ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2023 10 12 2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ Μηνά Καλλικελάδου 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 12 12 2023 ΤΡΙΤΗΝ +Σπυρίδωνος Τριμυθούντος τού θαυματουργού 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 17 12 2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ Τών Αγίων Προπατόρων. Δανιήλ τού προφήτου. Διονυσίου Ζακύνθου 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 24 12 20203 ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΕΩΣ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 25 12 2023 ΔΕΥΤΕΡΑΝ + Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΏΝ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 26 12 2023 ΤΡΙΤΗΝ +ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 27 12 2023 ΤΕΤΑΡΤΗΝ + ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΟΣ & ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 31 12 2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΕΩΣ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 1630 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 8Η ΛΟΥΚΑ (Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΙΤΗΣ)

ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ)

«Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς ·πορεύου και συ ποίει ομοίως» (Λουκ. 10, 37)

α. Μία από τις γνωστότερες παραβολές του Κυρίου, που διασώζεται μόνον από τον ευαγγελιστή Λουκά, περιέχει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Αφορμή για να την πει ο Κύριος έδωσε ένας νομοδιδάσκαλος, ένας δηλαδή Ιουδαίος θεολόγος, ο οποίος θέλοντας να Τον φέρει σε δύσκολη θέση – «εκπειράζων αυτόν» - Του έθεσε αφενός το θέμα πώς κερδίζεται η αιώνιος ζωή, αφετέρου το θέμα ποιος είναι ο πλησίον του ανθρώπου, όταν αποκαλύφθηκε ότι ερώτησε κάτι που του ήταν ήδη γνωστό. Ο Κύριος δεν δυσανασχετεί και δεν παρεξηγείται  με την «πονηριά» του θεολόγου. Του απαντά με τρόπο κανονικό και σοβαρό, οδηγώντας τον όμως στο σημείο συμφωνίας του με ό,τι ο Ίδιος έλεγε. Η τελική προτροπή Του μάλιστα προς αυτόν δεν του αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης. «Πορεύου και συ ποίει ομοίως».

β. 1. Ο Κύριος καταρχάς καλεί σε κινητοποίηση τον νομοδιδάσκαλο, συνεπώς και κάθε άνθρωπο, προκειμένου να πορεύεται στη ζωή του κατά το πρότυπο του καλού Σαμαρείτη. Η προτροπή Του δηλαδή δεν αφήνει υποψία εφησυχασμού του ανθρώπου, αδράνειας ή περιδίνησης μέσα στα δικά του πάθη. Ο εφησυχασμός και  η αδράνεια δεν σχετίζονται με αυτό που συνιστά θέλημα του Θεού, διότι φανερώνουν καταστάσεις που αλλοιώνουν τη φυσιολογία του ανθρώπου, την κατ’  εικόνα Θεού δηλαδή δημιουργία του. Ο άνθρωπος είναι κίνηση, ενέργεια, πορεία προς τα εμπρός, δημιουργία. Αν υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί μας που δυστυχώς ταλαιπωρούνται από ψυχολογικά κυρίως προβλήματα, είναι γιατί έπεσαν στην παγίδα της στασιμότητάς τους και της ανακύκλωσης των ίδιων πάντοτε παθών τους, κυρίως δε των λογισμών τους. Σαν να λειτουργούν, με άλλα λόγια, μ’ έναν τρόπο «αυτιστικό», περιφερόμενοι αδιάκοπα γύρω από το κέντρο του εαυτού τους. Ο Κύριος λοιπόν στο πρόσωπο του νομοδιδασκάλου καλεί όλους τους ανθρώπους σε πορεία προς τα εμπρός, χωρίς να στρέφονται προς τα οπίσω.

2. Η πορεία αυτή δεν είναι ανεξέλεγκτη και άσκοπη. Δεν καταξιώνεται ο άνθρωπος απλώς με το να πορεύεται, αλλά να πορεύεται σωστά. Και το σωστά σημαίνει: κατά το πρότυπο που προβάλλει η παραβολή ως δικαιωμένο από τον Θεό τρόπο ζωής, δηλαδή του καλού Σαμαρείτη. «Πορεύου και συ ποίει ομοίως». Ομοίως όχι με τον τρόπο  του ιερέα ή του λευίτη, των ιερωμένων του Ιουδαϊσμού, διότι ο τρόπος αυτός καταδικάστηκε και από τον ίδιο τον νομοδιδάσκαλο: είναι ο τρόπος του εγωισμού, της προτεραιότητας των προσωπικών συμφερόντων έναντι των πραγματικών αναγκών του συνανθρώπου, της προτεραιότητας ακόμη και μιας θρησκευτικής αποστολής έναντι του άλλου – δεν αρνείται κανείς ότι μπορεί οι συγκεκριμένοι ιερωμένοι να βρίσκονταν και σε μια τέτοια αποστολή. Το ομοίως λοιπόν είναι με τον τρόπο ζωής του Σαμαρείτη. Αυτός είναι που επαινείται  και θεωρείται ότι βρήκε την οδό της αιώνιας ζωής. Και ποιο είναι το γνώρισμα της οδού αυτής; Όπως αναγκάζεται να το ομολογήσει και ο νομοδιδάσκαλος: «ο ποιήσας το έλεος μετ’  αυτού». Σωστός δηλαδή τρόπος που δικαιώνεται από τον Θεό είναι η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Όπως τίθεται στην παραβολή, η αγάπη αυτή συνιστά μονόδρομο: έξω από την αγάπη ο άνθρωπος χάνεται σε δρόμους που τον απομακρύνουν από τη σχέση του με τον Θεό. Κι αυτό θα πει: για να βρω τον Θεό: «την αιώνιον ζωήν», πρέπει να βρω τον συνάνθρωπό μου: να ποιώ «έλεος μετ’  αυτού».

3. Ο προσδιορισμός της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, ως της απόλυτης καθοριστικής προϋπόθεσης για την αιώνια ζωή, απαιτεί, κατά την παραβολή, τρεις διευκρινίσεις:

(1) ο άλλος, ο πλησίον, δεν είναι ο άνθρωπος που ανήκει σε μία συγκεκριμένη ομάδα, κατά τον καταδικασμένο τύπο της Ιουδαϊκής εκδοχής: των Φαρισαίων για παράδειγμα που θεωρούσαν πλησίον μόνον τους γνώστες του ιουδαϊκού νόμου, άρα έθεταν εκτός της έννοιας αυτής τους φτωχούς και αγραμμάτους, ή των Εσσαίων, που θεωρούσαν πλησίον μόνον τους ανήκοντες στην κοινότητά τους, ή ακόμη και των απλών Ιουδαίων, που απέρριπταν την έννοια του πλησίον για τους μη Ιουδαίους. Πλησίον, κατά το πρότυπο του Σαμαρείτη, είναι ο κάθε συνάνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή κοινωνικής τάξεως, διότι ο ίδιος ο άνθρωπος που αγαπά γίνεται πλησίον του άλλου. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι ο Κύριος αντιστρέφει το ερώτημα του νομοδιδασκάλου: από την παθητική διατύπωσή του -  «τις εστί μου πλησίον;» - το θέτει με ενεργητική διάθεση – «γεγονέναι πλησίον». Εγώ να γίνομαι πλησίον του άλλου.

(2) Η αγάπη έτσι προς τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο έχει το γνώρισμα της θυσίας. Μπροστά στην ανάγκη του άλλου, το θέλημα του Θεού απαιτεί προσωπική στάση, απώλεια ίσως του χρόνου μας, της άνεσής μας και των δικών μας αναγκαίων μέσων, προσφορά των χρημάτων μας, έγνοια διαρκή. Ό,τι δηλαδή επέδειξε ο Σαμαρείτης. Πρόκειται για την αληθινή αγάπη, για την οποία μίλησε ο Κύριος και με λόγο σαφή, εκτός των παραβολών: «Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλλήλους. Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού». Είναι η αγάπη που έζησε ο Ίδιος και που Τον ανέβασε στον Σταυρό, γεγονός που τονίζεται και από την αλληγορική ερμηνεία της παραβολής, σύμφωνα με την οποία ο Σαμαρείτης είναι ο ίδιος ο Χριστός.

 (3) Αυτονοήτως, η αγάπη, με τα παραπάνω δεδομένα, δεν είναι θεωρία και λόγια, αλλά πράξη. «Ο ποιήσας το έλεος μετ’  αυτού» λέει. Και: «πορεύου και συ  π ο  ί ε ι  ομοίως». Όσο κανείς μένει σε λόγια, ακόμη και σε μία πραγματική καλή διάθεση, δεν έχει αγγίξει την αγάπη που δικαιώνει. «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν του Θεού, αλλ’  ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς».

