ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (+ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ) 2021
<<εί δύναται πιστεύσαι , πάντα δυνατά τώ πιστεύσαντι>>
Κανείς δέν μπορεί νά ισχυρισθή , ότι ο πατέρας τού βασανιζόμενου από τό διαμόνιο , νέου δέν βασανιζόταν καί ο ίδιος από τήν περιπέτεια τού παιδιού του. Αλλά καί κανείς δέν μπορεί νά μήν αισθανθή κάποια μέμψη εναντίον του γιά τήν ολιγοπιστία του. Είχε ακούσει πολλά γιά τήν δύναμη τού Χριστού , γιά τά αναρίθμητα θαύματά του , εν τούτοις δέν σκέφτηκε νά πάρει τό παιδί του, καί νά σπεύση σέ συνάντηση τού Σωτάρα καί νά τόν παρακαλέσει τού Σωτάρα καί νά τόν παρακαλέσει θερώς γιά τήν σωτηρία του . Καί όταν ό Κύριος ήρθε στά μέρη εκείνα, ο πατέρας μέ χαλαρή τήν πίστη τού ειπε << εί τί δύνασαι βοήθησον ημίν.>> Καί ό Κύριος απάντησε <<εί δύνασαι πιστεύσαι , πάντα δυνατά τώ πιστεύσαντι>>.
1. Ο ΛΌΓΟς ΑΥΤΌΣ ΤΟΎ Κυρίου έχει γενικό χαρακτήρα. Αναφέρεται σέ όλους το΄ς ανθρώπους όλων τών αιιώνων και όλων τών περιστάσεων . Γιατί δέν υπάρχει άνθρωπος, πού νά μήν δοκίμασε θλίψεις καί στεναχώριες , νά μήν περιέπεσε σέ κινδύνους καί πειπέτειες, νά μήν αντίκρυσε τήν αδικία καί τήν κακότητα , να μήν προσβλήθηκε από ασθένειες ό ίδιος ή μέλη τής οικογένειάς του. Γιατί κοινό γνώρισμα όλων τών αθρώπων είναι οί θλίψεις.
Καί πάνω σέ αυτές βλέπει καλύτερα ο άνθρωπος τίς αδυναμίες του, αντιλαμβάνεται ότι ότι δέν έχει τήν δύναμη νά υπερνιικήσει τήν δοκιμασία , αισθάνεται τότε τήν ανάγκη νά ζητήσει βοήθεια καί συμπαράσταση. Από πού όμως; Βλέπει ότι οί α΄λλοι άνθρωποι , ελάχιστα μπορούν νά τόν βοηθήσουν ή καί καθόλου . Καί τότε είναι πού ο νούς καί η καρδιά του , αλλα΄καί μιά εσωτερική φωνή καί μυστηριώδης τού λέει ότι ο Παντοδύναμος θά τού συμπαρασταθή αποτελεσματικά στήν θλίψη του, και ακούει τόν ίδιο τόν θεό νά τού λέει <<εί δύνασαι πιστεύσαι , πάντα δυνατά τώ πιιστεύσαντι>>.
2. Καί γιατί νά μή πιστέψει μέ όλη του τήν καρδιά, καί μέ όλη του τήν ψυχή; Ποιός είναι αυτός ο θεός , από τόν οποίο ζητάει καί ελπίζει στήν βοήθειά Του; Είναι Θεός Πανάγαθος , όλος καλοσύνη καί αγάπη καί στοργή γιά όλα τά πλάσματά του.
Είναι ο γεμάτος τρυφερότητα πατέρας , πού μάς έδωσε τό δικαίωμα νά παρουσιάζομαστε οποιαδήποτε ώρα καί στιγμή μπροστά του και μέ τό θάρος πολυαγαπημένου παιδιού νά τού λέμε<<Πατέρα θέλω αυτό, θλελω εκείνο..>>ή <<Πατέρα, βλέπεις ότι θλίβομαι, θέλω νά απαλύνης τόν πόνο μου, , νά μέ απαλλάξεις από τήν δοκιμασία>>!
Αυτός είναι Εκείνος πού είπε <<δεύτε πρός με πάντες οί κοπιώντες καί πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς>> (Ματθ ια’ 28) Αυτός όταν <<επί τής γής ώφθη καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη>>, <<διήλθεν ευργετώνκαί ιώμενος πάντας>>(Πράξ ι’ 38) Δέν υπήρξε ασθενής πάσχοντας καί ταλαιπωρημένος , πού νά μήν τού ζήτησε βοήθεια, καί νά μήν τού τήν έδωσε. Τά θαύματα πού έκανε γιά τήν ανακούφιση τής ανθρώπινης δυστυχίας, είναι αναρίθμητα καί δυσθεώρητα.
Αυτή ακριβώς η άπειρη αγαθότητα τού Κυρίου, πρέπει νά αναζωογονή συνεχώς , νά θερμαίνη καί νά γιγαντώνει τήν πίστη μας.
