Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΙΑ’) 11ης ΛΟΥΚΑ



ΚΥΡΙΑΚΗ (ΙΑ’) 11ης ΛΟΥΚΑ   
       Τά αγαθά του παραδείσου , η χαρά και ή τέρψη της αιώνιας ζωής είναι ασύλληπτα γεγονότα για τον οποιονδήποτε ανθρώπινο νού. Και αν ακόμα τά δεί, δεν έχει την ικανότητα , ούτε να βρεί τις λέξεις για να τις περιγράψει. Γι’ αυτόν τον λόγο, για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε  όλα αυτά τά πνευματικά –ουράνια- αγαθά, χρησιμοποιεί εικόνες καί παραστατικότατες σε περιγραφή παραβολές . Μια τέτοια Παραβολή είναι και ή σημερινή Του Μεγάλου Δείπνου , όπως όλοι την γνωρίζουμε και πρίν λίγο την ακούσαμε.
       Άς γνωρίσουμε λίγο τον οικοδεσπότη, όπως παραστατικά αυτός περιγράφεται στην σημερινή παραβολή. Πλούσιος πολύ, με εισοδήματα ανυπολόγιστα, ευρύχωρα παλάτια, καλοσυνάτος , γενναιόδωρος, απλός στους τρόπους, φιλότιμος, καλοσυνάτος και ταυτόχρονα συγκαταβατικός. Ετοίμασε μέγα δείπνο, , δεν λυπήθηκε καθόλου τά έξοδα, ετοίμασε πλουσιοπάροχα και πολυποίκιλα φαγητά  , εκλεκτά ποτά, . Ο ίδιος προσωπικά θα φρόντισε να τους περιποιηθεί έναν ξεχωριστά, με υπηρέτες έτοιμους να τους εξυπηρετήσουν και να προσφέρουν υψηλόβαθμες υπηρεσίες και αφού τά ετοίμασε όλα αυτά , είπε στον δούλο του, να πάει στο καθένα από τους  προσκεκλημένους του να τούς πεί <<Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα>> .
Και φυσικά εκείνοι δεν έπρεπε σε κανένα κόπο και καμία θυσία να υποβληθούν για να προσέλθουν στο μεγάλο δείπνο.
Κι’ όμως , εδώ είναι το μεγάλο παράδοξο. Εκείνοι θα <<κοπίαζαν>>, μόνο στο να προσέλθουν, και με προθυμία να δεχτούν την πρόσκληση, έχοντας λάβει ιδιαίτερες προσκλήσεις αρκετό καιρό πιο πρίν, με διάφορες όμως, γελοίες αστήρικτες και προσβλητικές για τον οικοδεσπότη  προφάσεις,  αρνούνται.  Ο πρώτος μίλησε για ένα χωράφι πού αγόρασε και έπρεπε να το δεί, ό δεύτερος για ζεύγη βοδιών πού ήθελε να τά δοκιμάσει , και ο τρίτος για τον μόλις τελεσθέντα γάμο του και την νέα του σύζυγο πού δεν μπορούσε τώρα να την αφήσει μόνη της.
Δικαίως , εκείνος , οργίστηκε , διέκοψε κάθε σχέση μαζί τους, και αγανακτισμένος, παίρνει την φοβερή και αμετάκλητη απόφαση <<ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσαταί μου του δείπνου>>.

Όμως, είναι διατεθειμένος να παραθέσει το δείπνο και να έχει καλεσμένους. Δίνει εντολή στους δούλους του , να βγούν στις πλατείες, στους δρόμους, στην ύπαιθρο, στα χωράφια, εκεί πού υπάρχουν άστεγοι, ζητιάνοι, και να καλέσουν όσους περισσότερους μπορούν και να τους φέρουν κοντά , για να μοιραστούν την χαρά του.
Παραστατική πράγματι η παραβολή , οι εικόνες λαμπρές, και οί αλληγορίες όμως κτυπητές. Η εικόνα του δείπνου της παραβολής, μας παραπέμπει στα ανεκτίμητα πνευματικά αγαθά και δώρα πού μας προσφέρει ή άπειρη αγαθότητα του ίδιου του Θεού.
Και ποία είναι αυτά; Το Φώς της Διδασκαλίας Του, οι τρισμέγιστες αλήθειες του Ευαγγελίου,  Αυτές πολύ σύντομα αλλά και περιεκτικά θα  προσπαθήσω να περιγράψω, αρχίζοντας από την Λυτρωτική θυσία του Κυρίου, την άφεση των αμαρτιών, την απαλλαγή από το καταθλιπτικό βάρος του αισθήματος της ενοχής, την λύτρωση από την τυρρανία των παθών και φυσικά το άγχος της κακότητας. Και πώς το κατορθώνουμε , όλο αυτό; Είναι ή δύναμη του Θεού, πού μας ενισχύει στο δύσκολο αλλά προοδευτικά θετικά δρόμο της αρετής, πού μάς ενισχύει να νικάμε στον αγώνα μας ενάντια στο κακό, να στολίζουμε την ψυχή μας, με τον θησαυρό τών αρετών, και φυσικά , να απολαμβάνουμε την ηθική ικανοποίηση των όποιων καλών μας έργων.
Τι λοιπόν είναι αυτό το ατελείωτο πνευματικό <<μέγα δείπνο:>>. Είναι συμβολικό, εικονίζει τις μεγάλες αλήθειες περί της βασιλείας του θεού, είναι ή ίδια η βασιλεία του θεού, λαμπρό, χωρίς τέλος, με παρακαθήμενο τον ίδιο τον Θεό, υπηρέτες τους αγίους αγγέλους, συνδαιτημόνες<< τους πιστεύοντας διά τού Χριστού ανθρώπους με ανάκτορο τον ίδιον τον ουρανόν και απόλαυσιν των ανεκτιμήτων αγαθών του ιδίου του παραδείσου>>.
Τά αγαθά, αφάνταστα, απερίγραπτα, ακόμα, ακόμα καί από τον ίδιο τον Απόστολο των εθνών Παύλο, ο οποίος δεν βρίσκει λέξεις και εικόνες για να τις περιγράψει, και ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει; <<Η μακαριότητα του θεού, η δόξα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , η λαμπρότητα του Αγίου πνεύματος, το μεγαλείο της Αγίας Τριάδος ,Θα είναι κατά κάποιο τρόπο και το δικό μας μεγαλείο>> (Α’ Ιωάν. Γ’ 2).

Εκεί δεν θα υπάρχουν <<ψύχος και καύσων, πείνα, ταλαιπωρία, γυμνότητα, ασθένεια, γήρας, θάνατος, , μέριμνα για το σήμερα, αβεβαιότητα για το αύριο, φόβος για το μέλλον>> και για όλους εμάς θα είναι άγνωστες οι λέξεις <<οδύνη, λύπη και στεναγμός>> αντιθέτως ο Θεός εκεί <<θα εξαλείψει πάν δάκρυον από των οφθαλμών των , και ό θάνατος ούκ έσται έτι, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος, ούκ έσται έτι, ‘ότι τά πρώτα απήλθον>> , όπως μας αποκαλύπτεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. (Αποκ. Κα’ 4)  
Εκεί , γεμάτοι  θεία χαρά , οί δίκαιοι θα υμνολογούν τον Χριστό, για την σωτηρία των ανθρώπων, θα απολαμβάνουν οι πιστοί, και θα γεύονται των πνευματικών αγαθών , αποκτώντας την γλυκήτητα των τελειοτήτων του θεού, θα γεμίζουν από θαυμασμό και χαρά, εισχωρώντας στην γνώσιν του θεού , αντικρίζοντας πάντοτε νέες απείρου μεγαλείου ωραιότητας και ασύλληπτες αρμονίες της θείας φύσης, θα λάμπουν όπως ό ήλιος, και εκεί θα εκπληρωθούν όλες οί θεόσδοτες εφέσεις του ανθρώπου, όπως , ο πόθος της αθανασίας, της  δύναμης, της γνώσης, της σοφίας, αλλά και της χαράς. Εκεί θα τελειωθούν σε όλη τους την πληρότητα, οί θείες στον άνθρωπο καταβολές οί οποίες αποτελούν <<το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού>> , δηλαδή: η αναμαρτησία, η αγαθότητα, η δικαιοσύνη, η αγάπη, η ηθική ελευθερία ή ίδια μακαριότητα, ώστε ό άνθρωπος να λάβη και να  κρατήσει αιώνια την θέωση, να γίνει δηλαδή κατά <<κατά χάρην Θείας φύσεως κοινωνός>>.
Αυτό είναι το Μεγάλο Δείπνο. Και αυτά και άλλα αναρίθμητα τά αγαθά του Θεού για τά οποία εμείς είμαστε προσκεκλημένοι του .
Και να σκεφτεί κανείς , ότι, για να  γίνουν όλα αυτά <<κτήσις ημών >> και για να μπορεί να ανοίξει τις πόρτες του παραδείσου , κάποιος, για να καταστήσει ελεύθερο και εύκολο τον δρόμο προς την βασιλεία των  ουρανών , ό ίδιος ¨ο Κύριος έλαβε ανθρώπινη σάρκα, γεννήθηκε στην φάτνη της Βηθλεέμ, πρόσφερε για χάρη όλων μας την λυτρωτική Του θυσία.
Ας σκεφτούμε , όλοι εμείς λοιπόν, ότι αυτό είναι το Μέγα Δείπνο πού με τά παραπάνω πνευματικά αγαθά ετοίμασε ο Κύριος , και πού πρίν από λίγο ακούσαμε με την φράση του Ιερού Ευαγγελίου : <<έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα>> να κρατήσουμε χωρίς δισταγμό αυτή την υψηλή πρόσκληση , από τον ίδιο τον Θεό ,  με όλη μας την καρδιά, και δυνατά στα χέρια μας, και να είμαστε πάντοτε έτοιμοι να την δεχτούμε. ΑΜΗΝ!!!



ΛΙΓΑ ΛΟΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ << ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ >>





«Κυριακή των Προπατόρων».


Κάθε χρόνο στις 11 Δεκεμβρίου, εάν είναι Κυριακή, ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 11 Δεκεμβρίου, η εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Προπατόρων (πρώην Αγίων Πατέρων), δηλαδή των κατά σάρκα προγόνων του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρονται στην πασίγνωστη περικοπή του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (α, 1-16). Με την πάροδο του χρόνου το θέμα της Κυριακής αυτής διευρύνθηκε και περιέλαβε όλους τους προ Χριστού δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης.
Αρχικά, οι προπάτορες του Ιησού γιορτάζονταν την Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα. Η διεύρυνση του εορτολογικού περιεχομένου της Κυριακής προ των Χριστουγέννων επέφερε τη διχοτόμηση της Κυριακής αυτής και τη μετάθεση μέρους του θέματός της στην προ αυτής Κυριακή. Έτσι, οι Κυριακές των Αγίων Πατέρων έγιναν δύο και για να διακρίνονται η μία από την άλλη, η μία, η παλαιότερη, ονομάσθηκε «Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως» και η άλλη διατήρησε το παλαιό της όνομα «Κυριακή των Αγίων Πατέρων», που για να μη συγχέεται με τις Κυριακές των Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων έλαβε το όνομα «Κυριακή των Προπατόρων».