4.  Η αγάπη όμως προς τον συνάνθρωπο που δικαιώνει αυτόν που την ασκεί, είναι, σύμφωνα με το ευαγγελικό ανάγνωσμα, άμεσα συνδεδεμένη και με την αγάπη προς τον Θεό. Ο Κύριος χαρακτήρισε ορθή την απάντηση του νομοδιδασκάλου, όταν ανέφερε την πεμπτουσία του λόγου του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της ισχύος σου και  εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Δηλαδή, η αγάπη έχει διπλή διάσταση: προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο. Και ο Ίδιος έτσι τοποθέτησε τα πράγματα: «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε», είπε. Κι επειδή η κύρια εντολή Του είναι το «αγαπάτε αλλήλους», άρα αγαπάμε τον Χριστό, εάν αγαπάμε και τους άλλους, όπως και αγαπάμε τους άλλους, εάν αγαπάμε τον Χριστό. Μονομερής ακολουθία της αγάπης, επιλογή της μιας από την άλλη, σημαίνει διαστροφή και των δύο. Είναι τόσο καίριας σημασίας τούτο, ώστε ο ίδιος ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος σημειώνει ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπά τον Θεό και μισεί τον συνάνθρωπό του, είναι ψεύτης». Όπως και το αντίστροφο: «αγαπάμε τον συνάνθρωπο, όταν αγαπάμε τον Θεό και τηρούμε τις εντολές Του».

γ. Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη απαιτεί προς αποδοχή της γενναιότητα ψυχής και απόφαση υπακοής μέχρι θανάτου. Μελετώντας την βεβαιώνουμε δυστυχώς την πνευματική μας γύμνια. Διότι συνήθως τι διαπιστώνουμε στη ζωή των περισσοτέρων μας; Την ακολουθία ενός εύκολου και βολεμένου χριστιανισμού, που έχει ως πρότυπο μάλλον τον τρόπο ζωής του ιερέα και του λευίτη παρά του Σαμαρείτη. Ο Κύριος δεν θέλει κάτι από τη ζωή μας. Θέλει ολόκληρη τη ζωή μας. Μας έδωσε και μας δίνει τη δική Του, κυρίως μέσω του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, κομματιάζεται από αγάπη για εμάς, και ζητεί αντίστοιχο τρόπο ζωής. Η συμπεριφορά Του, όπως καταφαίνεται με κρυστάλλινο τρόπο στη συμπεριφορά του Σαμαρείτη, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Πόσοι άραγε αντέχουμε να είμαστε αληθινοί χριστιανοί; Πόσοι, τουλάχιστον,  όταν βλέπουμε τη μικρότητά μας, στρεφόμαστε μέσα μας και κλαίμε για την κατάντια μας; Πώς χωρίς έλεος προς τους άλλους μπορούμε έστω και να ζητάμε το έλεος του Θεού για εμάς;

Αναρτήθηκε από παπα Γιώργης Δορμπαράκης στις 11:15 π.μ. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΑΠΟ 12/11/-19/11/2023 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΗΜΕΡΑΝ ΣΑΒΒΑΤΟΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 12/11/2023 ΚΥΡΙΑΛΗΝ Η' (8η) ΛΟΥΚΑ - ιωάννου τού Ελεήμονος 0700 ΟΡΟΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΟΤΟΥΡΓΙΑ 13/11/2023 ΔΕΥΤΕΡΑΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ+ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ (ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ) 14/11/2023 τριτην + Φιλίππου τού Αποστόλου 0700 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 15/11/2023 ΤΕΤΑΡΤΗΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ 16/11/2023 ΠΕΜΠΤΗΝ + Ματθαίου Αποστόλου & Ευαγγελιστού 0700 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 18/11/2023 ΣΑΒΒΑΤΟΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 19/11/2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ Θ" (9η) ΛΟΥΚΑ - Αβδιού τού Προφήτου 0700 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΙΕΤΟΥΡΓΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΕΙΣ ΠΑΛΑΙΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΗΣ ΣΕΠΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΚΤΑΡΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ Διγελιώτικα Αιγίου ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΤΣΙ & ΕΦΕΤΟΣ ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΤΕΛΕΣΑΜΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΜΕΤΑ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗΝ 08 11 1023 ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΩΡΑΝ 1800 ΕΝΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΩΝΥΜΟΝ ΗΜΕΡΑΝ 0911 20232 ΤΕΛΕΣΑΜΕ ΟΡΘΡΟΝ & ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΜΕΙΝΕ ΑΝΟΙΚΤΗ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΝΟΙΚΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΙΝ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