3.Ο Κύριός μας είναι Θεός Παντοδύναμος. Τίποτα δέν είνναι αδύνατο καί ακατόρθωτο γιά Αυτόν. Ο πολύαθλος Ιώβ, στίς σκληρές ώρες τής δοκιμασίας του, διαλαλούσε τήν παντοδυναμία τού Θεου, λέγοντας <<είς αυτόν υπάρχαι η πόλυτος καί ακατανίκητος δύναμις. Εάν ο Κύριος κρημνίση είς ερείπια, ποιός ημπορεί νά οικοδομήση; Εάν κλείση μία θύραν, ποίος ημπορεί νά τήν ανοίξει;, ….Πλησίον του αχώριστοι από αυτλον είναι η απόλυτος εξουσία καί δύναμις . Αυτός καταισχύνει τούς αναξίους άρχοντας καί θεραπεύει τούς ταπεινούς, από τά παθήματά των, ... Είς τήν παντοδύναμον εξουσίαν Του είναι η ζωή καί η ύπαρξις πάντων…>> Ιώβ . Ιβ’ 10-21)
Δέν βλέπετε μέ πόση εξουσία καί κυριότητα έδινε προσταγή ο Κύριος καί γινόταν αμέσως έργο, έλεγε λόγο καί γινόταν θαύμα, έδινε εντολή καί υποτάσσονταν τά πάντα.Μέ ενα του λόγο θεράπευε ασθενείς , αθάριζε λεπρούς, έδινε φώς σέ τυφλούς, εξεδίωκε δαιμόνια, σταματούσε τήν τρικυμία, ανάστενε νεκρούς. Λόγο είπε καί έγιναν τά σύμπαντα. Καί όλα αυτά χωρίς καθόλου νά μειωθή η παντοδυναμία του. Μπορεί νά κάνει άλλα τόσα , καί χίλιες άπειρες φορές περισσότερα, καί νά παραμένει πάντοτε παντοδύναμος. Κατάπληκτος , λοιπόν ο Ιώβ , μπροστά στό ασύλληπτο μεγαλείο τής θείας παντοδυναμίας έλεγε ταπεινά πρός τόν θεό <<οίδα ότι πάντα δύνασαι, αδυνατεί δέ σοι ουδέν>>(μβ’, 2) << Γνωρίζω πολύ καλά Κύριε, ότι δύνασαι τά πάντα καί τίποτε δέν είαναι διά σέ αδύνατον>>
Μέ αυτή τήν πίστη πρός τ΄΄ον θεό αποκτάει καί ο πιστός άνθρωποσς δύναμη , συμμετέχει τρόπν τινά στήν παντοδυναμία τού θεού, καί πραγματοποείται ο λόγος τού Κυρίου <<πάντ δυνατά τώ πιστεύοντι>>.
4. Αλλά ό Κύριος καί Θεός είναι καί πάνσοφος. Σέ αυτόν υπάρχουν οί άπειροι θησαυροί, η απόλυτη ορθοφροσύνη, η ανεπισκίατη διαύγεια.
<<Παρ’ αυτού σοφία καί δύναμις, αυτού βουλή καί σύνεσις>> (Ιώβ ιβ’ 13).
Μέ αφορμή τήν αλάθητη ακρίβεια γνωρίζει πώς νά απιδαγωγή τόν άνθρωπο, πώς νά τόν αποσπά από τό κακό καί νά τόν κατευθύνει πρός το αγαθό, πώς νά τόν χειραγωγή στόν δρόμο τής τής σωτηρίας καί νά τόν βοηθάει στήν επιτυχία τού μεγάλου του προρισμού. Αυτός στήν πανσοφία του έχει άπειρους τρόπους νά κκατρτίζει τόν άνθρωπο μέσω τών θλίψεων καί νά απαλλάσει αυτόν από τίς θλίψεις, νά τόν σώζει από παγίδεςκαί νά τόν πειφρουρεί από τούς κινδύνους . ….
Ο απόστολος Παύλος , ό άφταστος αυτός θεόπνευστος διδάσκαλος τής οικουμένης , έλεγε μέ βαθειά ταπεινοφροσύνη ότι από τόν εαυτό του είναι ένα τίποτα. Αλλά καί συγχρόνως διακήρυττε ότι τά πάντα κατόρθωνε μέ τήν πίστη στόν Χριστό. <<Πάντα ισχύω έν τώ ενδυναμούντι με Χριστώ>>(Φιλιπ. Δ’, 13) Χάρη ς’ αυτή τήν πίστη κατενίκησςε δυσκολίες καί εμπόδια, σώθηκε από κινδύνους καί επιβουλές εχθρών, υπέμεινε μέ ηρϊσμό, αλλά καί διέφυγε θλίωεις.
Οσο καί άν θλιβόαμαστε – καί υπάρχει τάχα κανείς από ενάς πού νά μήν έχει θλίψεις;- σε Εκείνον άς καταφύγουμε μέ πιστη. Όσο βρισκόμαστε σέ ανάγκες όσο αντικρύζουμε μπροστά μας αδιέξοδο, όσο βλέπουμε τόν ουρανό τής ζωής μας νά σκοτεινιάζει από πολύ βαριά σύνεφα, προμηνύματα καταιγίδας, σέ Εκείνον νά καταφεύγουμε μέ ακλόνητη τήν πίστη μας. ΑΜΗΝ !!!
