Κυριακή 19 Απριλίου 2020

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΑΣΧΑ +ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Ελέω Θεού Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Καλαβρυύτων και Αιγιαλείας







ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΑΣΧΑ

+ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Ελέω Θεού Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Καλαβρυύτων και Αιγιαλείας
Προς τον Ιερόν Κλήρον , τόυς Εντιμοτάτους Άρχοντας
Και τον Ευσεβή Λαόν της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί , παιδιά μου έν Κυρίω αγαπητά ,
Με την Χάριν του Οικτίρμονος Θεού διωδεύσαμεν « το στάδιον των αρετών « της Αγίας Τεσσαρακοστής , και φθάσαμεν έν τέλει στην λαμπροφόρο Ανάστας. « Ιδού γάρ ημίν παραγ΄έγονεν η ποθινή και σωτήριος εορτή , η αναστάσιμος ημέρα του Κυρίου ημών ιησού Χριστού , η της ειρήνης υπόθεσις, η της καταλλαγής αφορμή, , η των πολέμων αναίρεσις, η του θανάτου κατάλυσις, η του διαβόλου ήττα» θα διασαλπίσει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στό «Λόγο του είς το Άγιον Πάσχα»
Η Ανάσταση ως αποκορύφωμα της θείας φιλανθρωπίας, ως νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο, είναι το συξκλονιστικότερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας , αφού σηματοδοτεί την οριστική ελευθερίααπό τον θάνατο και το χωρισμό μας από τον Θεό, και συνάμα αποτελεί την απαρχή της Καινής Κτίσεωςμέ την έρξη της αιώνιας ζωής Από την Ανάσταση πηγάζει ό πλούτος και η αφθονία των χαρισμάτων , το όραμα της καθολικής ανάστασης των νεκρών , η ζωή πού μεταμορφώνει και αναβαθμίζει το θνητό σε αθάνατο , το παροδικό σε αιώνιο , το γήινο σε ουράνιο. Η Ανάσταση νικά το θάνατο και μαζί του την φθορά, την αδικία τά πάθη, την αχαριστία, τον πειρασμό, την άγνοια, την ανελπιστία, την αποτυχία, τά δεσμά της αμαρτίας, και καλεί στην ευχαριστιακή τράπεζα τον πεπτωκότα Αδάμ. Του φορεί την πρώτο χιτώνα για να συνέλθει στον υμφώνα, τον κάμει κοινωνό της Θεότητος, τον εισάγει στο Παράδεισο. Η Ανάσταση ως ανατολή της Ογδόης Ημέρας είναι υπερφυής χαρά και αγαλλίαση είναι Παράδεισος της  δικής μας αναστάσεως έν Χριστώ, είναι η απόδειξη και η βεβαιότητά μας προς την λαμπρότητα της Άνω Ιερουσαλήμ.  
Η φετεινή όμως αυτή πορεία, αγαπητά μου παιδιά σημαδεύτηκε από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, ο οποίος ως μάστιγα έπληξε όλη την οικουμένη. Το αποτέλεσμα ήταν να επέλθουν ριζικές αλλαγές στο ρυθμό της ζωής των κοινωνιών και να ρθεί προς καιρόν η κανονικότητα του καθημερινού βίου. Ενώπιον μιάς συμφοράς τέτοιου μεγέθους, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη η λειτουργική ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας.