ΑΓΙΑΣΜΟΣ & ΝΈΑ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΑ ΑΙΓΙΟΥ

ΞΕΚΊΝΗΣΕ Η ΕΚ ΝΕΟΥ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΚΥΚΛΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΣΉΜΕΡΑ ΗΜΕΡΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ 22 09 2023 & ΠΕΡΙ ΩΡΑΝ 1700 μμ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ & ΠΟΙΑ Η ΩΦΕΛΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΜΕ ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ. ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΣΧΟΛΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ» (ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ) ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Με χαρά σάς πληροφορούμε ότι, και κατά τη φετινή σχολική περίοδο, θα λειτουργήσει η ΣΧΟΛΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ» της Ιεράς Μητροπόλεώς μας στο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΓΗΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΝΕΩΝ «ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (Πολυχρονιάδου 8, άνωθεν του Ιερού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου). Η Σχολή καλλιεργεί επί τριάντα πέντε (35) συνεχόμενα έτη την Ψαλτική Τέχνη και τη μεταλαμπαδεύει σε νέους ανθρώπους, επανδρώνοντας έτσι τα Αναλόγια των Ιερών Ναών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, αλλά και εκτός αυτής. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι πολλοί Ιεροψάλτες απόφοιτοι της Σχολής μας έχουν συμμετάσχει σε Βυζαντινούς Χορούς, ψάλλοντας σε Ιερούς Ναούς, αλλά και σε διάφορες μουσικές εκδηλώσεις. Στη Σχολή γίνονται δεκτοί μαθητές και μαθήτριες που έχουν συμπληρώσει το 9ο έτος της ηλικίας τους, κατόπιν σχετικής φωνητικής εξέτασης. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση εγγραφής στη Σχολή από Δευτέρα έως και Παρασκευή, από 7 έως 9 μ.μ., μεταβαίνοντας στο Κέντρο «ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (τηλ. 26910-68180) ή επικοινωνώντας με τους: κ. Βασίλειο Μπίκο (τηλ. 26910-72327 - 6938484067), κ. Σπυρίδωνα Οικονομόπουλο (τηλ. 6937509538) και κ. Παναγιώτη Αχιλλιά (τηλ. 26910-25071). Ο Αγιασμός για την έναρξη του νέου σχολικού έτους 2023-2024 θα τελεσθεί τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2023 και ώρα 7:30 μ.μ. ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ε. (5η ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Είναι νά απορεί κανείς καί νά διερωτάται μέ τήν νοοτροπία μερικών ανθρώπων μήπως τυχόν καί έχει σαλευθεί ό νούς τους, είναι αυτοί πού βλέπουν ολοκάθαρα καί χειροπιαστά μερικά χτυπητά γεγονότα, καταλαβαίνουν τό νόημά τους, αισθάνονται τήν μεγάλη σημασία πού έχουν γιά τήν ζωή τους, καί όμως κυριαρχούμενοι από τό υλικό συμφέρον δέν θέλουν νά ακούσουν τήν φωνή τους, να παραδεχθούν τό συγκλονιστικό μάθημα πού τούς δίνουν , νά κακαανοήσουν καί νά αναγνωρίσουν τό μεγάλο τους δίδαγμα. Δύο συμπολίτες τών Ισραηλιτών , πού κατοικούσαν στήν χώρα τών Γεργεσηνών , ήταν δαιμοζόμενοι Λ ε γ ε ώ ν , πλήθος πονηρών διαμόνων είχαν καταλάβει τό σώμα τους, καί δημιουργούσαν σε αυτούς απερίγραπτη θλίψη . Μά λίγες αλλά παραστατικές λέξεις ο Ιερός Ευαγγελιστής ζ ω γ ρ α φ ί ζ ε ι τήν θλιβερή καί οδυνηρή κατάστασή τους. Δέν φορούσαν ρούχα, δέ είχαν σπίτι νά μείνουν Στό κρύο τού χειμώνα καί στόν ήλιο τού καλαοκαιριού περιφέρονταν μέρα καί νύχτα, χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής. Στά δέ μνήματα , πού κατά προτίμηση ζούσαν τόν τελευταίο καιρό, έβγαζαν άναρθρες κραυγές, ικανές νά προκαλέσουν φρίκη σέ όσους τούς άκουγαν. Τό σώμα τους ήταν κομμένο από τίς πέτρεςκαί τά σώματά τους ήταν γεμάτα πληγές. Σέ αυτή τήν άγρια κατάσταση είχαν καταντήσει επικίνδυνοι -χ α λ ε π ο ί λ ί α ν - όπως χαρακτηριστικά μάς λέει ο ιερός Ευαγγελιστής, γιά τούς διερχόμενους από τήν περιοχή τούνεκροταφείου. Οί Γεργεσηνοί γιά νά προφυλαχτούν από αυτούς τούς έδεναν μέ σιδερένια δεσμά, καί όμως εκείνοι μέ τήν δαιμονική τους δύναμη, κατάφερναν κάθε φορά νά τά σπάνε καί νά οδηγούνται από τούς δαίμονες σέ ακατοίκητους καί έρημους τόπους , γινόμενοι αυτοί φόβος καί τρόμος γιά όλους τούς περαστικούς. Όμως αυτοί οί δαιμονισμένοι , αντικρίζοντας τόν Κύριο καί τήν ομάδα τών μαθητών του, έπεσαν με τό πρόσωπο στήν γή, καί ζήτησαν τήν θεραπεία τους, ενώ τά διαμόνια είχαν καταληφθεί από τρόμο καί μέσα από τό στόμα τών ανθρώπων εκείνων, ζητούσαν από τόν Κύριο νά μήν τούς βασανίσει. Εκείνοι - οί δαίμονες δηλαδή - ήταν τώρα πού ζήτησαν τήν άδεια νά εισέλθουν είς τούς χοίρους πού έβοσκαν εκεί κοντά. Κινούμενοι από κακία καί μοχθηρότητα, σκεφτηκαν ότι μέσω τών χοίρων θά έβλαπταν τά συμφροντα τών κατοίκων, αφού δέν μπορούσαν πλέον νά βλάψουν τά πρώην θύματά τους, καί δι' αυτών όλους τούς άλλους ανθρώπους. Ο Κύριος τούς τό επέτρεψε, όχι γιατί ήθελελε νά υποχωρήσει στό πονηρό τους αίτημα, α λ λ ά γιά νά δώσει ένα συγκλονιστικό μάθημα ευσεβείας στούς Γεργεσηνούς , πρός τόν Νόμο τού Μωύσέως, γιατί μέ θρασύτητα απέναντι στόν Μωσαίκό Νόμο, έτρεφαν χοίρους, γιά νά τούς εμπορεύονται, ίσως ακόμα καί γιά νά τρώνε τό κρέας τους.Καί ιδού όλοι αυτοί οί χοίροι ωθούμενοι από τούς δαίμονες, ώρμησαν γρυλλίζοντας πρός τόν γκρεμό καί έπεσαν στήν θάλασσα καί πνίγηκαν. Οί πρώην διαμονιζόμενοι, τώρα ελευθερωμένοι από τήν δαιμονική τυρρανία , ανέπνεαν αέρα ελευθερίας, ευχαριστούντες τόν Κύριο μέσα από τά βάθη τής καρδιάς τους, "ιματισμένοι δέ καί σωφρονούντες, εκάθισαν παρά τούς πόδας τού Ιησού". Οι χοιροβοσκοί έντρομοι από όσα είδαν,έτρεξαν και τα είπαν χωρίς νά " κρύψουν" τίποτα στούς Γεργεσηνούς. Εκείνοι, ήλθαν στην παραλία, καί είδαν και τα δύο θαύματα, τούς μεν συμπατριώτες τους ήσυχους και σωφρνισμένους, τους δέ χοίρους πνιγμένους να επιπλέουν στα νερά της λίμνης. Καί ένα ήταν σίγουρο, καί για τα δύο αυτά θαύματα έπρεπε νά ευχαριστήσουν τόν Κύριο.Μέ το μεν πρώτο θαύμα τών πρώην δαιμονιζομένων καί τήν θεραπεία τους, γλίτωσαν από τόν φόβο και τον τρόμο,με δέ τόν τόν πνιγμό τών χοίρων, διδάχτηκαν ότι δεν πρέπει να παραβαίνουν τόν Νόμο τού Θεού. Αλλά εκείνοι ιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι, όπως φυσικά ήταν, κυριευμένοι από έναν χειρότερο δαίμονα αυτόν τής φιλοχρηματίας, καί ίσως φοβούμενοι μια νέα τιμωρία, όλοι μαζί " πάσα η πόλις εξήλθεν είς συνάντησαν του Ιησού " , παρακάλεσα τόν Κύριο νά φύγει από την περιοχή τους, Εκείνος είχε έρθει ώς φίλος, εκείνοι τόν έδιωξαν σαν εχθρό τους, αντί του Χριστού, προτίμησαν τους χοίρους, από την πνευματική ωφέλεια,το ταπεινό και παράνομο υλικό συμφέρον. Αλήθεια- αγαπητοί μου αδελφοί- πόσοι και πόσοι άνθρωποι κυριευμένοι από τήν απληστία, προτιμούν τα χρήματα της παρανομίας από τα δώρα της χάρης του Θεού τόν μαμωνά από τον Θεό. Νομίζουν, ότι τα υλικά αγαθά και συμφέροντα αξίζουν περισσότερο από την ψυχή τους. Αδιαφορούν γιατί σωτηρία τους, καί στρέφονται στην απώλεια. Κλείνουν τα αυτιά τους, στην στοργική πρόσκληση του Σωτήρος " Δεύτε οπίσω μου" και " ευρήσετε ανάπαυσιν τις ψυχές υμών " και ακούνε τήν δόλια υπόσχεση του πονηρού " ταύτα πάντα" τούς χοίρους και τα προσωρινά αυτά αγαθά, θα τα δώσω σε σέ εσάς μόνο εάν με προσκυνήσετε. Δεν θέλουν δέ να σκεφτούν ότι όλοι οι θησαυροί του κόσμου, δεν μπορούν με κανένα τρόπο νά ικανοποίησαν τόν άνθρωπο. Όλα αυτά, δυστυχώς, τόν πνίγουν σε βασανιστικές μέριμνες, τόν βυθίζουν σε μεγάλες πικρίες, καί του δηλητηριάζουν και τις πιο αθώες απολαύσεις, καί σε τελική ανάλυση, τόν αποκτηνώνουν, τόν κάνουν να σκέφτεται συνεχώς τα υλικά πράγματα, όπως και τα ζώα τήν βοσκή τους, ενθυμούμενοι ότι όλα αυτά τα υλικά αγαθά δεν είναι πάντα μόνιμα, αλλά πολύ συχνά διαλύονται και χάνονται και αφήνουν φτωχό και γυμνό, τόν πρίν γεμάτο μέριμνες πλούσιο. Άς κατανοήσουμε όλα αυτά γιά τό δικό μας συμφέρον - αγαπητοί αδελφοί- όχι μόνο τό πνευματικό αλλά καί αυτό τό υλικό είναι καί υπάρχει μόν κοντά στόν Χριστό , γιστί εκείνος μάς προτρέπει " ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού" και μας υπόσχεται ότι όλα αυτά - δηλαδή τά υλικά αγαθά- προστίθενται υμίν" (Ματθ. στ 33).

