ΚΥΡΙΑΚΗ Η’ (8η) ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2022
Καί ενώ βρισκόμαστεα κόμη στήν “απόλαυση” ας μού επιτραπεί αυτή η έκφραση – τής λάμψης τής εορτής τής Μεταμορφώσεως τού Κυρίου “ ημείς οί αμαρτωλοί “ όπως αναφέρεται είς τό απολυτίκιον τής Εορτής τού αοιδίου φωτός , έρχεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή νά μάς είπει κάτι <<καινούργιο>> γιά τά δικά μας αυτιά, αλλά καί τόσο <<παλαιό>> όσο καί η διδασκαλία τού Κυρίου, δηλαδή ότι οι ανεκτίμητες πνευματικές δωρεές , αλλά καί όλα όσα υλικά αγαθά πού είναι χρήσιμα γιά τήν συντήρηση τήε επίγειας ζωής μας, προέρχονται -όλα – από τόν Πανάγαθο Θεό.
Καί ιδού – μετά από τόσες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις τού Θεού στήν Παλαιά Διαθήκη για όλα αυτά πρός τόν λαό τού θεού καί τήν μή τ5ηρησή τους – σύμφωνα μέ τό θελημά του- αυτοί δέν απόλαυσαν όλα αυτά τάαγαθά.
Έχεται όμως ο σαρκωθείς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ,προσφέροντας σές όλους εμάς τό φώς τής διδασκαλίας του, τήν ποθητή – από εμάς – λύτρωση, αλλά καί ταυτόχρονα δέν αδιαφορεί καί γιά τίς υλικές ανάγκες όλων εμάς τών ανθρώπων.
Ο Κύριος ευρισκόμενος γιά μιά ακόμα φορά στήν Γενησαρέτ, αποσυρρόμενος γιά ολιγοήμερη ανάπαυση καί προσευχή, βρίσκεται στήν αναπάντεχη προσέλευση χιλιάδων ανθρώπων , πού βρίσκονται εκεί με συγγενείς φίλους αλλά καί τά μέλη τών οικογενειών τους, ή κάποιους ασθενείς πρός θεραπεία,
Εκείνος κινούμενος από τήν αγάπη του πρός τόν πάσχοντα άνθρωπο, τούς μιλάει τούς θεραπεύει, τούς παρηγορεί μέ τόν γεμάτο φώς λόγο του, , δηλαδή, όπως μάς πληροφορεί ο Ιερός Ευαγγελιστής, <<ευσπλαγχνίσθη επ’ αυτών καί εθεράπευσε τούς αρρώστους αυτών>> Καί αυτή η δωρεά δέν ήταν καθόλου μικρή, ήταν τό ένα πολύτιμο αγαθό, αυτό πού αναφέρεται στό σώμα.
Μετά τήν θεραπεία τού σώματος τά υπόλοιπα δύο αγαθά ήταν πνευματικά. Η ομιλία του πρός τά πλήθη παρηγορητική χαροποιά είχε τόση χάρη καί Φώς Θεού, ώστε τά απλήθη νά συναρπάζονται απ0ό τήν διδασκαλία του.
Καί καθώς τά πλήθη ,κρέμο0νταν στήν κυριολεξία από τό στόμα του,σχεδόν πρός τήν δύση τού ηλίου, οι μαθητές ευλαβικά είπαν στόν Κύριο <<έρημος εστίν ο τόπος καί η ώρα , ήδη παρήλθεν. Απόλυσον τούς όχλους, ίνα απελθώντες είς τάς κώμας αγράσωσιν εαυτοίς βρώματα>>.
Καί η απάντηση τού Κυρίου άμεση <<ού χρείαν έχουσιν απελθείν δότε αυτοίς ημείς φαγείν>> δηλαδή φέρτε τους εσείς νά φάνε, δέν υπάρχει ανάγκη αυτοί νά πάνε νά αγοράσουν. Καί οί μαθητές μένουν ολοι έκπληκτοι, κοιτώντας απορημμένοι τόν Διδάσκαλο. Μέ αυτόν τόν τρόπο και αυτή του τήν πράξη, ο Κύριος ήθελε νά διδάξει πρώταστούς μαθητές καί μετά στούς πιστούς, ότι ο καθένας από εμάς θά πρέπει νά κάνει ότι μπορεί γιά νά χορτάσει τούς πεινασμένους καί νά μάς πεί ότιόποις έχει πολλά, άς τά δώσει, καί όποις έχει λίγα άς δώσει κάτι απόαυτά.