Έτσι η οί ιερές Ακολουθίες τελούνται χωρίς την παρουσία τού χριστεπώνυμου πληρώματος, οί ναοί μας παρέμειναν – και εξακολουθούν να  παραμένουν- κλειστοί για την κοινή λατρευτική μας ζωή. Μεγίστη οδύνη είναι για κάθε Χριστιανό η απουσία του από τους ναούς, , ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της μεγάλης Εβδομάδος, ώστε να βιώσει την σταυρική πορεία του Θεανθρώπου, από την είσοδό Του στην Αγία πόλη της ιερουσαλήμ, μέχρι την Ανάστασή Του. Όμως , ως συνειδητοί πιστοί γνωρίζουμε πώς τίποτε δεν συμβαίνει στο βίο μας χωρίς να το επιτρέωει το βούλημά του Κυβερνώντος Ιησού ο οποίος τά πάντα θαυμαστώς οικονομεί. Παρόλο όμως πού η λοιμική νόσος στέρησε την αυτοπρόσωπη , φυσική παρουσία μας στο ναό, νοερώς και διά της αδιαλείπτου προσευχής , το πνεύμα μας συμμετέχει στά σεπτά Πάθη και την Ένδοξη Ανάσταση. Διότι , όπως σε κάθε δοκιμασία μας, ή προσευχή είναι ή μοναδική και βέβαιη οδός της αυθεντικής αποφασιστικότητάς μας να αποκαταστήσουμε ενότητά μας με Εκείνον. Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι αυτά τά οποία είμεθα υποχρεωμένοι να ζήσουμε και να υποστούμε είναι πρόσκαιρα.  Ο Νικητής του θανάτου ,Ιησούς Χριστός, θα μας απαλλάξει και από αυτήν την σκληρή δοκιμασία μας.  Πώς; Με την ταπείνωσή μας , την καρδιακή προσευχή μας, και την πλήρη εμπιστοσύνη στο Θέλημά Του. Θα ξαναζήσουμε ενωμένοι και πάλι την μυσταγωγική ζωή της Εκκλησίας μας μέσα από τις ιερές Ακολουθίες, και την μετάληψη του Σώματος και Αίματος του Αναστημένου Χριστού μας, στους ιερούς Ναούς μας.
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου έν Κυρίω αγαπητά,
        Μεταξύ άλλων ή εμφάνιση της πανδημίας έφερε στο προσκήνιο, ως μη ώφειλε , το ζήτημα του τρόπου μεταλήψεως, διά κοινής λαβίδος κατά την τέλεση του συστατικού της Εκκλησίας μας, τού υπερτάτου Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, θεωρητικά με πρόσχημα τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, ουσιαστικκά όμως με προφανή στόχο τη διαμφισβήτηση του ίδιου του μυστηριακού περιεχομένου της και κατ’ επέκταση του σωτηριολογικού χαρακτήρα των Θείων και Απορρήτων Μυστηρίων. Ό Άρτος της Ζωής έγινε « σημείον αμφιλεγόμενον» και αφορμή διενέξεων. Ο Ι. Χρυσόστομος όμως μας δίδει την απάντηση στόνο λόγο του προς τους νεοφωτίστους, οί οποίοι μόλις είχαν βαπτισθεί και επρόκειτο να κοινωνήσουν για πρώτη φορά το βράδυ της Αναστάσεως: <<Όλοι λοιπόν όσοι αξιωθήκατε να εγγραφείτε στην επουράνια αυτή βίβλο, προσφέρατε πλούσια την πίστη σας και υγιή τον λογισμό σας.  Γιατί τά όσα γίνονται  εδώ χρειάζονται πίστη και τά μάτια της ψυχής , ώστε να μην προσέξει κανείς μόνο τά όσα βλέπει, αλλά ορμώμενος απ’ αυτά να φαντάζεται και εκείνα πού δεν βλέπονται. Γιατί τέτοια είναι τά μάτια της πίστεως όπως ακριβώς δηλαδή τά μάτια του σώματος , μπορούν να βλέπουν εκείνα μόνο πού υποπίπτουν στην αίσθηση , έτσι και τά μάτια της πίστεως βλέπουν τά αντίθετα με εκείνα. Καθόσον αυτό είναι  πίστη, το να βλέπει κάποιος στα ορατά εκείνα πού δεν βλέπονται.>> (ΕΠΕ , 30 Κατήχησις  ΙΙ , 9) Το μυστήριο είναι θεμέλιο της ύπαρξης τού ανθρώπου και δε ερμηνεύεται με την λογική. Στην περίπτωση της πίστεως έχουμε όχι το παράλογο αλλά το υπέρλογο. Άς αγωνιστούμε επομένως αυτή την περίοδο περισσότερο στην πνευματική υπομονή. Διότι, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ή Αγία μας Εκκλησία, με μόνη Κεφαλή της τον Σωτήρα, έχοντας πλήρη συναίσθηση της σωτηριολογικής της αποστολής στον κόσμο, διατρανώνει την αλήθεια των ζωοποιών Μυστηρίων της , και πανηγυρικά διακηρύσσει ότι η μοναδική αλήθεια πού αποδέχεται είναι ό ίδιος ο Κύριος κατά το ευαγγελικό «εγώ ειμί η οδός η αλήθεια και η ζωή» καθώς και ότι η άρνηση των Θείων και απορρήτων Μυστηρίων συνιστά άρνηση της Θεότητος, της Θείας Οικονομίας, του Σταυρού, του Σεπτού Πάθους, της Αναστάσεώς Του και συνεπώς τών δωρεών της αιωνίου ζωής. Η αλήθεια της Εκκλησίας είναι αδιαπραγμάτευτη , αδιαμφισβήτητη , ανλλοίωτη, υπέρ λόγον και έννοιαν γιατί είναι αλήθεια αποκεκαλυμμένη και «μένει είς τον αιώνα».
    Όλα βεβαίως τά παραπάνω είναι αλλότρια και παράδοξα για τους αμφισβητίες ορθολογιστές , και για όσους διακατέχονται από το κοσμικό πνεύμα και φρόνιμα και δεν μπορούν με ταπείνωση να σταθούν ενώπιον των μυστηρίων του Θεού , και να ομολογήσουν όπως η Παναγία μας «ιδού η δούλη Κυρίου γένειτό μοι κατά το ρήμα σου» . Η μητέρα Εκκλησία όμως από την πλευρά της ακολουθεί το παράδειγμα του Κυρίου μας , ο οποίος πάνω στο Σταυρό συγχώρεσε τους σταυρωτές Του, και προσεύχεται στοργικά για την μετάνοια και την σωτηρία των εχθρών της και για την έν  συντριβή καρδίας είσοδό τους στις αυλές τού Κυρίου, ό οποίος «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και είς επίγνωσιν αληθείας ελθείν»
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί παιδιά μου έν Κυρίω αγαπητά,
Σήμερα πού τά «πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γή και τά καταχθόνια» , πού «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την την καθαίρεσιν, άλλης βιωτής της αιωνίου απαρχήν» , σήμερα λοιπόν , και με την βεβαιότητα της νίκης του Αναστάντος Χριστού επί του θανάτου, με την χαρά, την ειρήνη την ευφρόσυνη διάθεση πού διακατέχει τις ψυχές μας για την έκ νεκρών Έγερση του Κυρίου μας, και με την ακράδαντη πεποίθηση ότι θα επιστρέψουμε στην ωραιότητα της λειτουργικής μας ζωής , ευχόμεθα ολοωύχως
Χριστός Ανέστη!
Με πατρική έν Χριστώ αγάπη
:Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Σάββατο 18 Απριλίου 2020

+ ΑΓΙΟΝ & ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟΝ

Τό Μεγάλο Σάββατο θυμίζει τήν έβδομη ημέρα τής δημιουργίας κατά τήν οποία ο Θεός αναπαύθηκε, έπαυσε πλέον νά δημιουργεί . Ευλόγησε  καί αγίασε τήν ημέρα αυτήν ονομάζοντάς τήν Σάββατο, πού ερμηνεύεται στά ελληνικά <<κατάπαυση>>. 

Όπως ολοκλήρωσε τό έργο τής δημιουργίας , έτσι ολοκλήρωσε  καί τό έργο τής Λύτρωσης, τής σωτηρίας τού ανθρωπίνου γένους.  Κατέπαυσε πάντων καί ύπνωσε τόν σωτήριον ύπνον. Χθές ήταν ώς κατάδικος στόν Σταυρόν καί σήμερον ωσάν εξουσιαστής εισβάλει είς τόν Άδη. Νεκρός στόν τάφο σήμερον γίνεται τόσο τρομερός , πού τόν τρέμουν οί δαίμονες καί τόν υποδέχονται χαρούμενοι οί φυλακισμένοι τού Άδη... 

Τούτο τό Σάββατο ο Άδης αναγνωρίζει τήν ήττα του. Ο θάνατος νικιέται μέ τόν θάνατο. <<Τέτρωται Άδης , έν τή καρδία δεξάμενος τόν τρωθέντα λόγχη τήν πλευράν καί  καί στένει πυρί θείω δαπανόμενος>>. Κατήλθε ο Ιησούς Χριστός μέ τήν σάρκα Του στόν Τάφο καί κατέβηκε στόν Άδη μέ τήν άσπιλη καί θεία Του ψυχή. Εκεί ελευθερώνει τίς ψυχές τών νεκρών καί γεμίζει αυτά τά καταχθόνια μέ τό φώς τής θεότητάς Του. 