Δ (4 η) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Δύο είναι οι μεγάλες αρετές, τά θεμέλια τής χριστιανικής ζωής ,ο συνδετικός δεσμός τής οικογςνςιας καί τής κοινωνίας καί δημιουργοί τής συμβίωσης τών ανθρώπων, αγάπη και η ταπεινοφροσύνη. Καί ένα είναι βέβαιο, όπου αυτές υπάρχουν, ώς καρπός τής πίστης,εκεί και οι ευλογίες και δωρεές και θαυματουργικές επεμβάσεις του ίδιου τού Θεού. Αυτές λοιπόν, τις δύο αρετές και τις βλέπουμε και τις θαυμάζουμε, στο πρόσωπο ενός εθνικού, ενός Ρωμαίου αξιωματικού, αυτού του εκατόνταρχος τής πόλεις της Καπερναούμ. Αυτός είχε έναν δούλο, κατάκοιτο καί ασθενή, πού ήταν συνεχώς σέ κατάσταση αφόρητου πόνου, βασανισμένος από τήν ασθένειά του, ανίκανος να κάνει οποιαδήποτε κίνηση ώστε νά μπορέσει νά εξυπηρετήσει όχι μόνο τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά καί τόν ίδιο τόν Κύριο του. Καί ενώ ο δούλος υπέφερε και σίγουρα- θα ήταν ή αιτία λόγω της κατάστασής του- κάποιος άλλος στην θέση σου εκατόνταρχου, νά άφηνε τον δούλο νηστικό, ίσως και διψασμένο, ώστε νά πεθάνει μια ώρα σρχίτερα , η θα τόν άφηνε να πεθάνει ως ένα ετοιμοθάνατο ζώο, - γιατί έτσι φέρονταν και θεωρούσαν οι Ρωμαίος τους δούλους τους, - .ώς ζώα μη δίνοντας τους καμία σημασία, εντούτοις ο ο εκατόνταρχος τής σημερινής ευαγγελικής περικοπής είχε απέναντι σε αυτόν τον δούλο, μια πολύ πιο ανθρώπινη ανθρώπινη συμπεριφορά και πιο διαφορετική στάση. Ήταν αυτός ο Εκατόνταρχος, πού έβλεπε καί θεωρούσε , τόν δούλο του, άνθρωπο- ίσον απέναντί του- γιατί καί ο ίδιος είχε αγαθή καρδιά, υπέφερε μαζί του, , ποθούσε- όσο καί εάν αυτοί μάς φαίνεται παράξενο, γιά τήν θέση του- την ίδια την θεραπεία τού δούλου του. Η αγάπη για τον δούλο του, χωρίς αμφιβολία θα τόν είχε κάνει να λαλήσει γιατρούς , νά αγοράσει τα καλύτερα φάρμακα τα οποία οί γιατροί του είχαν συστήσει, αλλά δυστυχώς όλα αυτά είχαν αποδειχθεί μάταια. Η ασθένεια του δούλου έκανε αθεράπευτηκαι έκανε και τον ίδιον να συμπάσχειμαζίτου. Καί, ιδού, ο ίδιος πληροφορήθηκε για τον Κύριο, άκουσε σίγουρα να γίνεται πολύς λόγος για τα θαύματα του, ώστε η καρδιά του νά σκιρτήσει και την ελπίδα για την θεραπεία τού δούλου του,- φώτισε τό πρόσωπό του, και ιδού αυτός Ρωμαίος αξιωματικός, με μεγάλη εξουσία στην πόλη τής Καπερναούμ, κινούμενος από ανιδιοτελή αγάπη πρός τό πρόσωπο του δικού του δούλου, έσπευσε ο ίδιος, - χωρίς νά να δώσει εντολή σε κάποιον υπαξιωματικό του η δούλο του, να τον φέρει στο σπίτι του και στο κατάκοιτο δούλο του- κινούμενος από αγάπη πρός τόν δούλο του, καί ταπεινοφροσύνη- έσπευσε ο ίδιος αυτοπροσώπως- για να Τον παρακαλέσει να κάνει το θαύμα Αλλά, αλήθεια δεν είναι συγκινητική και ταυτόχρονα τόσο διδακτική για όλους εμάς αυτή η θερμή αγάπη, αλλά καί η ταπεινοφροσύνη αυτού του εκατόνταρχου; Δε μας εκπλήτει όλους εμάς, το διάβημά του, προς τον Κύριο καί το γεγονός ότι - εκείνος- πήγε νά παρακαλέσει και κατά κάποιο τρόπο νά είναι εκείνος πού θά υποχρεωθεί πρός τόν Κύριο, γιά τήν θεραπεία ενός και μόνου δούλου; Όπου, όμως , υπάρχει η αγάπη, εκεί καί οί πολλές οί θυσίες, μέ χαρά καί προθυμία γίνονται γιά τό αγαπημένο μας πρόσωπο. Αλλά η αγάπη ώς μόνη-αρετή- δεν είναι αρκετή- Ο εκατόνταρχος τής σημερινής ευαγγελικής περικοπής παρουσίασε και μία άλλη αρετή - αδελφή της Αγάπης- αυτή της ταπεινοφροσύνης . Καί μόνο το αυτό το γεγονός, ότι εκείνος πήγε νά παρακαλέσει τόν Κύριο, γιά τόν δούλο του, ήταν μία πλήρης ταπείνωση. Ας δούμε όμως ποιός ήταν αυτός ο Εκατόνταρχος; Ήταν αξιωματικός, Ρωμαίος πολίτης, άνθρωπος μέ πολλές εξουσίες καί πάνω από όλα γεμάτος λόγω της θέσης του,πολλά δικαιώματα. Αντίθετα, ο Χριστός, ήταν μπροστά Σον Ρωμαίο εκατόνταρχο, υπήκοοος υπόδουλος σέ ςνα κράτος υπόδουλο στους Ρωμαίους, το οποίο περιφρονούσαν οί Ρωμαίοι κατακτητές. Καί, όμως σέ αυτήν την περίπτωση καί πράξη βλέπουμε ακόμα πιο καθαρά την ταπεινοφροσύνη του, αποκαλεί μέ τόν πιό τιμητικό τίτλο τόν Κύριο <<Κύριε , του λέει, ο δούλος μου κατέκοιτο είς τό σπίτι μου δεινώς βασανιζόμενος >>. Καί , ναί, σάν νά βρισκόταν σέ συστολή - δέν αποτόλμησς- δέν προχώρησε κάν νά υποβάλλει αυτή του τήν παράκληση. Όταν όμως, ο Κύριος, τού είπε <<εγώ θά έλθω στο σπίτι σου να τον θεραπεύσω>>. έτσι λοιπόν μέ τρόπο απροσδόκητο, πού ταυτόχρονα μαρτυρούν και την βαθεά του ταπείνωση, του είπα <<Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε υποδεχθώ στο σπίτι μου. Δεν μούη μεγάλητιμή να εισέλθης, συ ο Παντοδύναμος Κύριος, κάτω απότην στέγητου σπιτιού μου >>. Δεν λέει οτιο δούλος μου δεν αξίζει αυτή την τιμή . αλλά ότιο ίδιος δεν αξίζει αυτή την μεγάλη τιμή. Καί, δεν μένει εκεί, όμως, παραδόξως, ταπεινώνοντας περισσότερο τον ίδιο του τον εαυτό, εκεί, παραδόξως, -ανεβάζοντας περισσότερο Τομ πήχυ της ταπεινοφροσύνης του, προχώρησε, λέγοντας <<Καί έπειτα, δεν είναι ανάγκη Κύριε, νά υποβληθείς είς τόν κόπον αυτής τής επισκέψεως, Αρκεί του είπε, -επαναλαμβάνοντας- από εδώ που είσαι και στέκεσαι να πείς έναν λόγον, καί αμέσως θα θεραπευτή ο δούλος. Μπορείς να διατάξεις,καί η παντοδύναμη διαταγή σου, θα γίνει αμέσως έργο.Δέν εμποδίζεται αυτή από την απόσταση. Διατί και εγώ είμαι άνθρωπος και ευρίσκομαι υπό την εξουσία ανωτρων. Σαν αξιωματικός όμως,έχω υπό τάς διαταγάς μου στρατιώτας, καί ότι τους διατάξω το εκτελούν. Λέγω είς τόν έναν πήγαινε και πηγαίνει, καί στον άλλον έλα καίέρχεται. Λόγω στον δούλον μου κάμε αυτό και το κάνει . Ασύγκριτα περισσότερο, σύ πού είσαι ισχυρότερος από κάθε αρχή και εξουσία, καί πού σάν απόλυτος Κύριος τού κόσμου πού έχεις υπό τίς διαταγές σου αόρατες δυνάμεις - μπορείς να διατάξεις- αυτή την στιγμή και από αυτή την απόσταση το πνεύμα της ασθένειάς να φύγειαπό τον δούλο μου, πνεύμα δε υγείας και ζωής να κατασκηνώσεισε αυτόν >>. Καί όπως ήταν φυσικό- οί παρευρισκόμενοι όλοι- μέσα από αυτή του τήν απάντηση, μέσα από τήν οποία έλαμπε η ταπεινοφροσύνη καί η πίστη του, αυτόςο Κύριος θαύμασε, καί απευθυνόμενος σε όλους, όσουςτον περιστοίχιζαν:<<σας διαβεβαιώνω ότι ούτε μεταξύ των Ισραηλιτών, δεν εύρηκα τέτοια πίστης >> . Αυτός, ο Ρωμαίος, είναι ο εκπρόσωπος τών εθνών τής Οικουμένης οί οπολιοι θά πιστέψουν σέ μένα καί θά παρακαθήσουν μαζί μέ τόν Αβραάμ, τόν Ισαάκ καί τόν Ιακώβ, στήν βασιλεία τών ουρανών! Και στρεφόμενος, τότε ο Κύριος, προς αυτόν τον ευσεβή, ευλαβή και ταπεινό, εκατόνταρχο, τού είπε:<<πήγαινε εις τό σπίτι σου, καί όπως επίστευσες , ότι δηλαδή, μέ έναν λόγον μου νπορώ νά θεραπεύσω τόν δούλον σου, άς γίνη πρός χάρην σου>>. Και πραγματικά, ακριβώς την ώρα εκείνη, ο δούλος θεραπεύτηκε, καί σηκώθηκε υγιής στα πόδια του. Καί ο εκατόνταρχος όμως,γιά τήν αγάπη καί τήν ταπεινοφροσύνη του, γιά τήν θερμή του πίστη, προς τον Κύριο, έλαβε και αυτός το βραβείο του. Έλαβε την θεραπεία τού δούλου του, καί το μεγάλο εγκώμιο από τον ίδιο τον Κύριο, καί έγινε, έμεινε και θα μένει για όλους εμάς τους χριστιανούς-διαχρονικά- φωτεινό παράδειγμα Αμή!!!

