ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ (12η) + ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Φτωχός μέσα στά πλόύτη του , ο νέος τής σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Ανήσυχος. Τόν νού του τόν απασχολούσε ππολύ συχνά, το πρόβλημα της Αιώνιας ζωής. Πίστευε σ'αυτήν, αλλά και ταυτόχροωα δέν γνώριζε τόν τρόπο , με τον οποίο θα μπορούσε να τήν αποκτήσει. Η Παλαιά Διαθήκη, οι ίδιοι οι προφήτες , αλλά ακόμα και ο Μωσαϊκός Νόμος , έλεγαν πολύ λίγα, και αυτά συμβολικά και μή εξιχνιάσιμα.
Ήθελε όμως, νά έχει μια αυθεντική και ικανοποιητική γνώση, γι' αυτό τό θέμα. Είχε ακούσει, είχε πληροφορηθεί, για τον Ιησού Χριστό, είχε μάθει για τά πολλά και μεγάλα θαύματά του, τήν αγιότητά τής ζωής του, τίς υψηλές διδασκαλίες του περί Θεού, περί τής ψυχής, αλλά καί τής μέλουσας ζωής. Αυτός και μόνο αυτός θά είχε τήν δύναμη να δώσει λύση σ' αυτό του τό πρόβλημα. Δέν συνοδευόταν όμως από τήν σταθερή επιθυμία να υπακούσει στόν Διδάσκαλο, ίσως και να συμμορφωθείμε τά όσα θά τού έλεγε. Καθώς ο Κύριος είχε τελειώσει τήν τελευταία περιοδία του στήν Γαλιλαία , κοντά τώρα ατά όρια τής Ιουδαίας, και στίς όχθες του Ιορδάνη ποταμού, τόν πλησίασε ο πλούσιος νέος, και με ενδιαφέρονγια τήν σωτηρία τής ψυχής του, τόν ρώτησε:
" Διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω, ίνα έχω ζωήν αιώνιον;"
Ήταν και δέν ήταν ορθή η ερώτησή του, μέ τον τρόπο πού τήν είχε θέσει. Νόμιζε, είχε τήν εντύπωση, όπως και πολοί άλλοι ότι η κληρονομία τής αιώνιας ζωής , είναι ζήτημα καλών έργων. Είχε βέβαια στό ενεργητικό του, μερικά καλά έργα, άλλά ή συνείδησή του το΄ν πληροφρούσε ότι χρειαζόταν κάτι πιό ουσιαστικό και πιό βαθύ. Ο Κύριος τού είπε:"τί μέ λέγεις αγαθόν, ουδείς αγαθός εί μή είς ό Θεός". Αφού όμως εσύ απευθύνεσαι , σέ εμένα ώς απλόν άνθρωπο, και δέν με πιστεύεις ώς Θεό, γιατί με ονομάζεις αγαθό, Αγαθός από εαυτού του στήν απόλυτη τελειότητα και πηγή κάθε αγαθού, είναι μόνο ο Θεός, και κανείς άλλος.
Αφού πάνω σ' αυτό τό σημείο διόρθωσε και δίδαξε ο Κύριος τόν νέο αυτό , του απάντησε ότι, γιά νά κερδίσει κανείς τήν αιώνια ζωή, πρέπει, να τηρήσει τίς πιό κάτω εντολές :"ού φονεύσεις, ού μοιχεύσεις, ού κλεψεις, ού ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τόν πατέρα συου καί τήν μητέρα σου...", καί μάλιστα τήν μεγαλύτερη και περιεκτικότερη όλων τών εντολών : "αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς εαυτόν" . Με κάποια επιπολαιότητα ό νέος εκείνος, τύ απάντησε: " όλα αυτά τά ετήρησα από πολύ νέος". Πώς όμως είχε τηρήσει αυτή τήν εντολή τής αγάπης τήν στιγμή πού αυτός ήταν πλούσιος , και γύρω του υπήρχαν τόσοι φτωχοί; Ίσως μια τέτοια σκέψη, τόν έκανε νά νιώσει, ότι δέν ήταν εντάξει απέναντι στό Θεό, και ότι κάτι βασικό τού έλειπε για νά κληρονομήσει τήν αιώνια ζωή.