Ο Ιησούς , δηλαδή τό Φώς τό αληθινό , μέ τήν ταφή Του εισέρχεται στόν Άδη , πού κυριαρχεί τό σκότος. Πρόκειται γιά ένα μεγάλο μυστήριο, πού τελεσιουργείται πέραν από τόν κόσμο τών αισθήσεων καί τής ανθρώπινης αντίληψης. 

Αυτή η συνάντηση τού Χριστού μέ τήν δύναμη τού θανάτου σημαίνει νίκη, νικά τόν θάνατον διά τού θανάτου. 

Τέτοιο είναι τό νόημα τής Ταφής τού Κυρίου, γι' αυτό καί <<αί γενεαί πάσαι  ύμνον τή ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου>>. 

Άλλος πάλι υμνογράφος στρέφεται πρός τόν Θείο Νεκρό καί τού λέγει << Ανάστα ό Θεός , κρίνον τήν γήν ότι σύ κατακληρονομήσεις έν πάσει τοίς έθνεσι>>.

Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

+ ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ


<<Τήν Αγία καί Μεγάλη Παρασκευή τά άγια , σωτήρια καί φρικτά Πάθη τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν, τούς εμπτυσμούς, τά ραπίσματα, τά κολαφίσματα, τάς ύβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυράν χλαίναν , τόν σπόγγον, τό όξος, τήν λόγχην καί προπάντων τόν σταυρόν καί τόν θάνατον, ο δι' ημάς κατεδέξατο, έτι καί τού ευγνώμονος ληστού τού συσταυρωθέντος Αυτώ, σωτήριον έν τώ σταυρώ ομολογίαν>>.

Από τήν στιγμή πού ο Χριστός υψώθηκε στόν σταυρό, ο αδύνατος στά μάτια τού κόσμου Εσταυρωμένος, δείχνει τήν παντοδυναμία του.  Σεισμός μέγας συγκλόνισε ολόκληρη τήν κτίση. Αρχικά σείστηκαν τά βράχια τού Γολγοθά . Σχίστηκαν οί πέτρες. Άνοιξαν οί Τάφοι. Νεκροί βγήκαν από τά μνήματα. Σείστηκαν τά Ιεροσόλυμα. Σείστηκε ο Ναός καί σχίστηκε τό καταπέτασμα. Σκοτείνιασε ο ήλιος μέρα μεσημέρι. Τό σύμπαν ολόκληρο σείσθηκε από τό πρωτοφανές γεγονός. Έπειτα έσεισε τίς καρδιές τών ανθρώπων. Έσεισε τήν καρδιά  τού συσταυρωθέντος ληστού. Σείσθηκε , ράγισε καί μέ τά χείλη του ομολόγησε << Μνήσθητί μου. Κύριε , όταν έλθης έν τή Βασιλεία σου>> καί ο Κύριος τόν διαβεβαιώνει <<αμήν λέγω σοι , σήμερον μετ' εμού έση έν τώ παραδείσω>>.  Αλλά καί ο Εκατόνταρχος βλέποντας τόν ήλιο μέρα μεσημέρι νά σκοτεινιάζει καί νιώθοντας τόν τόπο κ΄τω από τά πόδια του νά σείεται συγκλονίζεται. Οί οφθαλμοί τής καρδιάς του ανοίγουν καί μέ φωνή δυνατή ομολογεί τήν μεγάλη αλήθεια << Αληθώς Θεού Υϊός ήν ούτος!>> αλλά καί << .... πάντες οί συμπαραγενόμενοι όχλοι επί τήν θεωρίαν ταύτην, θεωρούντες τά γενόμενα, τύπτοντες εαυτών τά στήθη υπέστρεφον>> . Σκληροί καί αγέρωχοι ανέβηκαν στόν Γολγοθά, συγκλονισμένοι κατεβαίνουν. 

Ο θάνατος τού Εσταυρωμένου Ιησού πάνω στόν σταυρό υπήρξε τό δόλωμα πού πιάστηκε ο Διάβολος καί νεκρώθηκε ό θάνατος. Γι' αυτό καί στό υπόμνημα τής ημέρας τονίζεται τούτη η μεγάλη αλήθεια:Εσύ είσαι δηλαδή θεός ολοζώντανος κι άς νεκρώθηκες στό ξύλο τού Σταυρού, νεκρέ, γυμνέ καί Λόγε τού ζώντος Θεού.   

Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Μεγάλη Τρίτη τι γιορτάζουμε: Θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές








Μεγάλη Τρίτη τι γιορτάζουμε: Θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές



Μεγάλη Τρίτη τι γιορτάζουμε: Θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές

Μεγάλη Τρίτη τι γιορτάζουμε: Η μέρα χαρακτηρίζεται από δύο παραβολές αυτή των δέκα παρθένων που μας διδάσκει να είμαστε φιλάνθρωποι και αυτή των Ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί.
Μεγάλη Τρίτη τι γιορτάζουμε: Ήδη διανύουμε την πρώτη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας η οποία είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού τα οποία θα κορυφωθούν το Μεγάλο Σάββατο με την Ανάσταση του Χριστού. Ειδικότερα τη Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία, και των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα. Έτσι η Μεγάλη Τρίτη στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αφιερωμένη στη μνεία του ιερού ευαγγελίου που αναφέρεται στην καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, αλλά και στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Tι συμβολίζει η παραβολή των δέκα παρθένων:

Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο. Η παραβολή αυτή μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.

Τι συμβολίζει η παραβολή των Ταλάντων:

Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.  Τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης που είναι ημέρα αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47) που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας, το τροπάριο της Κασσιανής.
H μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στο καθάρισμα του σπιτιού. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, τη Μεγάλη Τρίτη φτιάχνονται τα κουλουράκια και τα τσουρέκια, έθιμο ωστόσο, που συνήθως γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη.Στη Θάσο αναβιώνει το πανάρχαιο έθιμο «Για βρεξ’ Απρίλη μ’», όπου χορεύονται παραδοσιακοί χοροί.

Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Μ. Δευτέρα - Του θαύματος της ξηρανθείσης ακάρπου Συκής μνείαν ποιούμεθα Καρποφόροι 
«Και ουδέν εύρεν εν αυτή ει μη φύλλα μόνον» (Ματθ. κα' 18 - 22)

Ένα πρωινό, ο Χριστός πείνασε. Και πλησιάζοντας στο δρόμο μια συκιά, ανεζήτησε σύκα. Όμως, φύλλα μόνο βρήκε. Και η καταδίκη της ξηρασίας ήλθε να πλήξη το άκαρπο δένδρο.

Και συ αδελφή ψυχή, με δένδρο μοιάζεις μέσα στο περιβόλι της Δημιουργίας του Θεού.
Ήλθε πολλές φορές κοντά σου ο Ουράνιος Περιβολάρης.
Σε πότισε με τη θεία Χάρι.
Σε λίπανε με την απέραντη αγάπη Του.
Σε κλάδεψε με την στοργική Του παιδαγωγία.
Και τώρα, πεινασμένος για την σωτηρία σου, έρχεται να βρη τον «καρπό».
Ψάχνει κάτω από τα φύλλα της τυπολατρείας σου μήπως βρη τον καρπό της μετανοίας σου. Μα τα κλαδιά σου υπερήφανα υψωμένα δεν έχουν τίποτα να του προσφέρουν.
Ξαναψάχνει μήπως λάθεψε.
Αναζητά δάκρυα κατανύξεως! Ερευνά για σκιρτήματα καρδίας!
Φτωχή ψυχή! Τόση ακαρπία!
Και η καταδίκη της αιωνίου σου ξηρασίας σε αναμένει.


Αγία και Μεγάλη Εβδομάς
Σκέψεις και Πόθοι
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη


Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Ο θάνατος του Λαζάρου




 26413



Ο θάνατος του Λαζάρου, του φίλου του Χριστού, μας παραπέμπει στο θάνατο αγαπημένων προσώπων. Αυτό το «εδάκρυσεν ο Ιησούς» (Ιω.11.35) δείχνει τον πόνο Του για το χωρισμό, την τέλεια ανθρώπινή Του φύση, καθώς και το οδυνηρό τού θανάτου ως αταίριαστο για τον άνθρωπο.Μπροστά στον τάφο του τετραήμερου ξεδιπλώνεται το εσωτερικό του Ιησού, που χαρακτηρίζεται από αγάπη και στοργή για το πρόσωπο με την ιδιαίτερη και μοναδική σχέση της φιλίας. Γι’αυτό δεν κρύβει τη λύπη και την ταραχή Του.«Ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν» (Ιω.11,33).
Στο μεγάλο πόνο αποκαλύπτουμε το βαθύτερο εαυτό μας, χωρίς μάσκα και χωρίς κοινωνικά καλουπώματα.Η διήγηση του Ευαγγελίου για την έγερση του Λαζάρου είναι πέρα για πέρα αληθινή, όπως οποιοσδήποτε θάνατος αγαπημένου προσώπου.
Εκεί φαίνεται το γεγονός του θανάτου, τα αισθήματα των ζώντων, οι εσωτερικές τους καταστάσεις.Φαίνεται όμως και η υπέρβασή του, καθότι ο Ιησούς Χριστός, ο φίλος του Λαζάρου, δεν είναι απλά ένας σπουδαίος δάσκαλος, ένας καλός φίλος ή ακόμη και ένας με το χάρισμα της θαυματουργίας. Είναι « η ανάστασις και η ζωή» , καθώς το αποκαλύπτει στη Μάρθα, την αδελφή του Λαζάρου. 
Γι’ αυτό «όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, κι αν πεθάνει, θα ζήσει».Η ανάσταση του Λαζάρου, μια βδομάδα πριν την ανάσταση του Κυρίου, βεβαιώνει την κοινή ανάσταση όλων των κεκοιμημένων, που θα συμβεί στη Δευτέρα Παρουσία. Μέχρι τότε ο θάνατος των αγαπημένων θα σχίζει την καρδιά, ο πόνος θα συντρίβει την ύπαρξη και η ανάγκη για επικοινωνία θα γίνεται αφόρητη. Ποιος είπε ότι το κλάμα για τον κεκοιμημένο μας είναι αμαρτία; Αμάρτησε δηλαδή κι ο Χριστός έξω από τον τάφο τού φίλου Του; Δεν είναι απάνθρωπο να καταπιέζουμε τα αισθήματά μας, βιώνοντας το μεγάλο πόνο;
Κι από την άλλη: Δεν προσδοκούμε ανάσταση νεκρών; Δεν είναι ο Κύριος και Θεός μας νικητής του θανάτου; Ζούμε ως άθεοι, μη έχοντες ελπίδα; Η έγερση του Λαζάρου τοποθετεί το θάνατο αγαπημένων μας προσώπων στη σωστή του βάση: έκφραση των οδυνηρών βιωμάτων μας κατά τον τρόπο που ο καθένας μας εκφράζεται και θέλει, αλλά και βεβαίωση ότι ο αγαπημένος μας «μεταβαίνει εκ του θανάτου εις την ζωήν», σε νέα διάσταση ζωής όπου « δεν υπάρχει ούτε πόνος ούτε λύπη ούτε στεναγμός».
Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω και τη φιλία του Χριστού με το Λάζαρο ως γεγονός που δείχνει την ανθρώπινη αυτή ανάγκη. Είναι θλιβερό να περνά η ζωή χωρίς φιλία, χωρίς σχέση. Αυτό είναι ένας άλλος τρόπος θανάτου που επιλέγουμε ελεύθερα, γι’ αυτό και χωρίς ελπίδα ζωής. Γιατί χωρίς φίλο, όταν θα βιώνεις εμπειρίες ψυχικού θανάτου – απογοήτευση, απόρριψη, μοναξιά – θα μείνεις στο θάνατο. Ο φίλος όμως – αν είναι όντως φίλος – θα σε αναστήσει ερχόμενος κοντά σου, πονώντας και κλαίοντας μαζί σου κι άρα παίρνοντας το δικό σου θάνατο και χαρίζοντάς σου την κοινωνία, τη σχέση, την ελπίδα. Άρα την όντως ζ

Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ 
ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ 
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ 
ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ 
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ 
         Κατόπιν τού από τής 9ης Απριλίου εέ Εγκυκλίου Σημειώματος τής καθ΄ημάς Ιεράς Μητροπόλεως καί βάσει τών οδηγιών τής ιεράς Συνόδου τής Ε κκλησίας τής Ελλάδος , πού περιέχονται στά Εγκύκλια σημειώματά της υπ'αριιθμ. 3016 /2,0402020 καί 3018/7,04,2020 κα΄ί τής ΚΥΑ 1178/τευχ Β /06,04,2020 καλούμεθα όλοι νά εφαρμόσουμε τά ελής μέτρα 
1, 'Ολες οί Ακολουθίες τής Μεγάλης           Εβδομάδος θά τελεσθούν κανονικώς , κατά τήν συνήθη ώραν , χωρίς όμως τήν παρουσίαν τών πιστών <<κεκλεισμένων τών θυρών>> παρόντων τού Εφημερίου , καί τού βοηθητικού προσωπικού (Ιεροψάλτου - Νεωκόρου) , ο συνολικός αριθμός τών οποίων δέν θά υπερβαίνουν τούς τέσσερις (4) , , υπό τήν προϋπόθεσιν τών προβλεπομένων καί θεσπισθέντων μέτρων ασφαλείας καί υγιεινής. Η τέλεση τών Ακολουθιών πρέπει νά είναι λιτή καί σεμνοπρεπής , σύμφωνα μέ τό ήθος καί τήν παράδοση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. 
2, Μετά τό πέρας τών Ακολουθιών(και περίπου μου δια μιαν ώραν) θά είναι ανοικτοί διά όποιον πιστό επιθυμεί νά προσέλθει διά τήν ατομική του προσευχή καί νά ποσκυνήσει τίς Ιερές εικόνες , τόν Εσταυρωμένο τόν Επιτάφιο, υπό τήν τήν προϋπόθεση τής τηρήσεως τών θεσπισθέντων μέτρων ασφαλείας καί υγιεινής, πρός αποφυγή μεταδόσεως τού ϊού. ...... Ιδίως τήν Μ. Παρασκευή , επειδή οι οί ακολουθίες , γίνονται αργότερα , λόγω τής μακράς διάρκειας τους,  νά παραμείνουν ανοικτοί από τίς από τίς 1300 έως καί τίς 1700 μμ. 

3, Κατά τήν διάρκεια τών ακολουθιών νά ποφεύγονται τά φωτογραφικά στιγμιότυπα καί τά εξωτερικά μεγάφωνα. 

4, Οί Ιεροί Ναοί δύνανται νά μεταδώσουν τίς Ιερές Ακολουθίες μέσω τηλεοπτικού , Ραδιοφωνικού Σταθμού ή μέσω διαδικτύου ( μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης) 

6. Τήν Μ. Τετάρτη η Ακολουθία τού Ευχελαίου θά τελεσθεί 0900 -100 πμ το πρωϊ , για πρακτικούς λόγους ώστε οί πιστοί από τίς 100 εώς τίς 1300 καί από τίς 1700 μέ 1830 προσερχόμενοι διά τήν ατομική τοος προσευχή νά χρησθούν διά τού αγίου ελαίου. 
7. Τήν Μ. Παρασκευή τό πρωϊ μετά τήν Ακολουθία τής Αποκαθηλώσεως νά σημάνουν πένθιμα οι καμπάνες λόγω τού πένθιμου χαρακτήρος τής ημέρας .
8. Τήν Μεγάλη Παρασκευή τό βράδυ η περιφορά τού Επιταφίου θά τελεσθεί  περιμετρικά εντός τού Ιερού ναού.  

9. Η Τελετή τής Αναστάσεως θά τελεσθεί εντός τού Ιερού Ναού.  Τό δέ βράδυ τού Μεγάλου Σαββάτου , ψαλλομένου τού επινίκιου ύμνου <<Χριστός Ανάεστη>>  οι καμπάνιες νά σημαίνουν χαρμοσύνως καί πανηγυρικώς , μεταδίδοντας έστω καί μέ αυτόν τόν τρόπο στόν δοκιμαζόμενο λαό μας τήν ελπίδα καί τήν χάριν τής Αναστάσεως. 

ΕΚ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΚΟΥ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Τό Εκκλησιαστικό Συμβούλιο παρακαλεί όπως αυτά τηρηθούν μετ' ευλαβικής προσοχής.