Γ' (3η ) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο άνθρωπος ενώ έχη από τόν θεό στή διάθεσή του καί όλα τά μέσα , αλλά καί όλους τούς τρόπους νά ζεί μία φωτισμένη ζωή -εντούτοις- πεισματικά αρνείται τά δώρα αυτά τού Θεού, καί είναι αυτός πού αναζητάει τήν χαρά καί τήν ικανοποίηση εκεί πού - ακριβώς - υπάρχει τό σκοτάδι, η καταθλιπτική μέριμνα, η φοβερή δουλεία στά τυρρανικά πάθη. Είχε πολλές φορές ο Κύριος γιά τούς επί τής γής θησαυρούς, τούς οποίους γιά ν τούς αποκτήσει ο άνθρωπος, μοχθεί, καί είτε τούς αποκτήσειείτε όχι μετατρέπεται σιγά- σιγά ή γρήγορα καί επίπονσα δολος τους.Αυτή η δουλεία - λοιπόν - σέ οποιοδήποτε πάθος , σκοτίζει τόν νού, ώστε νά μήν είναι ικανός νά διακρίνει τήν αλήθεια, προκαλεί μείωση τής συνείδησης , ώστε νά μήν μπορεί νά διακρίνει τό σωστό από τό λάθος , τό καλό από τό κακά. Ο ίδιος ο Κύριος είπε, ότι , ότι είναι οί οφθαλμοί γιά τό σώμα είναικαί ο νούς γιά τήν ψυχή.οταν λοιπόν τό μάτι είναι καθαρό καί φωτεινό- μάς είπε- τότε καί όλο τόσώμα καί η ψυχή είναι καθαρό. . Τότε μόνον ό άνθρωπος ζεί καί εργάζεται άνετα μέσα στό φώς. Αποφεύγει τά εμπόδια, βαδίζοντας στόν ασφαλή δρόμο, Εν αντιθέσει όταν τό μά τι είναι τυφλωμένο , τ'οτε όλο τό σώμα είναι όλο στό σκοτάδι βυθισμένο. Κινδυνεύει από στιγμή σέ στιγμή νά χτυπήσει επάνω σέ τοίχους. Τό ίδιο όμωςσυμβαίνει καί μέ τόν νού πού ώς άλλο φώς πού εδόθη από τόν θεό στόν άνθρωπο, ώστε νά διακρίνει τό σωστό καί τό ορθό, καί νά κατευθύνει πρός τό καλό , είναι φρουρός τής ψυχής, από τούς διαφόρους κινδύνους, καί νά τήν οδηγεί στόν δρόμο τού Θεού. Όταν όμως αυτό τό θείο φώς λέει ό Κύριος- ό νούς καί ησυνείδηση γίνεται εξαιτίς τν παθών σου , σκοτάδι, - τότε καί μόνο τότε - τό πνευματικό καί ηθικ'ο σκοτάδι τής ψυχής σου, πόσο πυκνό καί αδιαπέραστο θά είναι. Καί πόσους τρομερούς κινδύνους καί αιώνιες καταστροφές Θά διατρέχεις Προσθέτωντας,, ότι καί εάν ακόμα ο άνθρωπος έχει τήν διάθεση , δέν μπορεί νά δουλεύει σέ δύο κυρίους - τόν Θεό ή τόν Μαμωνά - στά προσωρινά υλικά αγαθά , καί στά πνευματικά καί στά αιώνια, στά επίγεια πλούτη καί στούς ουράνιους θησαυρούς. Είναι, μάς λέει, αδύνατον νά συμβιβάσει τά ασυμβίβαστα, νά εναρμονίσει τά αντίθετα, καί θά είναι - ο άνθρωπος - αυτός πού θά βρεθεί στήν ανάγκη νά διαλέξει μεταξύ τού Θεού καί τού κόσμου, τού ουρανού καί τής γής, τής σωτηρίας καί τής απώλειας <<Ού δύνασθε Θεόν δουλεύειν ή μαμωνάν>> μάς είπε , μήν ματαιοπονήτε - δέν είναι δυνατόν νά είσαστε αφωσιωμένοι στόν Θεό , από τήν μία μεριά καί από τήν άλλη νά "κλείνετε τό μάτι" στόν κόσμο, νά βαδίζεται στούς δρόμους τής αρετής καί ταυτόχρονα νά περιπλανιέστε στά δαιδαλώδη μονοπάτια τής αμασρτίας, καί νά είστε εσείς πού θά κάνετε αυτές τίς επιλογές. Όμως, οπως πολλές φορές , τόν έχουμε ακούσει νά λέει , ευτχής είναι ο άνθρωπος πού μέ τήν θελησή του θά υποταχτεί στόν θεό καί νά ακολουθήσει τόν δικό του δρόμο, θά προχωράει μέ τό φώς τού Θεού καί τήν χάρη του - σταθερά πάντα - από τό καλό στό καλύτερο, καί από αυτό στό άριστο καί τέλειο. . Θάέχει προσανατολισμό πρός τόν ουρανό , χωρίς νά είναι όμως καί απόκοσμος. , Θ αποφεύγει τίς παγίδες τής μαρτίας, θά καταφρονεί τίς δολερές τέρψεις τής κοσμικής ζωής, , θά γεύεται τίς γλυκύτητεςς ττή πνευματικής ζωής , θά είναι αυτός πού θά μορφώνεται καί θά μεταμορφώνεται << από δόξης είς δόξαν, καθάπερ από Κυρίου πνεύματος>> (ΒKor g 120 << Διά τούτο, λέγει πρός όλους εμς.. μή μεριμνάτε τήν ψυχήν υμών , τί τί φάγετε καί τί πίετε , μηδέ τώ σώματι ημών τί Ενδύεσθ Κάτι τό οποίο συνήθως, πιέζει τόν άνθρωπο, τού προκλαλεί αγωνία, καί κάνει τήν ζωή του αγχώδη , είναι η μριμνα γιά τά βιωτικά αγαθά , γιά τό τί θά φάει, γιά τό τί θά πιεί , τί θά φορέσει, γιά τό πού θά κατοικήσει. Γιά αυτόν ακριβώς τόν λόγο κοτάξτε τούς γύρω από εμάς.Αφουγκραστείτε, ακούστε, - εάν εσείς τό θλελετε- ττί μεταξύ τους συνομιλίες, τά σχέδιά τους, τά έργα τους, αλλά καί τά όνειρά τους. Πολλέ φορές, - σέ αυτές τίς μετξύ τους συνομιλίες- αναφέρονται στά υλικά αγαθά στά χρήματα, στίς επιχειρήσεις τους, στίς πωλήσεις και στίς αγορές τους, στόν μισθό τους, στό μεροκάματό τους,. Τούςπιέζει - πολλ´ες φορές - η βασανιστική μέριμνα, γιά τό σήμερα, τι αύριο, αλλά καί τό μακρινό μέλλον,. Τούς συνέχει ο φόβος μήπως καί δέν πάνε καλά οί δουλειές τους, μήπως καί τυχόν ναυαγήσουν τά μελοντικά τους σχέδια. Μιά τλετοια κατάσταση όμως δέν τούς αφήνει νά απολαύσουν ήσυχα ήρεμα τά αγαθά πού έχουν , γιά νά δοκιμάσουν τήν γλυκλητητα τού ειρηνικού ύπνου. Από αυτήν τήν πολύ βασανιστική καί χωρίς <<γλυκύν καρπόν>> μέριμνα ήθελελε - καί θέλει- νά παλλάξει ο Κύριος τούς ανθρώπους , νά τούς δώσει τήν αλαηθινή χαρά τής ζωής, <<Διατί είσθε ολιγόπιστοι Διατί παραμερίζετε τήν στοργικήν πρόνοιαν τού Παναγάθου Πατρός.. Κοιτάξτε τά πτηνά τού ουρανού. Δέν σπείρουν , δέν θερίζουν, δέν συγκεντρώνουν προϊόντα είς αποθήκας. καί όμως ο Επουράνιος Πατήρ σς τά τρέφει Σείς δέν αξίζετε πολύ περρισότερο από όλα τά πτηνά τού ουρανού, μάς ρωτάει, Κοιτάξτε τ άνθη τού αγρού, τά οποία ο Θεός τά έχει ενδύσει μέ απερίγγραπτον ωραιότητα τόση πού ούτε οΣολομών είς όλην του τήν δόξαν νά μήν έχει ενδυθεί σάν ένα από αυτά. Αφού ο Θεός έχει ενδύσει μέ τόση ωραιότητα τά εφήμερα αυτά χορτάρια δέν θά φροντίσει καί γιά τό δικό σας ένδυμα καί στό ερώτημα πού ίσως όλοι εμείς έχουμε καί πού είναι τί κατθρθώνει .. <<Μήπως στό δικό σας αναάστημα π.χ. μπορείτε νά προσθέσετε έναν πήχυν>> Καί αυτά τά λόγια μ'ας τ'α λέει ο Κύριος , όχι νά μάς κάνει απρόθυμους πρός εργασία . Η εργασία είναι επιτακτικό καθήκον όλων μας, Καί αυτό γιά νά διδάξει σέ εμάς νά έχουμε πίστη στήν συμπαράσταση τού Θεού. νά μήν μάς απορροφάει - απασχολεί - η μέριμνα γιά τά υλικά αγαθά αλλά νά στρέφουμε τόν νού καί τήν καρδιά μας στόν Θεό, στήν αγάπη, στήν δικαιοσύνη Αυτού καί όλα αυτά - τά απαραίτητα υλικά αγαθά - θά δοθούν σέ εσάς μαζί μέ τάνακτίμητα αγαθά τής Βασιλείας τώ ουρανών. ΑΜΗΝ!!!