Άς σταματήσουμε , όμως γιά λίγο, στήν σκέψη και τόν πόθο του νέου για να κερδίσει τήν αιώνια ζωή. Μιά τέτοια σκέψη, ένα τέτοιο πόθο , άλλοτ φανερό και έντονο, άλλοτε δισδιάκριτο καί ασθενή, έχουν όλοι οί άνθρωποι, χωρίς εξαίρεση. 'Αν εξετάσουμε τήν ιστορία και τήν πίστη τών πρό καί μετά Χριστόν , λαών, θά δούμε ότι πίστευαν και πιστεύουν στήν αθανασία τής ψυχής, και στήν αιώνια ζωή. 'Ατομα και λαοί, πολιτισμένοι , απολίτιστοι, μορφωμένοι , αμόρφωτοι, σέ όλα τά μήκη και πλάτη τού κόσμου, πίστευαν Και πιστεύουν σέ δυό βασικές αλήθειες, στόν Θεό καί στήν μάλλουσα ζωή.
Παρουσιάζονται , κάπου, κάπου , μέσα στήν κοινωνία, μερικοί άθεοι πού προσπαθούν νά ξεγελάσουν τόν εαυτό τους τούς ενοχλεί έν συντομία, η ίδια ή πίστη πρός τόν θεό , αλλά και τήν αιωνιότητα. Γι ' αυτό και αγωνίζονται μάταια όμως, νά τήν αποδιώξουν.Αυτή , όμως είναι εκεί και περιμένει υπομονετικά. Τότε οι ίδιοι εκτρέπονται στήν δεισυδαιμονία κκαι τίς προλήψεις, τήν ίδια τήν μαγεία, και όλα τά άλλα υποκατάστατα τής πίστης. Όταν όμως, , πλησιάζει τό τέρμα τής ζωής τους επάνω στήν γή, τότε και μόνο τότε πολύ έντονα και πιό ζωηρά αισθάνωνται τήν ανάγκη, να αναζητήσουν τήν αλήθεια τής αιώνιας ζωής. Τότε , πολύ έντονα μιλάει ή ψυχή τους για τήν αιωνιότητα , και οι περισσότεροι συνερχονται. Ζητούν το έλεος τού Θεού, θέλουν να λάβουν τήν ετοιμασία για το μεγάλο ταξίδι πρός τήν αιώνια ζωή, τήν οποία είχαν προσπαθήσει , μάταια , νά αρνηθούν.
Αυτή τήν κοντά στόν θεό , αιώνια ζωή, ήθελε νά αποκτήσει και ο πλούσιος νέος τής σημερινής Ευαγγελικης περικοπής. Αλλά έπρεπε προηγουμένως νά απαλλαγεί από τήν προσκόλησή του στήν περιουσία του , αλλά καί σε όλα τά υλικά του αγαθά. Ωστόσο, η ίδια του η συνείδηση του έλεγε, ότι κάτι πιο βασικότερο τελικά του έλειπε. Γι' αυτό και ρώτησε ευθύε αμέσως τόν Κύριο :
" τί έτι υστερώ;" Ζήτησε αγωνιωδώς νά μάθει, τί ήταν ακόμα αυτό πού τού έλειπε, σέ τι τελικώς υστερούσε ό ίδιος: Και ο Πανάγαθο Κύριος , ο Πάντογνώστης, που μό Αυτός βλεπε καθαρά τί συνέβαινε στήν καρδιά του νέου, και τί ήταν ή δουλεία που τόν είχε κατακυριεύσει, του είπε χωρίς περιστροφές, "εί θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τά υπάρχοντα, και δώς πτωχοίς, καί έξεις θησαυρόν, έν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι".
Εάν θέλεις , πράγματι, νά προχωρήσεις πρός τήν τελειότητα, εάν θέλεις νά γίνεις και εσύ άξιος τής αιώνιας ζωής, πήγαινε και χωρίς αναβολή, πούλησε τά πάντα, τά υπάρχοντά σου, τά κτάματά σου, τά σπίτια σου , μοίρασε τά χρήματά σου στούς φτωχούς, τούς οποίους , εσύ είπες ότι τούς αγαπάς , όπως ακριβώς αγαπάς και τόν ίδιο σου τόν εαυτό. Έτσι , λοιπόν, θά κερδίσεις τήν αιώνια ζωή, καί αντί τών επίγείων και προσωρινών υλικών αγαθών, θά αποκτήσεις αιώνιους πνευματικούς θησαυρούς στόν ουρανό, και αφού απαλλλαγείς από τήν δουλεία τής περιουσίας, σου , ακολούθησέ με. Έλα μαζί μου, γίνε τώρα, μέν μαθητής μου, αύριο δέ Απόστολος του ευαγγελίου, σέ όλον τόν κόσμο, διδάσκαλος καί αναμορφωτής τής οικουμένης.