Αμέσως τούς ρώτησε πόσους άρτους έχουνε μαζί τους, καί η πάντησηυ πέντε άρτους καί δύο ψάρια, απορημένοι γιά τό πώς θά χορτάσουν όλοι αυτοί. Ο Κύριος τούς είπε <<φέρετέ τα εδώ>> καί εκείνοι γεμάτοι προθυμία αλλά και μέ κάποια περιέργεια ,τά πρόσέφεραν σέ Αυτόν. Καί τότε ό Κύριος ευλόγησε τούς άρτους καί τά ψάρια καί ώς εκ’ θαύματος μπροστά στά μάτια τους πολλαπλασιάστηκαν έγιναν σωροί μεγάλοι – νά δίνονται στούς μαθητές καί αυτοί νά τά τά προσφέρουν στά πλήθη νά μοιάζουν ανεξάντλητα καί αφού έφαγαν όλοι, νά περισσέψουν δώδεκα μεγάλα κωφίνια.
Μπροστά σέ αυτό τό θαύμα,λαός καί μαθητές, έμειναν έκπληκτοι ,αλλά καί στήν “πράξη” νά διδαχθούν ότι ο Πανάγαθος Θεός προνοεί, φροντίζει, καί παρέχει στόν άνθρωπο, όχι μόνο τά πνευματικά αγαθά, αλλά καί όλα όσα υλικά αγαθά χρειάζονται γιά τήν επίγεια συντήρησή του, υπακούοντας πάντοτε στό Θέλημά Του. Όμως αυτή τήν φορά, περισσότερο οί μαθητές ήταν αυτοί πού πείραν ένα ακόμα πιό ιδιαίτερο μάθημα. Καί ποιό είναι αυτό ότι πρέπει νά είναι πρόθυμοι , ώστε μέ αγάπη νά προσφέρουν πρός τούς άλλους, καί μέ προθυμία νά τούς εξυπηρετούν. Καί αυτό τό πρακτικό μάθημα φιλανθρωπίας, είναι χρήσιμο καί σέ όλους εμάς, γιατί δέν αρκεί νά αισθανόμαστε απλά μία ευσπλαγχνία ή μία συγκίνηση από τήν ταλαιπωρία αυτών πού πάσχουν, αλλά πρέπει νά μεταβάλουμε αυτά τά πράγματι ωραία αισθήματα, σέ έργο. Θά πρέπει δηλαδή νά μήν φοβόμαστε νά στερηθούμε ή νά πεινάσουμε καί θά πρέπει νά γνωρίζουμε ότι ο Θεός τής Αγάπης μπορεί μέ χίλιους τρόπους, νά μα΄ς ανταποδώσει μέ τό παραπάνω αυτά πού δώσαμε.
Ακόμα καί ο ίδιος ο Μέγας Βασίλειος σέ μεγάλο λιμό -πείνα -είπε μεταξύ άλλων καί στούς φτωχούς <<Θά είπης ότι είσαι πτωχός! Εξάπαντος υπάρχει καί άλλος πτωχότερος από σε’…. Άν έχεις ολίγον ,μή διστάσεις καί από αυτόνά δώσεις Μή προτιμήσεις τό ιδικόν σου συμφέρον εμπρός είς τόν κοινόν κίνδυνον! Καί εάν υποτεθεί ότι η τροφή σου έχει λιγοστεύσει, τόσο ώστε νά περιορισθεί σέ ένα μόνο άρτο,’ελθη δέ είς τήν θύραν σου ο πτωχός καί σου ζητήσει , φέρε αυτόν τόν ένα άρτο από τό ντουλάπι σου, κράτησέ τον στλα χέρια σου, ύψωσέτα πρός τόν θεόν καί πές Κύριε έναν άρτον έχομεν ,όπως βλέπεις, καί ό κίνδυνος τής πείνας είναι φανερός. Εγώόμως προτιμώνά εκτελέσω τήν εντολή σου, παρά νά κοιτάζω τό συμφέρον μου. Γι’ αυτόν από αυτόν λίγον τούτον άρτον δίδω στόν πεινώντα αδελφόν. … Εάν πείς καί έτσι πεάξεις αυτός ό άρτος πού εσύ δίνεις από τό υστέρημά σου, γίνεται σπόρος γεωργίας. Γενά άφθονο καρπό, γίνεται προκαταβολή τής τροφής πού θά λάβεις, καί αιτία τού ελέους πού θά βρείς, από τόν θεόν … Δάνεισε εσύ ο πτωχός καί ο άπορος τόν πλούσιν Θεόν …>>1
Δηλαδή εάν έτσι – μάς λέει ο Μέγας Βασίλειος , αλλά καί η σημερινή ευαγγελική περικοπή – σκεφτόματε καί πράττουμε όλοι. Εμείς δέν θά υπάρχουν φτωχοί καί στερημένοι. Θά παίρνουμε εμείς απότόν Θεό καί θά δίνουμε πρός χάριν τού Θεού στούς έχοντες ανάγκη αδελφού μας, και θά γίνεται μία ευλογημένη “δοσοληψία” μεταξύ τού θεού καί τών ανθρώπων! ΑΜΗΝ ...