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Η ΚΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΜΑΙΗΤΩΝ)

Έπειτα από τήν συμβολική του Βάπτιση στόν Ιορδάνη ποταμό, ο Κλυριος άρχισε τό μεγάλο κυρηκτικό καί θαυματουργικό του έργο, μέ κέντρο δράσης του τήν πόλη τής Καπερναούμ καί τήν οιία τού μετέπειτα αποστόλου Πέτρου. Ο Πέτρος καί οί άλλοι μαθητές τού Ιωάννου (Πργφήτου καί Προδρόμου) είχαν ήδη κληθεί από τόν Κύριο, εκεί στόν ίδιο ποταμό τόν Ιορδάνη γιά νά τόν ακολουθήσουν. Αυτοί όμως δέν είχαν κατανοήσει τήν σημασία καί τήν σπουδαιότητα τής προσκλήσεώς τουςαπό τόν Κύριο. Δέν ήταν όσο έπρεπε ψυχικά προετοιμασμένοι καί δέν ήταν ακόμα έτοιμοι, νά εγκαταλείψουν τά πάντα, νά τόν ακολουθήσουν οριστικά καί αμετάκλητα, τόν Διδάσκαλο, νά γίνουν από εκείνη τήν ώώρ μαθητές του, καί αύριο διδάσκαλοι - μέ τήν σειρά τους - τής οικουμένης κηρύττοντας τήν βασιλεία τού Χριστού. Καί όμως όλοι αυτοί μετά τά αναρίθμητα καί πρωτοφανή θαύματα πού είδον, μετά τήν συναρπαστική διδασκαλία Του , πού τήν άκουσαν, ήταν οί πρώτοι πού φωτίστηκε ο νούς τους, τονώθηκε η αγαθή τους διάθεση, καί πλέον ήταν έτοιμοι νά δεχθούν τήν κλήσιν τους. Καί ο Κύριος πού φυσικά είναι γνώστης τών πάντων, καί πού πάντοτε ενεργεί με σοφία, τήν καταλληλη στιγμή, πού γνώριζε εκείνος ότι ήταν ψυχολογικά πανέτοιμοι νά τόν δεχθούν - τότε καί μόνο τότε τούς κλαλεσε κοντά του - οριστικά- καί μόνον Εκείνος πάντοτε έκανε τά πάντο μέ καλό σκοπό , έφερε τά βήματά τους κοντά του, κατά τήν ιστορική -γιά τούς μαθητές του καί τήν ανθρωπότητα - ημέρα στήν παραλία τής Θάλασσς τής Γαλιλαίας τής Τιβεριάδος, , όπως τήν ονομάζη ο Ευαγγελιστής Ιωάννης,. Καί εάν καάποιος εκεί έβλεπε τόν Κύριο, θά νόμιζε ότι, είχε βγεί γιά έναν περίπατο, καί τοόν παρακολουθούσε πιό προσεκτικά ότι ο περίπατος εκείνος ήταν εέργο μεγάλο, καί όχι ένας περίπατος αναψυχής. Αλλά γιατί εκεί λίγο πιό ανοιχτά από τήν παραλία εί δύο άλλους αδελφούς, τόν Σίμωνα - πού τόν οποίο αργότερα τόν ονόμασε Πέτρο- , καί τόν αδελφό του τόν Ανδρέα. Αυτοί ήταν ψαράσεςκαί έριχναν τά δίκτυα τους γιά νά πιάσουν ψάρια, δηλαδή νά τά αλιεύσουν καί πού κατά σύμπτωση εκείνη τήν ημέρα δέν είχαν πιάσει ούτε ένα ψάρικαί πού ο κόπος τους εκείνη τήν ημέρα φάνηκε μάταιος. Καί ενώ συνεβαιναν αυτά καί φαινόταν πώς ακόμα καί η ίδια η θάλασσα νά ήθελε νά τούς διώξει, καί νά μήν τούς έδινε τά ψάρια της. Τότε ήταν, πού Κϋριος απευθυνόμενος πρός αυτούς, τούς μίλησε , καί τούς έδωσε τήν μεγάλη καί επίσημη κλήση, γιά ένα πιό μεγαλύτερο έργο, από αυτό πού μέχρι τώρα έκαναν, λέγοντάς τους <<Δεύτε οπίσω μου καί οιλησω υμάς αλιείς ανθρώπων>>. Ζήητμα, εάν αυτοί αντιλαμβάνονταν - εκείνη τήν ώρα - τό βαθύτρο νόημα τών λόγων του, αλλά καί τού τού εργου γιά τό οποίο θά τούς προετοίμαζε, καί θά τούς προόριζε, νά αφήσουν δηλαδή τά συνεργά τής ψαρικής, ( μέ τά οποία είχαν μιά μακροχρόνια οικειότητ) καί νά ασχοληθούν μέ κάτι τό νέο (καί αγνωστο καί αχαρτογράφητο γιά αυτούς) , νά παρουν στά χέρια τους τά πνευματικά δίχτυα, μέ τά οποία στήν τρικυμισμένη θάλασσα τού κόσμου, θά ήταν αυτοί πού θά έπαιρναν τούς ανθρώπους γιά νά τούς οδηγήσουν μέ στοργή καί απέραντη αγάπη, στό σφαλές καί χωρίς τρικυμίες λιμάνι τής Βασιλείας τού Θεού. Καί όλα αυτά - φυσικό ήταν - νά τά κατανοήσουν ολοκάθαρα, πολύ αργότερα, όταν τό Άγιο Πνεύμα μέ τήν έλευσή του , τούς φώτιζε καί θά τούς οδηγούσε <<είς πάσαν τήν αλήθειαν>> Τώρα, όμως , μόνον ένα μπορούσαν νά καταλάβουν, ότι ο Κύριος τούς καλούσε νά τόν ακολουθήσουν ώς μαθητές του. Καί αυτοί δέν δίστασν καθόλου, ούτε στιγμή δέν άφησαν τόν νού τους να τό επεξεργστεί καί όπως μάς αφηγήται ο Απόστολος καί Ευαγγελιστής Μάρκος <<ευθέως αφένετες τά δίκτυα, ηκολούθησν αυτώ>> Τήν ιδια αξιοθαύμαστη προθυμία έδειξαν εκείνη τήν ημέρα άλλοι δύο ψαράδες στό επάγγελμα, ο Ιάκωβος καί ο Ιωάννης. Ήταν εκεί τήν ίδια ημέρα καί τήν ίδια ώρα - όπως έκαναναν κάθε