Αυτός ό λόγος τού Κυρίου , φάνηκε βαρύς στόν νέο αυτό τής ευαγγελικής περικοπής, γιατί ακριβώς, ήταν βαρειά τά δεσμά , με τά οποία τόν είχε δέσει η ύλη. Έφυγε "λυπούμενος", σκυθρωπός καί μελαγχολικός. Δέν θέλησε, νά ρωτήσει τόν Κύριο, πώς θά κατόρθωνε τό δύσκολο, τό ακατόρθωτο, γιά τίς ανθρώπινες δυνάμεις αυτό έργο, δηλαδή τής απελευθέρωσής του από τήν ύλη, τό τε θά α΄άκουγε τόν Κύριο , νά τού λέει , ;ότι:"παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον εστί , παρά δέ τώ Θεώ πάντα δυνατά εστί".
Ο θεός δέν θέλει, απλά νά κάνουμε μερικά καλά έργα, καλά έργα έκαναν και οι Φαρισαίοι , και φυσικό είναι, αυτό, δέν τούς έκανε άξιους τής αιώνιας ζωής. Εκείνο πού έχει πρωταρχική σημασία, είναι η διάθεση από τήν οποία κινείται ο άνθρωπος, η ψυχική του κατάσταση, και κυρίως η ίδια του η εσωτερική ποιότητα. Όταν ό άνθρωπος , καλλιεργεί μέσα του τήν καλοσύνη καί τήν αγάπη, τήν ζωντανή πίστη, και τήν πρόθυμη υπακοή στόν θεό, όταν αγωνίζεται, μέ τήν βοήθεια τού Θεού, να απαλλαγεί από τίς αδυναμίες του, αλλά και τά πάθη του, τότε, και μόνο τότε τά καλά έργα , πού είναι έκφραση εσωτερικής αρετής, έχουν μεγάύτερη αξία στά μάτια του θεού.
Ο πλούσιος αυτός νέος τής σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, ρώτησε τόν Κύριο, " ποίον καλόν έργον;" έπρεπε νά κάνει , για νά αποκτήσει τήν αιώνια ζωή , ο Κύριος τού απάντησε : " εί θέλεις τέλειος είναι.... " , δηλαδή τού είπε μέ λίγα λόγια, ποίος πρέπει νά είναι. Νά απαλλλαγεί , δηλαδή, από τά δεσμά τού τών παθών του, , καί κινούμενος πλέον από αγάπη νά κάνει καλά έργα καί νά γίνει κήρυκας ττού ευαγλικού λόγου. Μήν απογοητεύομαστε , όμως, δέν ζητάει από τόν καθένα από εμάς νά πουλήσει , δηλαδή , νά πουλήσει όλα του τά υπάρχοντα , Ζητάει από όλους εμάς νά απαλλαγούμε από τά πάθη μας , καί νά καλλιεργήσουμε τίς αρετές. Καί έτσι τελικά θά κερδίσουμε, τελικά τήν αιώνια ζωή. ΑΜΗΝ!
Αυτή τήν κοντά στόν θεό , αιώνια ζωή, ήθελε νά αποκτήσει και ο πλούσιος νέος τής σημερινής Ευαγγελικης περικοπής. Αλλά έπρεπε προηγουμένως νά απαλλαγεί από τήν προσκόλησή του στήν περιουσία του , αλλά καί σε όλα τά υλικά του αγαθά. Ωστόσο, η ίδια του η συνείδηση του έλεγε, ότι κάτι πιο βασικότερο τελικά του έλειπε. Γι' αυτό και ρώτησε ευθύε αμέσως τόν Κύριο :
" τί έτι υστερώ;" Ζήτησε αγωνιωδώς νά μάθει, τί ήταν ακόμα αυτό πού τού έλειπε, σέ τι τελικώς υστερούσε ό ίδιος: Και ο Πανάγαθο Κύριος , ο Πάντογνώστης, που μό Αυτός βλεπε καθαρά τί συνέβαινε στήν καρδιά του νέου, και τί ήταν ή δουλεία που τόν είχε κατακυριεύσει, του είπε χωρίς περιστροφές, "εί θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τά υπάρχοντα, και δώς πτωχοίς, καί έξεις θησαυρόν, έν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι".
Εάν θέλεις , πράγματι, νά προχωρήσεις πρός τήν τελειότητα, εάν θέλεις νά γίνεις και εσύ άξιος τής αιώνιας ζωής, πήγαινε και χωρίς αναβολή, πούλησε τά πάντα, τά υπάρχοντά σου, τά κτάματά σου, τά σπίτια σου , μοίρασε τά χρήματά σου στούς φτωχούς, τούς οποίους , εσύ είπες ότι τούς αγαπάς , όπως ακριβώς αγαπάς και τόν ίδιο σου τόν εαυτό. Έτσι , λοιπόν, θά κερδίσεις τήν αιώνια ζωή, καί αντί τών επίγείων και προσωρινών υλικών αγαθών, θά αποκτήσεις αιώνιους πνευματικούς θησαυρούς στόν ουρανό, και αφού απαλλλαγείς από τήν δουλεία τής περιουσίας, σου , ακολούθησέ με. Έλα μαζί μου, γίνε τώρα, μέν μαθητής μου, αύριο δέ Απόστολος του ευαγγελίου, σέ όλον τόν κόσμο, διδάσκαλος καί αναμορφωτής τής οικουμένης.
Αυτός ό λόγος τού Κυρίου , φάνηκε βαρύς στόν νέο αυτό τής ευαγγελικής περικοπής, γιατί ακριβώς, ήταν βαρειά τά δεσμά , με τά οποία τόν είχε δέσει η ύλη. Έφυγε "λυπούμενος", σκυθρωπός καί μελαγχολικός. Δέν θέλησε, νά ρωτήσει τόν Κύριο, πώς θά κατόρθωνε τό δύσκολο, τό ακατόρθωτο, γιά τίς ανθρώπινες δυνάμεις αυτό έργο, δηλαδή τής απελευθέρωσής του από τήν ύλη, τό τε θά α΄άκουγε τόν Κύριο , νά τού λέει , ;ότι:"παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον εστί , παρά δέ τώ Θεώ πάντα δυνατά εστί".
Ο θεός δέν θέλει, απλά νά κάνουμε μερικά καλά έργα, καλά έργα έκαναν και οι Φαρισαίοι , και φυσικό είναι, αυτό, δέν τούς έκανε άξιους τής αιώνιας ζωής. Εκείνο πού έχει πρωταρχική σημασία, είναι η διάθεση από τήν οποία κινείται ο άνθρωπος, η ψυχική του κατάσταση, και κυρίως η ίδια του η εσωτερική ποιότητα. Όταν ό άνθρωπος , καλλιεργεί μέσα του τήν καλοσύνη καί τήν αγάπη, τήν ζωντανή πίστη, και τήν πρόθυμη υπακοή στόν θεό, όταν αγωνίζεται, μέ τήν βοήθεια τού Θεού, να απαλλαγεί από τίς αδυναμίες του, αλλά και τά πάθη του, τότε, και μόνο τότε τά καλά έργα , πού είναι έκφραση εσωτερικής αρετής, έχουν μεγάύτερη αξία στά μάτια του θεού.
Ο πλούσιος αυτός νέος τής σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, ρώτησε τόν Κύριο, " ποίον καλόν έργον;" έπρεπε νά κάνει , για νά αποκτήσει τήν αιώνια ζωή , ο Κύριος τού απάντησε : " εί θέλεις τέλειος είναι.... " , δηλαδή τού είπε μέ λίγα λόγια, ποίος πρέπει νά είναι. Νά απαλλλαγεί , δηλαδή, από τά δεσμά τού τών παθών του, , καί κινούμενος πλέον από αγάπη νά κάνει καλά έργα καί νά γίνει κήρυκας ττού ευαγλικού λόγου. Μήν απογοητεύομαστε , όμως, δέν ζητάει από τόν καθένα από εμάς νά πουλήσει , δηλαδή , νά πουλήσει όλα του τά υπάρχοντα , Ζητάει από όλους εμάς νά απαλλαγούμε από τά πάθη μας , καί νά καλλιεργήσουμε τίς αρετές. Καί έτσι τελικά θά κερδίσουμε, τελικά τήν αιώνια ζωή. ΑΜΗΝ!
