Ε. (5η ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Είναι νά απορεί κανείς καί νά διερωτάται μέ τήν νοοτροπία μερικών ανθρώπων μήπως τυχόν καί έχει σαλευθεί ό νούς τους, είναι αυτοί πού βλέπουν ολοκάθαρα καί χειροπιαστά μερικά χτυπητά γεγονότα, καταλαβαίνουν τό νόημά τους, αισθάνονται τήν μεγάλη σημασία πού έχουν γιά τήν ζωή τους, καί όμως κυριαρχούμενοι από τό υλικό συμφέρον δέν θέλουν νά ακούσουν τήν φωνή τους, να παραδεχθούν τό συγκλονιστικό μάθημα πού τούς δίνουν , νά κακαανοήσουν καί νά αναγνωρίσουν τό μεγάλο τους δίδαγμα. Δύο συμπολίτες τών Ισραηλιτών , πού κατοικούσαν στήν χώρα τών Γεργεσηνών , ήταν δαιμοζόμενοι Λ ε γ ε ώ ν , πλήθος πονηρών διαμόνων είχαν καταλάβει τό σώμα τους, καί δημιουργούσαν σε αυτούς απερίγραπτη θλίψη . Μά λίγες αλλά παραστατικές λέξεις ο Ιερός Ευαγγελιστής ζ ω γ ρ α φ ί ζ ε ι τήν θλιβερή καί οδυνηρή κατάστασή τους. Δέν φορούσαν ρούχα, δέ είχαν σπίτι νά μείνουν Στό κρύο τού χειμώνα καί στόν ήλιο τού καλαοκαιριού περιφέρονταν μέρα καί νύχτα, χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής. Στά δέ μνήματα , πού κατά προτίμηση ζούσαν τόν τελευταίο καιρό, έβγαζαν άναρθρες κραυγές, ικανές νά προκαλέσουν φρίκη σέ όσους τούς άκουγαν. Τό σώμα τους ήταν κομμένο από τίς πέτρεςκαί τά σώματά τους ήταν γεμάτα πληγές. Σέ αυτή τήν άγρια κατάσταση είχαν καταντήσει επικίνδυνοι -χ α λ ε π ο ί λ ί α ν - όπως χαρακτηριστικά μάς λέει ο ιερός Ευαγγελιστής, γιά τούς διερχόμενους από τήν περιοχή τούνεκροταφείου. Οί Γεργεσηνοί γιά νά προφυλαχτούν από αυτούς τούς έδεναν μέ σιδερένια δεσμά, καί όμως εκείνοι μέ τήν δαιμονική τους δύναμη, κατάφερναν κάθε φορά νά τά σπάνε καί νά οδηγούνται από τούς δαίμονες σέ ακατοίκητους καί έρημους τόπους , γινόμενοι αυτοί φόβος καί τρόμος γιά όλους τούς περαστικούς. Όμως αυτοί οί δαιμονισμένοι , αντικρίζοντας τόν Κύριο καί τήν ομάδα τών μαθητών του, έπεσαν με τό πρόσωπο στήν γή, καί ζήτησαν τήν θεραπεία τους, ενώ τά διαμόνια είχαν καταληφθεί από τρόμο καί μέσα από τό στόμα τών ανθρώπων εκείνων, ζητούσαν από τόν Κύριο νά μήν τούς βασανίσει. Εκείνοι - οί δαίμονες δηλαδή - ήταν τώρα πού ζήτησαν τήν άδεια νά εισέλθουν είς τούς χοίρους πού έβοσκαν εκεί κοντά. Κινούμενοι από κακία καί μοχθηρότητα, σκεφτηκαν ότι μέσω τών χοίρων θά έβλαπταν τά συμφροντα τών κατοίκων, αφού δέν μπορούσαν πλέον νά βλάψουν τά πρώην θύματά τους, καί δι' αυτών όλους τούς άλλους ανθρώπους. Ο Κύριος τούς τό επέτρεψε, όχι γιατί ήθελελε νά υποχωρήσει στό πονηρό τους αίτημα, α λ λ ά γιά νά δώσει ένα συγκλονιστικό μάθημα ευσεβείας στούς Γεργεσηνούς , πρός τόν Νόμο τού Μωύσέως, γιατί μέ θρασύτητα απέναντι στόν Μωσαίκό Νόμο, έτρεφαν χοίρους, γιά νά τούς εμπορεύονται, ίσως ακόμα καί γιά νά τρώνε τό κρέας τους.