ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 

        Δεύτερη Κυριακή ήδη είναι αυτή πού περάσαμε, και ανεβήκαμε ένα ακόμα σκαλοπάτι στήν πνευματική κλίμακα , τής πρώτης περιόδου τής μεγάλης Τεσσαρακοστής, και θά πρέπει σέ λίγα λόγια νά περιγράψουμε τί ακριβώς είναι αυτό πού θά πρέπει νά κάνει ό άνθρωπος   γιά νά φτάσει στό απότερο πνευματικό σκοπό τήν <<σωματική και πνευματική ανάσταση>> είναι αυτό πού θά πρέπει νά καταννοήσουμε , και πού θά πρέπει νά μάς μείνει είναι ότι :

             Ο Θεός περιμένει μέχρι τό τέλος τήν ειλικρινή μετάνοια καί επιστροφή μας, γιά ανοίξει τήν αγκαλιά του και νά μάς δεχτεί, νά μάς αποκαταστήσει στήν υϊοθεσία, νά μάς δώσει τήν δόξα τών ουρανών , να κατανοήσουμε ότι ή αμαρτία φέρνει πείνα υλική καί πνευματική, δίψα καυστική, εξαντλητικό λιμό, τόσο υλικό όσο καί πνευματικό.  Η αθλιότητα πού προκαλεί η αμαρτία είναι φοβερή. 

              Τό παρήγορο όμως σέ όλα αυτά τά παραπάνω είναι ότι,    η ανόρθωση πού προκαλέι η μετάνοια καί η επιστροφή είανια μεγάλη , ότι οδύνη και η πικρία του ανθρώπου είναι τραγική και ανυπόφορη όταν ο ανθρωπος επαναστατεί απέναντι στόν Θεό, αλλά παρήγορο σέ όλα αυτά είναι η απερίγραπτη χαρά και άνεση , όταν παργματικά και ταπεινά επιστρέφοντας , αναφωνούμε << πάτερ, ήμαρτον είς τόν ουρανόν και ενώπιόν σου ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υϊός σου...>> και αυτό είναι το κλειδί τής <<αιωνίου βασιλείας>>   Αμήν !

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ 

        Αυτή τήν Κυριακή , αυτό πού θά πρέπει νά μάς μείνει  , ώς Χριστιανοί , είναι τό πόσο Διδακτική , ενθαρρυντικά παρηγορητική καί ελπιδοφόρα γιά όλους εμάς είναι αυτή η παραβολή. Όσο καί άν έχουμε αμαρτήσει μπροστά στά μάτια τού Θεού, όσο βαρειά καί άν είναι τά αμαρτήματά μας, γιά τά οποία όπως όλοι γνωρίζουμε μάς ελέγχει ή συνείδηση, άς μήν μάς πιάνει ή απελπισία. 

            Ο ίδιος ό Κύριος μάς δέχεται, όπως δέχτηκε σ' αυτήν τήν παραβολή  τόν τελώνη.  Αρκεί καί εμείς , νά μετανοήσουμε, με απόλυτη ειλικρίνεια, να σταθούμε στά πόδια μας καί γεμάτοι α΄πό θάρρος , αλλά καί ταπεινοφροσύνη - αισθανόμενοι τήν αμαρταλοτητά μας- νά πάρουμε σταθερά τήν απόφαση, πρός μιά νέα ζωή, και από βάθους ψυχής, νά πούμε , όπως ο Τελώνης : << ο Θεός ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ>>