόσες φορές στις ευαγγελικές περικοπές δεν τον ακούσαμε να λέει, ότι , αυτός είναι <<το φώς του κόσμου>> <<το φώς το αληθινόν>>,  το <<φώς των αναθρώπων>>,   που ήρθε να διαλύσει τα σκοτάδια της τής πλάνης, την ίδια την  καταθλιπτική  σκιά του θανάτου, και να μας φανερώσει τον δρόμο της ζωής, που οδηγεί στην αρετή, στον ίδιο  τον θεό, και τέλος στην αιώνια ζωή και μακαριότητα. Είναι το ίδιο εκείνο φώς , που σήμερα ο ιερός ευαγγελιστής διαλαλεί τρανώτατα, και που ο Άγιος  ευαγγελιστής Ιωάννης ς λέει << ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον είς τον κόσμον>>  (Ιωάν. α‘ 9)
Είναι το δικό του ολόλαμπρο και υπέρλαμπρο και ευεργετικό προς τους ανθρώπους ως, μέσα από το οποίο, μπορούν εάν θέλουν , να γίνουν και αυτοί  <<το φώς του κόσμου>> . Είναι το ίδιο εκείνο φώς που τον ακούσαμε να λέει στούς μαθητές του   <<Υμείς εστέ το φώς του κόσμου>>   , αλλά και σε όλους  τους άλλους διά μέσου των αιώνων , και όπως ο φυσικό ή τεχνητό φώς ελκύει την προσοχή, έτσι καί εσείς  - τους είπε- είσται σαν μια μεγάλη πόλη επάνω στο βουνό, λουσμένη στο  άπλετο  φώς του ήλιου , η οποία και να  θελήσει, δεν θα μπορέσει  να κρυφτεί  από τά  μάτια των ανθρώπων.
Όλοι θα την παρατηρούν και θα τήν περιεργάζονται, άλλοι για να την θαυμάζουν και άλλοι για να τήν φθονούν.   
          Είναι εκείνο το ίδιο φώς , αγαπητοί μου αδελφοί, πού με το λυχνάρι παλαιότερα, ως ηλεκτρικοί λαμπτήρες σήμερα το τοποθετούν ψηλά, οι άνθρωποι μέσα στο σπίτι, ώστε να φωτίζει όλους όσους βρίσκονται μέσα σε αυτό, έτσι λοιπόν και οι μαθητές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τοποθετήθηκαν από Αυτόν, σε υψηλή και περίοπτη θέση για να μπορούν , κι’ αυτοί με την σειρά τους , να ακτινοβολούν το ίδιο αυτό φώς – το πνευματικό- πού οί ίδιοι έλαβαν .
Όμως, αυτή ή σωτήρια ακτινοβολία, αγαπητοί μου αδελφοί δεν θα πρέπει να μένει στα λόγια, θα  πρέπει να μεταφράζεται _ άς μου επιτραπεί ή έκφραση αυτή-  σε χειροπιαστό παράδειγμα, πού συγκινεί και διδάσκει, ενθαρρύνει πιο πολύ από τά λόγια,, λέγοντας σε όλους εμάς , μέσω των μαθητών του , το <<Έτσι άς λάμψη το φώς της αρετή σας, εμπρός στους ανθρώπους, διά ιδούν τά καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας τον έν ουρανοίς >>   
        Αυτά τά λόγια , ανώτερα ακόμα και από αυτά του Μωσαϊκού Νόμου, πρωτάκουστα, όπως άλλωστε και όλη ή διδασκαλία του Κυρίου μας. Κι’ όμως, στην συνέχεια , και προφανώς για να προλάβει όλους εκείνους τους κακόβουλους πού σκέφτηκαν , ότι, ήρθε να καταπατήσει, και να καταργήσει του νόμους και τους Προφήτες, αλλά και τον ίδιο τον Μωσαϊκό Νόμο , τους είπε << Όχι, δε ήλθα να καταλύσω τον Μωσαϊκό Νόμο, ή τους Προφήτας. Ήλθα να τηρήσω κατά πάντα τον Νόμον, να εκπληρώσω , όσα περί εμού προείπαν οι Προφήται, και να δώσω τον νέον Νόμον της χάριτος , όπου μέσα σάν σε κάποιες από τις γραμμές του , θα περιέχεται ο ηθικός Νόμος του Μωϋσέως>> .  
          Επανέρχεται , όμως, αγαπητοί μυ αδελφοί, στα λόγια που πρίν από λίγο ακούσαμε, ο ίδιος ο Κύριος στο ζήτημα πού μας αφορά όλους μας , ως χριστιανοί, δηλαδή, το ζήτημα της τήρησης και εφαρμογής από μέρους μας , του Νόμου και των εντολών του. Διδάσκει σε όλους εμάς , ότι οι αληθινοί οπαδοί του, πρέπει να δεχθούν και να πειθαρχήσουν στο δικό του Θείο θέλημα. Θα πρέπει χωρίς καμία διάκριση, ανάμεσα στις μικρές ή μεγάλες εντολές του νόμου Του, τις τηρούν και να τις τιμούν, για τον απλούστατο λόγο, όλος ο Νόμος είναι ενιαίος αι αδιαίρετος.
Ο αληθινός, λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί , πιστός, πρέπει να τον παραδεχθεί, και να τηρεί τους  νόμους και τις εντολές του, αλλά και τον ίδιο  τον νόμο του. Όποιος, λοιπόν , αγαπητοί μου αδελφοί, σ’ όλο το διάστημα της εφήμερης και προσωρινής του παρουσίας επάνω στην γή,  αγωνιστεί για να τηρήσει όλες τις μικρές αλλά και μεγάλες εντολές του, και τις εφαρμόσει στην καθημερινή του ζωή, όχι μόνο με λόγια , αλλά με το παράδειγμά του να διδάξει τους ανθρώπους να σέβονται και να τηρούν τον νόμο Του , αυτός θα ονομαστεί <<μέγας>>   στην βασιλεία των ουρανών .
Και επαναλαμβάνω, και πάλι , ότι δεν έχει καμία σημασία εάν οι άνθρωποι τον αναγνωρίσουν και τον αναγάγουν στον πιο πάνω τίτλο για την αρετή του, μολονότι κι’ αυτό δεν αποκλείεται.
Σημασία , λοιπόν έχει να τον αναγνωρίσει και να τον διακηρύξει <<ως μέγα>> , ό ίδιος ο θεός , μπροστά στα μάτια των αναρίθμητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και αγγέλων, κατά την μεγάλη εκείνη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Το δε με μεγαλείο, και η δόξα, η περίοπτη θέση, αλλά και τά βραβεία της προσωπικής του αρετής, θα είναι αιώνια. Αυτό θα συμβεί, γιατί ο άνθρωπος  αυτός έλαβε φώς Χριστού,, έζησε σύμφωνα με αυτό, αγωνίστηκε για τήν τήρηση όλων των εντολών, και έγινε ο ίδιος φώς για μικρούς και μεγάλους, και ναι στο πρόσωπό του, πραγματοποιήθηκε ο λόγος του Κυρίου <<υμείς εστέ το φώς του κόσμου>> , όχι για να προβάλει και να δοξάσει τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά τον ίδιο τον Θεό και Πατέρα Του, φέρνοντας κοντά σε Αυτόν τά απανταχού πλανεμένα τέκνα του.
Πόσο πραγματικά, λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί, είναι υψηλή ή θέση , στην οποία ανεβάζει ο θεός τον ίδιο τον άνθρωπο , δίνοντάς του , το δικό του Φώς. Ο ίδιος ο θεός , τον καθιστά φώς- φάρο – όλων των ανθρώπων. Τον αναδεικνύει <<μέγα στον ουρανό>> , ως φώς, ώστε εκεί να λάμπει σαν τον ήλιο.
