ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 2022

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 2022

Ο εγωϊσμός, ή ίδια η φιλαυτία, αλλά και το νοσηρό φιλότιμο, είναι αυτά πού «θολώνουν» το μυαλό μας και δεν μας αφήνουν , αγαπητοί μου αδελφοί , να δούμε καθαρά ποιο είναι το πραγματικά σωστό μας συμφέρον.

Και μην νομίζετε ότι υπερβάλω. Αυτό συμβαίνει , γιατί εάν κάποιος μας αδικήσει , ή εάν από δική του αδυναμία, διατυπώσει επικρίσεις, ίσως και ψευδείς κατηγορίες εναντίον μας, ο ίδιος μας ο εγωϊσμός είναι  αυτός , πού εξεγείρεται. Αγανακτούμε εναντίον του , «κρατάμε « την αδικία καί ζητάμε την κατάλληλη ευκαιρία, για να εκδικηθούμε, αλλά και να ανταποδώσουμε το μεγάλο κακό πού μας έκανε. Είναι όμως αυτή η κατάσταση , πού μας προκαλεί αγανάκτηση , πικρία , πολλές φορές , αλλά και μειώνει την προσοχή μας και την διάθεση προς οποιαδήποτε εργασία, είναι αυτή πού δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε, ααλά και μας κόψει την όρεξη , για οποιοδήποτε έργο.

Πόσο , όμως διαφορετική θα ήταν η κατάσταση μας  (σωματική και ψυχική) , εάν εμείς βλέπαμε το σφάλμα του «αδελφού» μας με υπομονή , με μακροθυμία, με αγάπη, αλλά και καλοκαρδία. Εάν , δηλαδή , είχαμε την τόλμη, να τον συγχωρέσουμε με όλη μας την ψυχή, σκεπτόμενοι ότι και εμείς ως άνθρωποι πού είμαστε, διαπράττουμε σφάλματα απέναντι στους άλλους αλλά και απέναντι στόν Θεό, για τά οποία επιθυμούμε, επιείκεια αλλά και συγχώρηση.  Μια τέτοια στάση δεν θα μας άφηνε πικρία ή ταραχή να πλημμυρίσουν και να κυριαρχήσουν  μέσα μας, , αντίθετα, θα ήταν αυτή πού θα μας χάριζε ειρήνη, χαρά, βαθειά ηθική ικανοποίηση, αλλά και εκτίμηση εκ μέρους όλων των ανθρώπων.  Και το πιο σπουδαιότερο, θα διέθετε, εάν μου επιτρέπετε η έκφραση μία πιο καλύτερη και ευμενή διάθεση από τον Θέο προς εμάς, και να τον κάνει πρόθυμο να συγχωρήσει με την άπειρη αγάπη του και τις δικές μας αμαρτίες.

Και αυτό, γιατί όπως ό ίδιος ο Κύριος στην σημερινή ευαγγελική περικοπή , ξεκάθαρα μας είπε <<ότι εάν εσείς συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά τά αμαρτήματα, πού έκαμαν είς εσάς οί άλλοι, και Ο Πατήρ σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τά δικά σας αμαρτήματα. Εάν όμως δεν δώσετε συγχώρησιν είς τους ανθρώπους διά τά προς εσάς σφάλματά των, τότε ούτε ο Πατήρ σας θα συγχωρήσει τάς ιδικάς σας αμαρτίας>> . Δεν είναι λοιπόν , μεγάλο το συμφέρον το δικό μας προς γή και ουρανό,  να έχουμε το θάρρος να συγχωρήσουμε με όλη μας την καρδιά , άλλους αυτούς τους ανθρώπους, πού μας έχουν βλάψει με  οποιονδήποτε από τους πιο πάνω αναφερόμενους τρόπους πού έχουμε περιγράψει;

Μην ξεχνιόμαστε όμως, μιλάμε για τον ίδιο εγωϊσμό, πού όταν μας διακατέχει, αχρηστεύει, εντελώς , τά όποια καλά έργα , τά οποία με την βοήθεια του θεού, και με την δική μας ταπεινή προσπάθεια και θυσία έχουμε κάνει, Τότε και μόνο τότε αυτά τά καλά έργα έχουν αλλά και δίνουν αξία σε εμάς τους ανθρώπους , όταν γίνονται για την δόξα του Θεού, για την εξυπηρέτηση των αδελφών μας, αλλά και για την ίδια την τήρηση από μέρους, της τήρησης του θείου θελήματός του. Γιατί είναι αυτά τά έργα πού γίνονται με αγαθή και αγνή διάθεση (από μέρους μας ) υπακούοντας και ευαρεστώντας τον θεό και με την ακλόνητη πεποίθηση ότιι Εκείνος και μόνο Εκείνος είναι αυτός πού θα μας δώσει το βραβείο ή τά βραβεία γι’ αυτά τά καλά έργα.

Εδώ , όμως, είναι και το μεγαλύτερο σφάλμα , πού εμείς διαπράττουμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι αυτός ο Εγωϊσμός, πού παρασυρόμενοι από αυτόν (τον Εγωϊσμό) και την ματαιοδοξία , ότι χρησιμοποιούμε όλα αυτά τά καλά έργα για επίδειξη, δηλαδή για να αποσπάσουμε επαίνους και επιδοκιμασίες από τους ανθρώπους , τότε και μόνο τότε, είναι αυτός και μόνο Αυτός ( ο Θεός) είναι εκείνος πού απομακρύνουμε από εμάς.

