Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ + ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ + ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

              Φοβερό τό δηλητήριο, πού έχουν τά φαρμακερά φίδια, αβάσταχτοι καί απερίγραπτοι οί πόνοι τούς οποίους αυτό προκαλεί. Σκληρός ό θάνατος στόν οποίο οδηγεί. Μιά τέτοια τιμωρία, έστειλε ο Θεός(   ο δίκαιος) στούς αχάριστους καί σκληροτράχηλους Εβραίους.
                 Βρίσκονται στήν έρημο, οδηγούνται από τόν Θεό, στήν γή τών πατέρων τους, στήν γή τής Παλαιστίνης, και κατά τήν διάρκεια τής πορείας τους, τούς έδινετό <<μάννα>> έξ ουρανού, κρέατα , δροσερό νερό, αλλά καί πολές δωρεές, καί παρ' όλα αυτά, ή διαμαρτυρία τους ήταν έντονη πρός τόν Μωϋσή , και ιδιαιτέρως απέναντι στόν Θεό.  . Είχαν ξαφνικά , επιθυμίσει τά ξερά κρεμμύδια, και τά σκόρδα τής Αιγύπτου. Γιά νά τιμωρήσει ό Θεός , τότε, τήν αχαριστίας τους, , για νά οδηγήσει σέ συναίσθηση καί μετάνοια, έστειλε εναντίον τους, φαρμακερά φίδια, τά οποία μέ το δηλητηριώδες δάγκωμά τους, έσπερναν τόν θάνατο. Θρήνος στό στραπόπεδο τών Εβραίων αβάσταχτο, πολυάριθμοι θάνατοι, καί τά αισθήματα τού φόβου καί τού τρόμου , κυριαρχούσαν σέ ακόμα ήταν ζωντανοί. 
                  Κάτω από αυτές τίς τρομακτικές συνθήκες, φυσικό ήταν , κάποια στιγμή, συναιστάνθηκαν τό βάρος τής ενοχής τους, καί μετάνοιωσαν ειλικρνά. Τότε, και μόνο τότε, παρακάλεσαν τόν Μωϋσή, νά μεσιτεύσει- ικετεύση στόν Θεό, νά τούς δώσει τήν συγχώρησή του, καί νά τούς απαλλάξει απο αυτό τό επωδυνο μαρτύριο. 
Ο Μωϋσής κατ' εντολήν τού Θεού, κατασκεύασε ένα χάλκινο φίδι, το τοποθέτησε επάνω σέ ένα ψηλό ξύλο καί τούς είπε, <<όποιος από εδώ καί πέρα, , δαγκώνεται από τά θανατηφόρα φίδια, νά ατενίζει τόν χάλκινον όφιν, καί θά θεραπεύεται. Καί ώς έκ θαύματος, τά φίδια μέν δέν εξαφανίστηκαν, αλλά τό δηλητήριό τους ήταν πλέον ακινδυνο γιά τούς ίδιους τούς Εβραίους. 
            Αυτό είναι ένα γεγονός. Είναι όμως καί ένα σύμβολο. Μέ τά δηλητηριώδη φίδια, συμβολίζεται ό ίδιος ό θάνατος. Σάν φίδι δέν παρουσιάστηκε ο διάβολος, στούς Πρωτοπλάστους; Τρομερό και φαρμακερό τό δηλητήριό του, πού δέν είναι τίποτε άλλο από τήν ίδια τήν αμαρτία. Αυτή  συγκλονίζει, τούς άνθρωπους,  ψυχικά καί σωματικά, τούς δημιουργεί άγχος, τούς αφαιρεί τόν ύπνο, τήν γαλήνη τής συνείδησής τους, τήν ίδια τήν χαρά τής ζωής. Τούς προσφέρει πικρά ποτήρια, τούς βυθίζει σέ φόβους νύκτα καί ημέρα, καί τό χειρότερο όλων, τούς οδηγεί, στήν φοβερή, τήν απερίγραπτη καί ατελείωτη οδύνη τής αιώνιας καταδίκης, στήν κατάσταση τής φρίκης πού λέγεται αιώνιος θάνατος.  Και τό κεντρί τής αμαρτίας είναι ό θάνατος, όπως μάς πληροφορεί ό Απόστολος Παύλος(Α' Κορ. ιε' 56).
                   Καί ό άνθρωπος ποθεί αυτή τήν λύτρωση, από τήν οδύνη τής αμαρτίας.Καί ποιός θά τού τήν δώσει; είναι τό ερώτημα; Η απάντηση σαφέστατη , κανένας άλλος εκτός από τόν Χριστό, ο οποίος υψώθηκε πάνω στό ξύλο τού  σταυρού, γιά νά θεραπεύσει τόν άνθρωπο από τό δηλητήριο, τό θανατηφόρο κεντρί τής αμαρτίας, νά τόν προφυλάξη ασφαλή καί απρόσβλητο από τόν ίδιο τοόν διάβολο, καί ακριβώς εκείνο τό χάλκινο φίδι επάνω στό ψηλό ξύλο, εικονίζει τόν Λυτρωτή Χριστο Υιόν τού Θεού, πάνω στόν σταυρό. 
                     Ο ίδιος ο Κύριος είπε, <<όπως ο Μωϋσής εκρέμασε ψηλά τό χάλκινο φίδι στήν έρημο, διά νά τόν αντικρίζουν μέ πίστιν οί Ισραηλίται καί σώζονται από τό θανατηφόρον δηλητήριον>> έτσι σύμφωνα μέ τό πάνσοφο σχέδιο τού Θεού, πρέπει νά κρεμασθή και ό Υϊός τού ανθρώπου επάνω στόν σταυρόν, ώστε , καθένας πού πιστεύει είς αυτόν, νά μήν καταδικασθή, είς τήν αιώνιαν απώλειαν, αλλά νά λάβη καί νά έχει παντοτινά τήν μακαρίαν καί τρισευτιχυσμένην αιώνιαν ζωήν... 
                 Ο ίδιος ό Ιερός Χρυσόστομος, κάνει μιά πολύ κτυπητή σύγκριση τού συμβολικού γεγονότος τής ερήμου, , πρός τόν σταυρωθέντα γιά τήν σωτηρία μας, Λυτρωτή.. <<Εκεί - μάς λέει- διέφυγον οί Ιουδαίοι, τόν πρόσκαιρον σωματικόν θάνατον. Εδώ - μάς λέει -  διαφεύγουν οι πιστοί, τόν αιώνιο, τόν γεμάτο  παντοτινάς οδύνας πνευματικόν θάνατον. Εκεί τά δαγκώματα τών δηλητηριωδών φιδιών, θεράπευε τό κρεμασμένο στό ξύλο φίδι. Εδώ, ο σταυρωθείς Ιησούς, Θεραπεύει τίς φοβερές πληγές τού νοητού δράκου, τού διαβόλου. Εκεί ο καθένας , πού μέ τά μάτια τού σώματος ατένιζε τόν θάνατο, τό χάλκινο φίδι, θεραπευόταν. Εδώ, Εκείνος, πού μέ τά μάτια τής ψυχής του βλέπει τόν κύριο, βγάζει , ξεριζώνει καί απορρίπτει τά αμαρτήματά του.  Εκεί τό φίδι δάγκωνε, καί εκεί τό φίδι , θεράπευε. Έτσι καί εδώ, ο θάνατος οδήγησε στήν απώλεια τού ανθρώπου, καί ο θάνατος τού Χριστού επάνω στόν σταυρό, τόν έσωσε. Αλλά, ενώ, τά φίδια εκείνα, είχαν θανατηφόρο δηλητήριο, ο Χριστός, όμως, πού εικονιζόταν μέ τό χάλκινο φίδι, ήταν απολύτως καθαρός καί απαλλαγμένος από τό δηλητήριο τής αμαρτίας. Ο διάβολος πού συμβολιζόταν με  τά δηλητηριώδη φίδια τής ερήμου,  έχει ώς θανατηφόρο δηλητήριο τήν αμαρτία, πού οδηγεί είς τήν αιώνια απώλεια. Ο δέ θάνατος τού Κυρίου μας , πάνω στόν σταυρό, ήταν απόλυτα απαλλαγμένος από τήν αμαρτία, όπως τό χάλκινο φίδι τής ερήμου, δέν είχε ούτε ίχνος δηλητηρίου>>. Παραστατικώτατες και διδακτικώτατες συγκρινόμενες , οί εικόνες τού ιερού Χρυσοστόμου, οί οποίες αμί τί άλλω, μαρτυρούν τήν άπειρη αγάπη τού θεανθρώπου Λυτρωτού , πρός όλους εμάς. Αυτή τήν άπειρη αγάπη πού δίδαξε ό Κύριος, όταν είπε <<τόσον πολύν ηγάπησεν ό θεός τόν εβυθισμένον είς τάς αμαρτίας κόσμον, ώστε παρέδωκεν είς σταυρικόν θάνατον τού μονογενή του Υοού, διά νά μήν καταδικασθή είς αιώνιαν απώλειαν καθένας , πού θά πιστεύσει είς αυτόν , αλλ΄άλλο νά έχει ζωήν αιώνιον>>. Καί , πάλι, πρόσθεσε <<δέν έστειλε ό Θεός τό Υϊόν του είς τόν κόσμον, διά να κρίνη καί καταδικάση τόν κόσμον, αλλά διά  νά σώση τόν κόσμον μέ τήν σταυρικήν Του θυσίαν>>. 
                             Συγκινητικώτατα, γεμάτα από βαθιά καί υωηλά νοήματα, τά λόγια αυτά. λόγια άπειρης αγάπης, πού πρέπει νά κυκλοφορούν και πάντα νά πλημμυρίζουν τήν καρδιά μας, καί νά κατευθύνουν εμάς νοερά και σωματικά πρός τόν θεό καί τήν αιωνιότητα τήν ζωή τού καθενός από εμάς. ΑΜΗΝ