Τέτοιους , λοιπόν , αγαπητοί μου αδελφοί, ανέδειξε, και τους σήμερα εορταζομένους Πατέρες  της Δ’ (4ης) Οικουμενικής Συνόδου , οί οποίοι , έλαμψαν <<ως φώς επί της γής>>  αλλά και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο απόστολος και ευαγγελιστής Ματθαίος, ήταν αυτοί πού <<ως ο ήλιος δε εκλάμψουσι έν τη βασιλεία του πατρός αυτών>> (Ματθ. Ιγ’ 43) , υπερασπιζόμενοι σ’ αυτήν <<τά της πίστεως νάματα>> , ώστε να τα παραδώσουν σέ όλους  εμάς τους νεώτερους είς την Χριστού πίστιν  χριστιανούς, για να τά έχουμε ως φάρους γιά την αιώνια ζωή, για να κερδίσουμε και εμείς μια ημέρα την βασιλεία των ουρανών . ΑΜΗΝ!!!























Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος

Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και τη σύζυγό του, Αυγούστα Πουλχερία το 451 στη Χαλκηδόνα. Αποτελούνταν από 650 επισκόπους και καταπολέμησε τη διδασκαλία του Μονοφυσιτισμού, η οποία, με πρωτεργάτη τον αρχιμανδρίτη Ευτυχή, δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη.
Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος μετά από μια ταραχώδη περίοδο ήρθε ως το αναγκαίο επιστέγασμα της διασφάλισης της καθολικής πλειοψηφίας του σώματος των μελών της εκκλησίας ως προς την απόρριψη κάθε μονοφυσιτικής ή ακραίας δυοφυσιτικής ορολογίας, την επικύρωση στην πίστη του συμβόλου της Πίστεως τόσο της Νίκαιας, όσο και της Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης, τη θέσπιση του διοικητικού καταστατικού κανόνα της ορθοδόξου εκκλησίας σύμφωνα με το λεγόμενο μητροπολιτικό σύστημα και την οριστική επίλυση του χριστολογικού ζητήματος, το οποίο για περισσότερο από 80 έτη βρέθηκε στο προσκήνιο της θεολογικής διαμάχης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Μεγάλο μέρος των επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδας συμμετείχαν στις εργασίες της. Ο Θεσσαλονίκης Αναστάσιος αντιπροσωπεύθηκε και πάλι από τον Κβιντίλλιο Ηράκλειας. Παρέστησαν από τη Μακεδονία ο Φίλιππων Σώζων με τους Δοβήρου Ευσέβιο, Σερρών Μαξιμιανό, Νικόλαο Στοβών, Δαρδάνιο Βαργάλων και Ιωάννη Παρθικουπόλεως, οι οποίοι υπέγραψαν δια του πρεσβυτέρου Κυριακού. Ο μητροπολίτης Λαρίσης Ανδρέας παρέστη συνοδευόμενος από τους επισκόπους Κωνσταντίνο Δημητριάδος και Πέτρο Εχίνου. Αυτοπροσώπως παρέστη από την Αχαΐα ο Πέτρος Κορίνθου με τους επισκόπους Δομνίνο Πλαταιών, Αθανάσιο Οπούντος, Ειρηναίο Ναυπάκτου, Ωφέλιμο Τεγέας, Ονήσιμο Αργους, Θεόφιλο Ωρεού (Ιστιαίας), Νικία Μεγάρων, Ιωάννη Μεσσήνης και Ιωάννη Πατρών. Από την Κρήτη συμμετείχαν ο Μαρτύριος Γορτύνης με τους επισκόπους Γεννάδιο Κνωσού, Ευσέβιο Απολλωνίας, Δημήτριο Λάμπης, Κύριλλο Σουβρίτου, Ευφράτα Ελευθέρνας και Παύλο Καντανίας. Από την Παλαιά Ηπειρο ο Νικοπόλεως Αττικός συνοδευόταν από τους επισκόπους Μάρκο Ευροίας, Φιλόθεο Δωδώνης, Ιωάννη Φωτικής, Κλαύδιο Αγχησμού, Περεγρίνο Φοινίκης και Σωτήριχο Κερκύρας. Από τη Νέα Ήπειρο έλαβαν μέρος Λουκάς Δυρραχίου με τον Αντώνιο Λυχνιδού, από τη Δακία ο Εύανδρος Διοκλείας, από δε τα νησιά οι επίσκοποι Δήλου Σαβίνος, Τενέδου Φλωρέντιος, Κω Ιουλιανός, Ρόδου Ιωάννης, Χίου Τρύφων και Θάσου Ονοράτος.
Από την ανωτέρω αναγραφή των επισκόπων, οι οποίοι μετείχαν στην Δ΄ Οικουμενική σύνοδο, υποδηλώνεται πόσο ευρέως είχε ήδη εξαπλωθεί ο Χριστιανισμός στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς στερούμεθα ειδήσεων περί της εσωτερικής αναπτύξεως της Εκκλησίας της. Είναι μόνο γνωστό ότι υπήρχε κάποια πνευματική κίνηση, διότι περί τα μέσα του Ε΄ αιώνα ήκμασε ο επίσκοπος Φωτικής Διάδοχος, ο οποίος έγραψε εκατό κεφάλαια ασκητικά και ετιμήθη ως άγιος. Το εν λόγω σύγγραμμα του Διαδόχου απέβλεπε στη μοναχική τελείωση.
Η Δ΄ Οικουμενική σύνοδος καταδίκασε οριστικά τον Μονοφυσιτισμό, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΜΕΝ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΚ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΤΗΣ Θ Ε Ο Τ Ο Κ Ο Υ. <<εν δύο φύσεσιν ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως γνωριζόμενον>>.
Φυσικά η Δ ΄ Οικουμ. Σύνοδος, δεν έφερε κάτι το καινούργιο που δεν υπήρχε μέχρι τότε στο χώρο της Εκκλησίας μας. Αυτό που ήδη υφίστατο και το βίωνε το σώμα των πιστών, οι Πατέρες το διευκρίνισαν το οριοθέτησαν, και έτσι βοηθήθηκαν και βοηθούμαστε οι πιστοί στο να γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η πίστη μας. Ποιοι οι όροι αυτής της πίστεως με τις τόσες υπαρξιακές προεκτάσεις στη ζωή μας.
Κατά την ανωτέρω Σύνοδον οι Όρθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμον, ο οποίος περιείχε την πίστιν την αληθή, την οποίαν πάντοτε επίστευε και εκήρυττεν η Έκκλησία τσυ Χριστού. Επίσης οι αιρετικοί Μονοφυσίται συνέταξαν ίδιον τόμον, που περιείχε τας πλάνας των. Τότε ομοφώνως ορθόδοξοι και αιρετικοί απεφάσισαν να τεθούν και τα δύο κείμενα επί του στήθους της Αγίας Ευφημίας και ανοίξαντες την λειψανοθήκην έπραξαν ούτως και εσφράγισαν πάλιν ταύτην. Ότε δε μετά οκτώ ημέρας ήνοιξαν την θήκην, εύρον τον Τόμον των Ορθοδόξωv εις τας χείρας αυτής και των αιρετικών Μονοφυσιτών το κείμενον εις τους πόδας αυτής.
Έτσι η Μεγαλομάρτυς Ευφημία με το έξαίσιον αυτό θαύμα επεκύρωσε και υπέγραψε τον ορθόδοξον Τόμον και διεσάλπισε το Χριστολογικόν δόγμα περί των δύο φύσεων του Χριστού μας εις τα πέρατα της οικουμένης και απέδειξε την διδασκαλίαν του Ευτυχούς και των οπαδών του Μονοφυσιτών ως σατανικήν πλάνην.
ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΝΥΨΩΣΕΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΕΝΕΙΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΙΣΑ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΟΥ ΡΩΜΗΣ. ΤΕΛΟΣ ΕΞΕΔΩΣΕΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

Δυστυχώς όμως η αίρεση αυτή συμπαρέσυρε τους ιθαγενείς πληθυσμούς της Αιγύπτου και της Συρίας και προκάλεσε πολύ μεγάλη ανωμαλία τότε στο κράτος και στην εκκλησία, (δημιουργώντας νέες εκκλησίες όπως την Αρμενική, την Ιακωβιτική στη Συρία, τη Κοπτική στην Αίγυπτο).