Κυριακή τών Μυροφόρων
Ταραγμένοι από τό δράμα τού Γολγοθά, συγκλονισμένοι από τό φρικτό έγκλημα πού από κοινού λαός καί συνέδριο διέπραξαν απέναντι στόν Αθώο,. Ακόμα καί οι κρυφοί μαθητές του Νικόδημος καί Ιωσήφ γεμάτοι δειλία – μέχρι εκείνη τήν στιγμή- τώρα πού είδαν τά γεγονότα , αναθάρρησαν.
Μέλη τού Συνεδρίου, καί οί δύο δέν μπόρεσαν τότε νά διαμαρτυρηθούν γιά τήν άδικη καταδίκη τού Κυρίου .
Αλλά μπροστά στό θέαμα τού άψυχου σώματος τού Διδασκάλου επάνω στόν Σταυρό, απέβαλαν , κάθε φόβο. Καί ιδού ο Ιωσήφ , <<τολμήσας ,εισήλθε πρός Πιλάτον καί ητήσσατο το σώμα τού Ιησού>> καί ο Νικόδημος αγόρασε πολύτιμο μύρο, σμύρνα καί αλλόη μέ τά οποία άλειψαν τό σώμα τό Άχραντο, καί ύστερα τό τοποθέτησαν σε νέο και αχρησιμοποίητο μνημείο , κοντά στόν κήπο τού Ιωσήφ.
Καί αφού τ΄έκανανόλα αυτά, είπαν μέ θάρρος, <<άς έρθει τώρα τό συνέδριο νά μάς συλλάβει, νά μάς αφαιρέσει τά αξιώματά μας, νά μάς αποκυρήξουν αποσυνάαγωγους, εμείς πράξαμε τό ιερό καθήκον μας,όςόν Διδάσκαλο>>.
Δειλές από τόν χαρακτήρα τους – ώς γυναίκες – καί οι μυροφόρες , όμως έδειξαν τόλμη, τόση όση δέν έδειξαν οι κρυμμάνοι μέχρι τότε μαθητές του, <<διά τόν φόβον τών Ιουδαίων>>. Έσπευσαν , καί αυτές νά αγοράσουν αρρώματα, γιά νά αλείψουν τό Αχραντο σώμα Του Διδασκάλου, κατά τήν επομένη ημέρα τού Σαββάτου.
Καί νά πού τώρα, <<λίαν πρωί τής μιάς τών Σαβββάτων>>, <<τή επιφωσκούση είς μίαν Σαββάτων>>, όταν γλυκοχαράζει η ημέρα, χωρίς νά τίς εμποδίσει τό ακόμα πυκνό σκοτάδι, χωρίς νά τίς αποθαρρύνει ο τεράστιος λίθος πού κλείνει τήν είσοδο τού τάφου, καί πύ όλες μάζί δέν θά μπορούσαν νά τόν μετακινήσουν, ξεκίνησαν γιά τό μνημείο.
Πραγματικό , παράδειγμα ανδρείας , τόλμης, αλλά καί θάρρους, τών Ιωσήφ, Νικοδήμου καί τών Μυροφόρων γιά τήν επιτέλεση τού ιερού καθήκοντος πρός τόν Διδάσκαλο, προβάλλεται μέσα στούς αιώνες , καί αυτό γιά νά εμπνέει καί νά ενθαρρύνει τά πλήθη τών χριστιανών -τότε αλλά καί τώρα -οί οποίοι παρουσιαζόμαστε διστακτικοί, δελοί, αλλά καί άτολμοι στήν εκδήλωση τού καθήκοντός μας στήν αποόγία καί δικήρυξη τής πιστης μας, στήν εμφάνισή μας , ώς χριστιανοί.
Βλέπουμε καί ακούμε όους αυτούς πού καταφέρονται ενάντια στήν πίστη μας, εμπαίζουν καί ιεροσυλούν ιερά καί τά όσιά μας, σιωπούμε , σκύβουμε τό κεφάλι μας, αντικρύζουμε , ακούμε καί βλέπουμε όλους τούς αιρετικούς νά πολεμούν τήν εκκλησία μας, νά διαβάλλουν τά δόγματά μας, νά ασκούν τέτοι καταχθόνια προπαγάνδα, γιά νά παρασύρουν σέ περαιτέρω πλάνες τούς αδελφούς μας, καί εμείς αδιαμαρτύρρητα δέν ανοίγουμε κάν τό στόμα μας γιά νά διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτούς.
Αλλά αυτό είναι σωστό, ώς συμπεριφορά αληθινών χριστιανών από όλους εμας; Φυσικά καί όχι , γιατί τό ίδιο τό Άγιο Πνεύμα , μάς λέει <<ανδρίζεσθε καί κραταιούσθε>> (Α Κορ ιστ’ 13) και
<<Αναλάβετε τήν πανοπλίαν Θεού>> όπως φωνάζοντας δυνατα μάς λέει ο Απόστολος παύλος (Εφες στ’ 33) γιά νά μπορέσουμε νά ανταπεξέλθουμε νικηφόρα απέναντι στό πονηρό καί στούς πονηρούς , καίαυτό γιατί οΘεός δένα μάς έδωσε πνεύμα δειλίας καί συστολής , αλλά πνεύμα ανδρείας καί δύναμης.
Καί αυτό , γιατί κανένας στόν κόσμο αυτόν, δέν είναι πιό ανδρείος καί πιό αληθινός, από τόν χριστιανό ο οποίος διακατέχεται από φλογερή πίστη, θερμή αγάπη, καί ιερό ενθουσιασμό.
Καί στό ερώτημα όλων μας , γιατί συμβαίνει αυτό; η απάντηση απλή καί ξεκάθαρη, Κοντά μας παντοδύναμος καί ακατανίκητος σύμμαχος, παραστέκει ο ίδιος θεός. Μέ τήν δική Του δύναμη καί τόν δικό Του φωτισμό, καθετί καλό μπορούμε εμείς νά πετύχουμε σέ κάθε τίμιο αγώνα μας, καί τελικά νά θριαμβεύσουμε . Γκαί αυτό γιατί καί η όψη καί καί η ίδια η ζωή τής σημερινής κοινωνίας μας , αλλά και κάθε κοινωνίας διά μέσου τών αιώνων, προχωρούμε καί προχωρήσαμε μέ τό ίδιο θάρρος τήν ίδια τόλμη καί ανδρεία πού έδειξαν καί δείχνουν με το παράδειγμά τους οι δύο κρυφοί μαθητές καί οί γυναίκες μυροφόρες, στήν εκτέλεση τών ιερών καθηκόντων μας ΑΜΗΝ !!!