Ένα πολύ καλό παράδειγμα , ως καλό έργο, είναι και ή νηστεία. Όταν ‘όμως αυτή γίνεται , για επίδειξη όπως του Φαρισαίου στην Ευαγγελική περικοπή πού πρίν λίγες ημέρες ακούσαμε , τότε αυτή χάνει την αξία της.  Αυτό είναι πού μας περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια και στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, όταν ό ίδιος ό Κύριος μας λέει <<Όταν νηστεύεται μην γίνεσθε, όπως οί υποκριταί, σκυθρωποί και κατηφείς διότι αυτοί αλλοιώνουν και παρουσιάζουν μαρραμένον το πρόσωπόν των,  παίρνουν την εμφάνισιν αδυνατισμένου και καταβεβλημένου ανθρώπου, διά να φανούν είς τους άλλους ότι (αυτοί και μόνον ) νηστεύουν.  Αλλά έτσι απολαμβάνουν τον μισθόν των, δηλαδή τον έπαινον των ανθρώπων, και δεν έχουν κανένα δικαίωμα αμοιβής εκ’ μέρους του Θεού>>. Είναι , ναι, αγαπητοί μου αδελφοί πού στην ίδια ευαγγελική περικοπή είναι ό ίδιος ο Κύριος , πού μας περιγράφει, το πώς πρέπει να νηστεύουμε, λέγοντας μας<< Σύ όμως , όταν νηστεύεις περιποιήσου την κώμην και το πρόσωπόν σου, όπως συνιθίζης, διά να φανής είς τους ανθρώπους  ότι νηστεύεις, αλλά είς τον Πατέρα σου τον Επουράνιον>> ό οποίος θα είναι αυτός πού θα σε βραβεύσει γι’ αυτό το καλό σου έργο..

Αυτός ο εγωίσμός είναι  .φανερό , όμως ότι προκαλεί και προξενεί σε εμάς  ένα άλλο τεράστιο αλλά και φοβερό κακό. Και στην ερώτηση του καθενός από εμάς πιο είναι αυτό το επιπλέον κακό , Η απάντηση , απλή , καθαρή και «ξάστερη». Είναι αυτή η  εγωϊστική συμπεριφορά πού απομακρύνει τον ίδιο τον άνθρωπο από τον θεό. Είναι αυτή η συμπεριφορά πού αποξενώνει τον άνθρωπο από τα ανεκτίμητα αγαθά της αιώνιας ζωής, τον κάνει άξιο δακρύων ειδωλολάτρη, κατώτερο ίσως και από τους πρό Χριστού ειδωλολάτρες. Είναι ό ίδιος αυτός εγωϊσμός πού τον αποσπάει από τον νού του ανθρώπου και την καρδιά από τά επουράνια και  τον υποδουλώνει στα φθαρτά και τά επίγεια. Νομίζει ότι μόνο τά υλικά αγαθά είναι εκείνα πού μπορούν  προσωρινά να του ικανοποιήσουν τον πόθο της χαράς. Το αποτέλεσμα , επιδείδεται σε κουραστικούς κόπους και χωρίς ποτέ να μπορεί να χορτάσει, στην απόκτηση των χρημάτων , των κτημάτων, των πολυτελών κατοικιών, των πολυτελών ρούχων, και όλα όσα βλέπει το μάτι του και το αυτί του ακούει, τά ποθεί και σπεύδει, να τά κατακτήσει. Είναι αυτός πού εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους θα τά αποκτήσει. Δεν τον που ενδιαφέρει , εάν τά χρήματα, αλλά και τά μέσα τά οπία θά χρησιμοποιήσει, για την απόκτησή τους ,είναι δίκαια ή άδικα, νόμιμα ή παράνομα.

Ζήτημα είναι όμως , εάν ποτέ θα αποκτήσει όσα λαχταρήσει, αλλά και εάν ακόμα τά αποκτήσει, ζήτημα είναι εάν θα τά κρατήσει ως το τέλος. Και αυτό γιατί, όπως όλοι γνωρίζουμε, τά σκουλήκια και η σαπίλα είναι αυτά πού τά καταστρέφουν, κλέφτες είναι αυτοί πού τά αρπάζουν, κοινωνικές και οικονομικές καταστάσεις, είναι τελικά αυτές πού τά εκμηδενίζουν. Αλλά και πάλι, εάν καταφέρει και τά κρατήσει μέ περισσή ασφάλεια μέχρι το τέλος της ζωής τους, είναι αδύνατον να βρούν μέσα απ’ όλα αυτά την αληθινή χαρά και ευτυχία. Αντίθετα τά μόνα πού θα συναντούν στην ζωή τους τήν πικρία και την απογοήτευση, θα διακατέχεται από ανησυχία, αλλά και διαρκή φόβο. Και υπάρχει και το πιο χειρότερο κακό, εξ’ αιτίας της ίδιας τους της φιλοχρηματίας, χάνει τελικά την ειρήνη από την ψυχή του, αλλά  και την ίδια την χαρά της αιωνιότητας.

Γι’ αυτόν , λοιπόν τον λόγο, ό ίδιος ο Κύριος μας συνιστά << μην θησαυρίζεται θησαυρούς επί της γής … θησαυρίζετε δε ημίν θησαυρούς εν ουρανώ. Είναι οί μόνοι ασφαλείς, οί οποίοι και θα αποδοθούν είς τον καταθέτη είς το χιλιαπλάσιον και υπερχιλιαπλάσιον. Δίδει >> δηλαδή μας λέει << κάτι το φθαρτόν και υλικόν, διά να αποκτήσει το μέγα και αιώνιον . Συμπαρίσταται προς τον πάσχοντα συνάνθρωπον, διά να έχει διά να έχη τον θεόν αιώνιον συμπαραστάτην του . Αμήν!