ημέρα- νά ετοιμάσουν τά σύνεργά τους, γιά νά πιάσουν ψάρια στήν θάλασσα. Στήν κλήση τού Κυρίου όμως, χωρίς τόν παραμικρό δισταγμό άφησαν τά πάντα, - ακόμα καί τόν ίδιο τους τόν πατέρα- γιά νά γίνουν καί αυτοί κήρυκες τής βασιλείας του Θεού. Καί ιδού, λοιπόν , όλοι υατοί μέ οδηγό τους τόν ίδιο τόν Κύριο, θά περιεδιάβαιναν όλη τήν Γαλλλιλαία, μέ τόν Κύριο ν θεραπεύει τούς ασθενείς, θαυματουργικά τούς πάσχοντες, καί θα τόν ακουγαν - σ'αυτήν πορεία - νά κηρύττει πρός όλους τό Ευαγγέλιο τής βασιλείας. <<Ήγγικεν , έλεγε, η βασιλεία τών Ουρανών>> Από αυτή τήν στιγμή εγκαθίστανται στήν γή. Άς δείξετε , τούς είπε μεγάλη προθυμία, νά τήν δεχθείτε , καί μέ πίστη ετοιμαστείτε νά γίνετεαι τιμημένοι πολίτες της. Πάρα πολλοί, καί μαζί μέ αυτούς καί οί ίδιου του οι μαθητές, θά αναρωτιούνταν, τί καί ποιά είναι αυτή η βασιλεία τών ουρανών - καί φυσικό είναι νά είχαν κάθε δίκιο νά ρωτάνε, γιατί αυτή η βασιλεία τών ουρανών δέν είναι σάν τίς βασιλείες όλου τού άλλου κόσμου. Ήταν καί είναι η βασιλεία τής αγάπης, τής ειρήνης, τής δικαιοσύνης, αλλά καί τής ληθθινής ελευθερίας, στήν οπία αδιαμφισβήτητος βσιλιάς ο Θεάνθρωπος Κύριος, , ο Χριστός, γιατί αυτόν τόν βασιλέα προανήγγελαν οί Προφήτες, ζητοκραύασε ό ίδιος ο Ισραηλητικός λαός, ακλομα ακόμα καί ο ίδιος ο Πιλάτος, καί πού ακόμα καί οι ίδιοι οί Απόστολοι διεκήρυξαν έν Αγίω Πνεύματι <<Βασιλέα τών βασιλευόντων καί Κύριον τών κυριευόντων>> (Α' Τιμ στ' 15). Καί στήν ερώρηση ποιός είναι αυτός ό Νόμος τής βασιλείας τού Θεού -αδιαμφισβήτητα καί αδιαπραγμάτευτα- είνα καί παραμένει είς τούς αιώνας τό ίδιο τό Θέλημα τού Χριστού, όπως ό ίδιος τό διατύπωσε μέ τό κήρυγμά του στά Ιερά Ευαγγέλια, φανερώνοντάς το ό ϊδιος στούς ιερούς Αποστόλους, τό παρέδωσαν εκείνοι στήν Εκκλησία. Καί ήταν Αυτός ο απείρου κύρους Νομοθέτης Κύριος πού στό όρος τών Μακαρισμών, παραμέρισε τόν παλαιό Νόμο , καί έδωσε τόν νέο Νόμο, αυτόν τής χάριτος λέγοντας << Ηκούσατε ότι ερθη τοίς αρχαίοις... Εγώ δέ λέγω υμίν >> Ότι θεμέλιος λίθος καί επιστέγασμα αυτής τής νομοθεσίας είναι η άπειρη αγάπη πρός τόν θεό καί τόν πλησίον. Καί ένα είναι σίγουρο, τότε οί μαθητές του καί όσοι τόν άκουγαν νά κηρύττει, θά αναρωτιούνταν (αλλά καί σήμερα όσοι ακούμε τά ίδια αυτά λόγια στά ιερά Ευαγγέλια Θά αναρωτιόμαστε) ποιοί θά είναι αυτοί πού θά γίνουν οι πολίτες τής βασιλείας τών ουρανών. Η ίδια απάντηση τότε καί τώρα - απλή αλλά καί ξεκαάθαρη- Πολίτες αυτής τής Βασιλείας- ήταν , είαναι καί θά είναι - όσοι ελεύθερα καί αυτοπροαίρετα , χωρίς βία, καί εξαναγκασμό, πιστεύουν στόν Βασιλέα Χριστό, καί πειθαρχούν στό Θέλημά Του. Καί οσκοπός αυτής τής βασιλείας - γιά όσους από εμάς αναρρωτιούνται- είναι χωρίς αμφισβήτηση - νά αναδείξει όλους τούς - μέ ελεύθερη βούλησή τους- ανθρώπους "τέκνα τού Θεού", Θεούς κατά χάρη, ένδοξους βασιλείς τών ουρανών, αιωνίως μακάριους καί <<εκλάμποντας ώς ό ήλιος έν τή βασιλεία τού Πατρός αυτών >> όπως πολύ χαρακτηριστικγ καί μέ παραστατικότητα μάς πειγράφει ο Απόστολος τών Εθνών Ματθαίος(ματθ ιγ' 43) Τρισευτυχισμένοι , λοιπόν, όσοι μέόλη τους τήν καρδιά δέχονται τήν βασιλεία τού Χριστού,. Καί εμείς όμως, μέ τό Ιερό Μυστήριο τοού Βαπτίσματος, πολιτογραφόμεθα - αυτομάτως - ώς μέλη καί πολίτες τής βασιλείας τών ουρανών . Γιά αυτό, όμως, -καί είναι υποχρέωσή μας - νά μελετήσουμε βαθύτερα καί νά συνηδητοποιήσουμε αυτήν τήν μεγάλη κλήση. Δηλαδή, νά ζούμε καί νά φερόμαστε , οπως επιβάλεται από τούς νόμους αυτής τής Βασιλείας, δηλαδή πολύ απλά τό ίδιο τό θέλημα του Θεού.καί αυτό γιατί, όσο μικροί καί εάν εμείς είμαστε, σέ σύγκριση μέ τούς Αγίους Αποστόλους, καλούμαστε νά γίνουμε καί εμείς <<αλιείς ανθρώπων>> Νά καλέσουμε - καί εμείς - όπως ο Κύριος τούς Αποστόλους_ όλους όσους γύρω μας -ίσως - δέν έχουν καταννοήσει τήν αξία τους ώς μέλη καί πολίτες τής βασιλείας τών Ουρανών, καί νά τούς οδηγήσουμε πρός Αυτόν Τόν Παμβασιλέα Κύριον ΑΜΗΝ !!!

