ΚΥΡΙΚΗ Β’ ΝΗΔΤΕΙΩΝ 2025

ΚΥΡΙΚΗ Β’ ΝΗΔΤΕΙΩΝ 2025 Αγαπητοί έν Χριστώ αδελφοί , βρισκόμαστε ήδη στην Β’ Κυριακή τών Νηστειών , και ενώ την περασμένη Κυριακή στίς εκκλησίες ακουγόταν τ’ο απολυτίκιο << την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ ….>> και τον θρίαμβο τής ορθοδοξίας απέναντι στούς εικονομάχους και την αναστήλωσή των Ιερών εικόνων και σε εκείνη την ευαγγελική περικοπή μία από τίς διδασκαλίες του Κυρίου την ανεκτίμητη προσφορά στον συνάνθρωπο , στην κοινωνία και στον θεό – πού είναι τιμητική για όλους εμάς ιεραποστολή, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι κατά πόσο εμείς όλοι είμαστε ικανοί να ακούσουμε από το ίδιο το στόμα τού Κυρίου αυτό πού ο σήμερα παραλυτικός τής Καπερναούμ πού γεμάτος θερμή πίστη και υποβασταζόμενος από τέσσερις καλοπροαίρετους ανθρώπους , φτάνοντας μπροστά στον Κύριο για να ζητήσει να τον απαλλάξει τόσο από την σωματική αλλά και να τού χαρίσει το πιο πολυτιμότερο αγαθό, ανυπολόγιστης αξίας την σωτηρία τής ψυχής του , με την ίδια στοργή και αγάπη το <<τέκνον αφέονταί σοι αί αμαρτίαι σου>> Αυτή λοιπόν την θεραπεία ένα είναι δεδομένο ότι πολλοί την είχαν ποθήσει , προσφέραν αναρίθμητες θυσίες και δεήσεις για να λάβουν αυτό το αγαθό, νομίζοντας ότι θα ευμένιζαν τον θεό ή τούς θεούς , για να βρούν έλεος ή να λάβουν την άφεσή των αμαρτιών τους μέχρι τοτε δεν το είχαν καταφέρει . Και αυτό διότι παρ’ όλες τίς θυσίες τους – μια φωνή μέσα τους- τούς έλεγε ότι αυτές δεν θα κατεύναζαν τον θεό , ώστε μαζί με την σωτηρία να τούς χαρίσει και το έλεός Του. Σωστά και ορθά – κατέφευγαν- στον Θεό, όμως είχαν την πεποίθηση ότι όσο ισχυρός και εάν ήταν ή ενάρετος θεωρούσαν ότι δεν είχε την δυνατότητα να συγχωρήσει τίς δικές τους αμαρτίες και αυτή η πανανθρώπινη πίστη είναι πού συμπεριλαμβάνεται στην παρακάτω φράση <<ουδείς δύναται αφιέναι αμαρτίες ει μη είς ό Θεός>>. Όπως οί Εβραίοι ήταν εκείνοι πού διδάχθηκαν από τούς Προφήτες, πώς ό θεός είχε διακηρύξει στον προφήτη Ηασαϊα << εγώ είμαι ό μόνος πού σβήνω και ελαλείψω τίς αμαρτίες σου , χάρη στην δική μου αγαθότητα (Ης. 33 στιχ. 25) . Αλλά και ο Προφήτης Μιχαίας όπως μάς γνωρίζει Η Παλαιά Διαθήκη διακήρυττε προς όλους τούς ανθρώπους όλων των γενεών << Θα έρθει σέ εμάς ο Θεός και θα μας ελεήσει , θα μάς δώσει την άφεση, θα εξαλείψει και θα καταποντίσει στα βάθη των ωκεανών τίς αμαρτίες μας, όλες, ανεξαιρέτως, και έτσι η ποθητή άφεση τών αμαρτιών>> (Μιχ 7 στιχ 19) Και αυτό το πολυτιμότερο αγαθό θα ρωτήσει κάποιος από εμάς πότε έγινε πραγματικότητα αυτό ; όταν ο Θεός ο Υίός και Λόγος έγινε άνθρωπος , προσφέροντας την δική του σταυρική και λυτρωτική θυσία Του πάνω στον Τίμιο Σταυρό έχυσε το πάντιμο Αίμα Του για να ‘πλύ νει’ ‘ το ρύπο τής δικής μας αμαρτίας και ταυτόχρονα να μάς απαλλάξει από το άγχος τής ενοχής μας. Αυτή ακριβώς την αλήθεια την απαρίθμησε πολλές φορές η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη και πού η Εκκλησία μας διά μέσου των αιώνων παρέλαβε και δίδαξε και διδάσκει σέ όλους εμάς. Την ίδια αυτά αλήθεια την διακυρήττει τόσο ο Απόστολος των Εθνών Παύλος λέγοντάς μας <<ότι ποτέ κανένας άνθρωπος δεν έλαβε άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τίς ζωϊκές θυσίες μέχρι τώρα, αλλά από εδώ και πέρα όλοι οί πιστοί παίρνουμε την άφεση των αμαρτιών μας μέσω τής σταυρικής θυσίας τού Κυρίου , γιατί μόνο το αίμα Του , και το πανάγιο Πνεύμα προσέφερε θυσία τον ίδιο του τον αυτό , τον τελείως καθαρό, από την παραμικρότερη αμαρτία, προς τον Θεό, και ότι το Πάντιμο αίμα Του είναι αυτό πού τελικά θα καθαρίσει την ψυχή μας και θα απαλλάξει την συνείδησή μας από τά έργα τής αμαρτίας πού οδηγούν με – ακρίβεια – στον αιώνιο θάνατο. Σέ παλιότερες εποχές τά ζώα βίαια και χωρίς επίγνωση προσφέρονταν θυσία στους βωμούς αλλά και καμία αξία δεν είχε η προσφορά τους - από μέρους μας – μπροστά στον Θεό . Ο Κύριος όμως - ενανθρωπήσας- εκουσίως και πλήρους επιγνώσεως προσέφερε τον εαυτό του -θυσία – διά την δική μας σωτηρία. Γινόμενος ο ίδιος θύτης και θύμα λέγοντας με αυτόν τον τρόπο ποσο τρισμέγιστο και ακατάληπτο είναι αυτό το μυστήριο τήε δικής μας λύτρωσης. Όμως και ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος μάς λέει ότι από την κληρονομηθείσα σέ εμάς μάταιη και αμαρτωλή ζωή μας και συμπεριφορά δεν σώθηκε – με φθαρτά λύτρσ- μόνο η ψυχή και το σώμα μας αλλά και με το ατίμητο αίμα του Χριστού, όπου – εκουσίως – προσφέρεται αμόλυντος, καθαρός και ακηλίδωτος . ώς εξιλαστήριος αμνός ( Α’ Πέτρ α’ 18 , 19 ) Ήδη όμως ευρισκόμενοι μέσα στην Ευλογημένη περίοδο Τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής – ά αναλογιστούμε – ότι το τέρμα αυτής τής περιόδου είναι το πάθος τού Κυρίου η σταυρική για την δική μας λύτρωση και την άφεση των δικών μας αμαρτιών, και την δικαίωσή μας απέναντι στον ίδιο τον Θεό .καί αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με την ακλόνητη πίστη μας την ευγνωμοσύνη μας , την γεμάτη ευλάβεια καρδιά μας , όταν τον αντικρύζουμεε πάνω στον Τίμιο Σταυρό. Βλέποντάς τον , επάνω στον σταυρό άς τού ζητήσουμε γεμάτοι ταπεινότητα την άφεση των αμαρτιών μας και κατά συνέπεια την ίδια μας την λύτρωση, για να ακούσει ο καθένας μας από το ίδιο τός τόμα τού Κυρίου μας : <<Τέκον , αφέονταί σοι αί αμαρτίαι σου> Αμήν !