Καί ιδού όλοι αυτοί οί χοίροι ωθούμενοι από τούς δαίμονες, ώρμησαν γρυλλίζοντας πρός τόν γκρεμό καί έπεσαν στήν θάλασσα καί πνίγηκαν. Οί πρώην διαμονιζόμενοι, τώρα ελευθερωμένοι από τήν δαιμονική τυρρανία , ανέπνεαν αέρα ελευθερίας, ευχαριστούντες τόν Κύριο μέσα από τά βάθη τής καρδιάς τους, "ιματισμένοι δέ καί σωφρονούντες, εκάθισαν παρά τούς πόδας τού Ιησού". Οι χοιροβοσκοί έντρομοι από όσα είδαν,έτρεξαν και τα είπαν χωρίς νά " κρύψουν" τίποτα στούς Γεργεσηνούς. Εκείνοι, ήλθαν στην παραλία, καί είδαν και τα δύο θαύματα, τούς μεν συμπατριώτες τους ήσυχους και σωφρνισμένους, τους δέ χοίρους πνιγμένους να επιπλέουν στα νερά της λίμνης. Καί ένα ήταν σίγουρο, καί για τα δύο αυτά θαύματα έπρεπε νά ευχαριστήσουν τόν Κύριο.Μέ το μεν πρώτο θαύμα τών πρώην δαιμονιζομένων καί τήν θεραπεία τους, γλίτωσαν από τόν φόβο και τον τρόμο,με δέ τόν τόν πνιγμό τών χοίρων, διδάχτηκαν ότι δεν πρέπει να παραβαίνουν τόν Νόμο τού Θεού. Αλλά εκείνοι ιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι, όπως φυσικά ήταν, κυριευμένοι από έναν χειρότερο δαίμονα αυτόν τής φιλοχρηματίας, καί ίσως φοβούμενοι μια νέα τιμωρία, όλοι μαζί " πάσα η πόλις εξήλθεν είς συνάντησαν του Ιησού " , παρακάλεσα τόν Κύριο νά φύγει από την περιοχή τους, Εκείνος είχε έρθει ώς φίλος, εκείνοι τόν έδιωξαν σαν εχθρό τους, αντί του Χριστού, προτίμησαν τους χοίρους, από την πνευματική ωφέλεια,το ταπεινό και παράνομο υλικό συμφέρον. Αλήθεια- αγαπητοί μου αδελφοί- πόσοι και πόσοι άνθρωποι κυριευμένοι από τήν απληστία, προτιμούν τα χρήματα της παρανομίας από τα δώρα της χάρης του Θεού τόν μαμωνά από τον Θεό. Νομίζουν, ότι τα υλικά αγαθά και συμφέροντα αξίζουν περισσότερο από την ψυχή τους. Αδιαφορούν γιατί σωτηρία τους, καί στρέφονται στην απώλεια. Κλείνουν τα αυτιά τους, στην στοργική πρόσκληση του Σωτήρος " Δεύτε οπίσω μου" και " ευρήσετε ανάπαυσιν τις ψυχές υμών " και ακούνε τήν δόλια υπόσχεση του πονηρού " ταύτα πάντα" τούς χοίρους και τα προσωρινά αυτά αγαθά, θα τα δώσω σε σέ εσάς μόνο εάν με προσκυνήσετε. Δεν θέλουν δέ να σκεφτούν ότι όλοι οι θησαυροί του κόσμου, δεν μπορούν με κανένα τρόπο νά ικανοποίησαν τόν άνθρωπο. Όλα αυτά, δυστυχώς, τόν πνίγουν σε βασανιστικές μέριμνες, τόν βυθίζουν σε μεγάλες πικρίες, καί του δηλητηριάζουν και τις πιο αθώες απολαύσεις, καί σε τελική ανάλυση, τόν αποκτηνώνουν, τόν κάνουν να σκέφτεται συνεχώς τα υλικά πράγματα, όπως και τα ζώα τήν βοσκή τους, ενθυμούμενοι ότι όλα αυτά τα υλικά αγαθά δεν είναι πάντα μόνιμα, αλλά πολύ συχνά διαλύονται και χάνονται και αφήνουν φτωχό και γυμνό, τόν πρίν γεμάτο μέριμνες πλούσιο. Άς κατανοήσουμε όλα αυτά γιά τό δικό μας συμφέρον - αγαπητοί αδελφοί- όχι μόνο τό πνευματικό αλλά καί αυτό τό υλικό είναι καί υπάρχει μόν κοντά στόν Χριστό , γιστί εκείνος μάς προτρέπει " ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού" και μας υπόσχεται ότι όλα αυτά - δηλαδή τά υλικά αγαθά- προστίθενται υμίν" (Ματθ. στ 33).