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Ένα είναι σίγουρο οτι στό Αποστολικό τους έργο οί μαθητές τού Κυρίου θά ήταν αυτοί πού θά έυρίκονταν μπροστά σέ συκοφαντίες, μαρτύρια φυλακίσεις, αλλά καί μπροστά ακόμα στόν φρικτό θάνατο. Αυτοί θά ήταν πού θά πρόσφεραν σέ όλους τό Ευαγγέλιο τής σωτηρίας τής λύτρωσης καί τής χαράς, καί αντίθετα πρός αυτούς οι πονηροί θά ήταν αυτοί πού θά απαντούσαν σέ όλα τά παραπάνω με διωγμούς, βασανιστήρια, μέ εξευτελισμούς , αλλά αυτοί θά ήταν πού έπρεπε νά εμπνέουν αυτούς μέ τό έργο τους καί τήν συμπεριφορά τους. Καί αυτό γιατί έπρεπε νά παραμένουν σταθεροί , πραείς καί ειρηνικοί νά κυρήττουν τόν Χριστό , νά ομολογούν μέ θάρρος τήν πίστη τους , αλλά καί νά είναι αυτοί πού προσκαλούν τούς πάντες στήν σωτηρία. Ο Κύριος ήταν αυτός πού στό παρελθόν τούς είπε γιά τά εμπόδια καί τούς κινδύνους , αλλά ήταν καί ο ίδιος πού πολλές στό παρελθόν τούς είχε μιλήσει - επαναλαμβάνοντας- ότι αυτοί θά είναι πού θά λάμβαβαναν από αυτόν τήν ανεκτίμητη αμοιβή , τά θεία καί αιώνια βραβεία, αλλά όχι μόνο αυτοί αλλά διά μέσου τών αιώνων καί ο κάθεπιστός ξεχωριστά <<Καθένας, είπε ο οποίος χωρίς να φοβάται διωγμούς, χωρίς νά υποστέλλεται ενώπιον τών ανθρώπων, θά με ομολογήση παντού Θεόν καί Σωτήρα του, καί θα κυρήξη μέ θάρρος τήν διδασκαλία μου, θά έχη μεγάλην αμοιβήν. Εγώ ο ίδιος ώς θεός καί Κύριος πάντων, θά τόον ομολογήσω εμπρός είς τόν Πατέρα μου στόν ουρανόν, εμπρός είς όλον τόν αγγελικόν κόσμον, ώς πιστόν μαθητήν καί ακολουθόν μου. Εκείνος όμως πού γιά λόγους δειλίας καί ανθρωποοαρέσκειας ,διά λόγους συμφέροντος καί μικροφιλοδοξίας θά μέ αρνηθή ώσ Θεάνθρωπον Σωτήραν εμπρός είς τούς ανθρώπους , θά τόν αρνηθώ καί εγώ κατά λόγον δικαιοσύνης εμπρός είς τόν Πατέρα μου τόν έν τοίς ουρανοίς.Δέν θά τόν αναγνωρίσω ώς οπαδόν μου , ούτε καί ο Πατήρ μου , φυσικά, θά τόν αναγνωρίσει ώς τέκνον του>>. Δέν έμειμε όμως εκεό ο Κύριος ,πρόσθεσε καί άλλα, τά οποία έκ πρώτης όψεως είναι καί φαίνονται παράδοξα αλλά καί δύσκολα, καί τά οποία .εν τούτοις είανι δικαιώτατα καί αφαντάστως συμφέροντα γιά τόν κάθε πιστό. Ζήτησε από τούς μαθητές του καί ζητάει από τόν κάθε πιστό νά τόν αγαπάει πιό πολύ καί από τά πιό προσφιλή του πρόσωπα (τόν ίδιο του τόν πατέρα, τά παιδι του ή ακόμα καί τά ίδια του τά αδέλφια. <<Εκείνος, είπε, πού αγαπά τόν πατέρα του, ή τήν μητέρα του, τόν υϊόν του, ή τήν θυγατέρα του, παραπάνω από εμέ, εκείνος πού θέτει τούς οικείους του είς ανωτέραν μοίραν από εμέ καί από τήν διδασκαλίαν μου, δέν είναι άξιος νά λέγεται οπαδός μου.Δέν έχει τό δικαίωμα νά είναι μαζί μου>> Ο ίδιος ο Κύριος έχει δώσει τούς γονείς στού γιούς καί τούς γιούς στούς γονείς . Αυτός θυσιάστηκε γιά χάρη τους, για νά τούς ανοίξη τίς πύλες τούουρανού.Καί ένα είναι δίκαιο , μάς λέι, όλοι περισσότερο από όλους να αγαπούν Αυτόν. Άλλωστε,όπως καί τά πράγματα μαρτυρούν , εκείνος πού αγαπάει τόν Χριστό μέόλη του τήν ψυχή, αγαπάει τούς οικείους του πολύ περισσότερο καί ευκολότερα πό όσο εκείνοι τόν αγπάνε, εκείνοι πού δέν αγαπούν τόν Χριστό. Γιά τόν Χριστό θά πρέπει κανείς νά είναι έτοιμος καί τήν ζωή του νά θυσιαάσην νά σηκώνει κάθε ημέρα τόν σταυρό τού μαρτυρίου, μέ τήν απόλυτη βεβαιότητα ότι έτσι θά αναδειχθεί ο δοξασμένος, ο μακάριος οπαδός τού Χριστού, τό πολυαγαπημένο τέκνο τού Θεού-Πατρός. Οι μαθητές, οπως καί σέ πολλές άλλες περιπτώσεις , είχαν ακούσει τίς διαβεβαιώσεις αυτές τού Κυρίου, αισθάνονταν , όπως ήταν φυσικό, μιά ιδιαίτερη ικανοποίηση γιαότι τόσοκαιρό κοντά του είχαν ακούσει. Ο Πέτρος, ώως εκπρόσωπός τους , ρώτησε τόν Κύριον <<Ιδού ημείς αφήκαμεν όλα καί εσέακολουθήσαμεν.. Ποιά είναι η αμοιβή μας>> και ο Κύριος τού απάντησε << σάς διαβεβαιώνω , ότι σείς, πού μέ ακολουθήσατε εδώ είς τήν γήν όταν είςς τήν συντέλειαν τβν αιώνωναναδημιουργηθεί νέος πλέον ο κόσμος, και αναστηθούν οί νεκροίκαί ο Υϊός τού ανθρώπου καθήσει είς τόν ένδοξον θρόνον του, τότε καί σείς θά καθήσετε είς δώδεκα θρόνους , γιά νά κρίνετε μέ τήν αγιότητα τού βίου σαςτάς δώδεκα φυλάς τού Ισραή.Καί καθένας ο οποίος χάριν εμού υπεβλήθη είς θυσίας καί εγκατέλειψε οικείους , συγγενείς, θάπάρη πλουσιωτάτην τήν αμοιβήν του. Καί κατά τόδιάστημα τής ζωής αυτούς θά εχη είς τήν δόξαν του εκατονταπλασίον από όσα αφήκε, τό δέσποδαιώτατον όλων Θά κληρονομήση τήν αιώνιαν, τήν πανένδοξον καί μακαρίαν βασιλείαν τών ουανώ>>. Ποία, λοιπόν σύγκριση -αγαπητοί μου αδελφοί- μπορούν νά έχουν οι θυσίες πού εμείς καλούμαστε νά νά κάνουμε γιά χάρη τού Χριστού μπροστά στήν ανυπλόγιστη τήν ασύλληπτη στήν ανθρώπινη διάννοια, αμοιβή πού μάς περιμένει Καί εάν ακόμη γιά χάρη τού Ιερού ευαηηελίου εγκαταλείψουμε τούς γονείς μας καί τούς αδελφούς μας , καί εάν ακόμη θυσιάσουμε καί τήν ζωή μας , αυτές οί θυσίες δέν μπορούν νά νά συγκριθούν με κανένα τρόπο μέ όλα τά αγαθάτού ουρανου. <<οφθαλμός ούκ είδε καί ούς ούκ ήκουσε καίεπί καρδίαν ανθρώπουούκ ανέβη ά ητοίμασεν οΘεός τοίς αγαπώσιν αυτόν>> (Α' Κορ β , 9). Άς αφήσουμε δέ ότι τόσες καί τέτοιες θυσίες , σπνι παρουσιάζονται ευκαιρίες νά πραγματοποιήσουμε , γιατί καί πιό σπάνια , μάλλον δέ από λίγους, τήν ζητάει ο θεός. Πιό συνηθυσμένες είναι οί άλλες οί πιό μικρές , οί πιό ελαφύτερς, καί οί οποίες δέν κοστίζουν πολύ , δέν απαιτούν καμία μεγάλη προσπάθεια, καί κόπο πολύ καί τίς οποίες καί ζητάει από εμάς καί επιβραβεύει Θεός. Ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι η προσφορά μέ αγάπη καί ενός έστω ποτηριού μέ νερό λογίζεται ώς θυσία, γιά τήν οποία ο προσφέρων <<ού μή απωλέση τών μισθόν αυτού>> (Ματθ. Θ 41). Ο Θεός όμως, όπως λέει καί ένας μεγάλος εκκλησιαστικός συγγραφέας, δέν αποβλεπει στό παρόν αλλά στήν διάθσεση πού εσύ καίεγώ έχχουμε. Κρίνει τήν θέση τού καθενός πό εμάς ανάλογα μέ τίς δυνατότητες πού εμείς έχουμε, τήν εσωτερική ποιότητα καί τήν κατάσταση τής καρδιάς τού καθένός από εμάς.. Όσο αγιότερη η διάθσεση μας, όσο πιό φλογερή η επιθυμία μας γιά τήν θυσία γιά τήν δόξα τού θεού καί τήν εξυπηρέτηση τού πλησίον μας, υωηλότερη καί η αμοιβή μας. Καί είναι - επαναλαμβάνω γιά μία ακόμα φορά- ο ίδιος ο Θεός πού κάθε ημέρα μάς φέρνει πολλές περιστάσεις μικρών αλλά καί μεγάλων θυσιών. Γι' αυτό καίεμείς θά πρέπει νά είμαστε - ο καθένας ξεχωριστά αλλά καί όλοι μαζί- νά τίς αρπάξουμε μέ προθυμίαθά είμαστε ευτυχείς καί μακάριοι.Ηδική μας τέλος αμοιβή, θά είναι η χαρά , η φυσική ικανοποίηση εδώ στήν γή, η δόξα τού θεού στόν ουρανό... ΑΜΗΝ !!!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ                              ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ       ΑΑ  08                                                                                                     Αίγιο, 11 Ιανουαρίου 2023           Η Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ενημερώνει τον ευσεβή λαό της ότι, στο πλαίσιο της κατηχήσεως και του ευαγγελισμού του λαού με τον Θείο Λόγο, την Κυριακή 15 Ἰανουαρίου 2023 και ώρα 6:30 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες» της Ιεράς Μητροπόλεως, θα ομιλήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος με επίκαιρο θέμα. Ως εκ τούτου, σας καλούμε να προσέλθετε και να αναδείξετε με την παρουσία σας τη δραστηριότητα αυτή, προκειμένου να ανατροφοδοτήσουμε από κοινού τις ψυχές μας, να προβληματιστούμε και να συνδιαλεχθούμε, ενισχύοντας σημαντικά το έργο της σωτηρίας της ψυχής μας μέσα από τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ιεράς Παραδόσεώς μας.         Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως