Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Α΄(1η) Λ Ο Υ Κ Α
Ενα είναι σίγουρο, και πού θά πρέπει νά μάς μείνη χαραγμένο βαθιά στό μυαλό μας, κατάπληκτοι έμειναν, από τήν τόσο απροσδόκητη και πλούσια ψαριά, τήν θεώρησαν , σίγουρα , ώς ένα θαυμαστό καί χωρίς ερμηνεία - σύμφωνα πάντα μέ τά όσα μόνο οί ίδιοι γνώριζαν - γεγονός. Τήν είδαν , όπως, καί ήταν , στήν κυριολεξία, ένα θαύμα. Τά δύο αδέλφια, ψαράδες στό επάγγελμα, γιά τά πρός τό ζήν - είχαν όλη τήν νύχτα στήν θάλασσα τής Τιβεριάδος καί δέν είχαν πιάσει ούτε ένα ψάρι. Γι' αυτούς ήταν σίγουρα, ότι μετά από τόσο κόπο ήταν σάν είχαν χάσει τά πάντα. Είχαν αράξει τό πλοιάριο στήν παραλία, σίγουρα είχε ξημερώσει, καί από αυτό ό Κύριος - σάν από αυτοσχέδιο άμβωνα - κήρυττε καί δίδασκε στά μαζεμάνα πλήθη. Τά δύο αδέλφια , άκουγαν μέ πολύ ενδιαφέρον τά θεία του λόγια. καί καθώς οί ίδιοι ήταν αγαθοί καί καλοπροαίρετοι, αισθάνονταν βαθιά συγκίνηση, ακούγοντάς τα. Όταν ό Κύριος, σταμάτησε τήν διδασκαλία του στά πλήθη, είπε στόν Πέτρο νά ανοιχθούν μέ τό πλοιάριό τους στήν Θάλασσα. Καί σέ κάποια στιγμή τούς είπε "ρίξτε τά δίκτυα σας, γιά νά πιάσετε ψάρια"
Όπως, ήταν φυσικό, γιά έναν πεπειραμένο ψαρά , σάν τόν Πέτρο, είπε στόν Κύριο " Όλη τήν νύχτα κοπιάσαμε νά ρίχνουμε δίκτυα καί δέν πιάσαμε τίποτα, και σέ αυτήν τήν θάλασσα, σίγουρα θά τού εξήγησε, ότι ή νύχτα καί όχι ή ημέρα είναι η καταλληλότερη γιά τό ψάρεμα. Επειδή, όμως, εσύ τό θέλεις , εμείς θά υπακούσουμε, καί θά ρίξουμε τά δίκτυα εκεί πού μάς υπόδειξες". Ίσως, οΠέτρος , νόμιζε, ότι ήθελε ο Κύριος, νά μάθει για τόν τρόπο με τόν οποίο εκείνοι, ψαρεύανε. Δέν αποκλείεται , όμως, καθώς έριχνε τά δίκτυα, νά ήθελε νά εξηγήσει ο Πέτρος, στόν Κύριο, γιά τόν τρόπο τόν οποίο ψάρευαν.
Καί εντελώς ξαφνικά, δέν είχαν προλάβει νά ρίξουν τά δίκτυα, ένιωσαν τά δίκτυα νά βαραίνουν. Αμέσως, ώς έμπειρος ψαράς, αντιλήφθηκε, ότι τό δίκτυ, βάρυνε πολύ, από τό πλήθος τών ψαριών πού είχαν κλειστεί μέσα του.. Καί όσο αυτό τό έσερναν, και έκλεινε, τόσο πιό βαρύ τό αισθάνονταν. Είδε πολυάριθμα, ψάρια, νά σπαρταράνε μέσα στό δίκτυ, ώστε νά νιώθει, ότι υπάρχει φόβος νά σχιστεί. Είχε καταλάβει , λοιπόν, ότι τό μέγεθος τής ψαριάς , ήταν τόσο μεγάλο, πύ σίγουρα δέν θά χώραγε όλη στό δικό τους πλοιάριο.
Τότε , φώναξε, από τήν παραλία, δύο συναδέλφους του ψαράδες, τόν Ιάκωβο και τόν Ιωάννη, υϊούς τού Ζεβεδαίου, νά φέρουν τό δικό τους πλοιάριο, γιά νά τούς βοηθήσουν."τούς ελθόντας συλλαβέσθαι αυτούς." , ώστε όλοι μαζί, νά σύρουν τό βαρύ δίκτυ , καί νά ανβάσουν στά πλοιάριά τους. εκείνοι, χωρίς καθυστέρηση, ανταποκρίθηκαν στό κάλεσμά τους, ήρθαν αμέσως, έσυραν τάδίκτυα, γέμισαν καί τά δύο πλοιάρια, ώστε καί τά δύο αυτά νά κινδυνεύουν νά βυθιστούν.
Τότε, καί μόνο, τότε, ήταν πού ο Πέτρος, σκέφτηκε, καλύτερα, αυτό τό εξαιρετικό καί θαυμαστό γεγονός. Κατάλαβε, γνώρισε, είδε, ότι επρόκειτο γιά ένα καταπληκτικό θαύμα. Αντιλήφθηκε, ότι, ο διδάσκαλος, Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, σάν εξουσιαστής επάνω στήν άψυχη καί χωρίς λογική φύση, ναί ήταν αυτός πού είχε δώσει "εντολή" στά ψάρια, καί αυτά είχαν κλειστεί από μόνα τους, στά δίκτυα. καί όπως ήταν φυσικό, θαυμασμός, κατάπληξη, αλλά καί ιερό δέος, ήταν αυτά πού κυρίεψαν , τόν Πέτρο καί τούς άλλους τρείς.
Αμέσως, κατάλαβε, πόσο μεγάλος ήταν ο Διδάσκαλος, ενώ κατανόησε, πόσο μικροί καί ανάξιοι ήταν αυτοί, μπροστά του. Έπεσε στά γόνατα, μπροστά στόν Κύριο, καί γεμάτος ταπείνωση , γιά τήν αμαρτολώτητά του, είπε : " Κύριε, παρακλώ, βγές από τό πλοίο μου. Εγώ, είμαι ένας άνθρωπος αμαρτωλός, καί δέν μού αξίζει νά βρίσκομαι τό κοντά σου".
Ο Κύριος , όμως, τού είπε : " Μή φοβήσαι ... βγείτε καί σείς από τά πλοία , αφήστε αυτά καί τά δίκτυα,διότι από εδώ καί πέρα θά γίνετε αλιείς ανθρώπων." Καί αμέσως εκείνοι, άφησαν τά πάντα, πλοιάρια, δίκτυα καί ψάρια, καί χωρίς δεύτερη σκέψη, τόν ακολούθησαν. Καί αυτό, γιατί, τό συγκεκριμμένο θαύμα, είχε μιλήσει, πολλύ βαθιά στήν καρδιά τους.τούς άλλαξε, και τό μόνο σίγουρο, αποτέλεσε μεγάλο σταθμό στήν περαιτέρω ζωή τους.
Μήπως, όμως, μόνο, γιά τόν Πέτρο, καί τήν ζωή του, συνέβησαν τέτοια συγκλονιστικά καί θαυματά γεγονότα; Μόνο γιά τόν Πέτρο, επιφύλαξε, ο Θεός τέτοια στοργική μεταχείρηση; Από αυτό τό θαυμαστό γεγονός, καί μετά , έπαψαν νά γίνονται θαύματα, ή συγκλονιστικά γεγονότα, πού νά αποτελούν, ένα μεγάλο ξύπνημα, στόν λήθαργο τής αμαρτολώτητας τού κάθε ανθρώπου; Η απάντηση γιά αυτά τά ερωτήματα , η απάντηση, είναι, μά φυσικά Όχι.
Και αυτό, γιατί, Ο Θεός είναι "χθές καί σήμερον ο αυτός καί είς τούς αιώνας" . Γιατί, είναι , αυτός πού μέ πολύ καί άπειρη αγάπη, κάθε άνθρωπο καί θέλει " πάντας ανθρώπους σωθήναι καί είς επίγνωσιν αληθείας ελθείν " ( Α' Τιμοθ. β' , 4) . Καί αυτό, γιατί η αγάπη του, ποτέ δέν εξαντλήθηκε, αλλά ούτε η παντοδυναμία του καί η αγάπη του. Ο Κύριος πάντοτε ργάζεται, γιά τήν σωτηρία τού κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, σάν νά είναι ο μοναδικός άνθρωπος πού υπάρχει πάνω στήν γή. Δέν στματάει όμως εκεί, είναι αυτός, ο όποίος κάνει θαύματα γιά νά μάς προφυλάξει από πάσης φύσεως σωματικούς καί πνευματικούς κινδύνους, καί προπαντός, γιά νά μάς κρατήσει στίς ράγες τού πνευματικού τρένου, ή στό οδόστρωμα , πρός τόν δρόμο τής σωτηρίας. Άν ππροσέξουμε λίγο, τήν ζωή μας ο καθένας από εμάς, εάν προσέξουμε, κάπως πιό προσεκτικά, εάν εμβαθύνουμε και δούμε τήν ζωή μας με πιό προσεκτικό καί ερευνητικό βλέμμα, εξετάσουμε πιό προσεκτικά, τίς ημέρες πού πέρασαν, αλλά καί τήν κάθε μέρα πού έρχεται, τότε μόνο , θά δούμε, τήν θαυματουργική επέμβαση τού θεού. Θά δούμε, τότε, γεγονότα, τά οποία δέν μπορούμε μέ κανένα τρόπο εμείς νά εξηγήσουμε.
Καί ποιά είναι αυτά ; μικρά καί ασήμαντα, αλλά μεγάλα καί θαυμαστά. Εδώ μιά θαυμαστή διάσωση από έναν αιφνίδιο κίνδυνο, εκεί μιά προσδόκητη τακτοποίηση ενός σοβαρού ζητήματός μας, γιά τό οποίο εμείς δέν βλέπαμε καμία λύση μέχρι πρότινος. χτές, η ανέλπιστη επανόρθωση μιάς αδικίας, πού έχει γίνει σέ βάρος μας. Σήμερα η διάλυση μιάς συκοφαντίας, η οποία βαθύτατα μάς έθιγε καί μάς στεναχωναρούσε.
Πόσες, φορές, δέν βρεθήκαμε , όλοι, σέ αδιέξοδα, συνταραχθήκαμε απο σοβαρά οικογενειακά δράματα, βρεθήκαμε μπροστά στό χείλος τής καταστροφής, καί νομίσαμε ότι πρόκειται νά καταποντιστούμε, περισσότερο στήν τρικυμισμένη θάλασσα, πότε δέν είδαμε κατασκότινο τόν ουρανό στήν ζωή μας, καί τήν άβυσσο, νά χάσκει , ανοιχτή μπροστά μας; Καί όμως , χωρίς νά μπορούμε νά τό κτανοήσουμε, ο φωτεινός γεμάτος ζωή ήλιος αλλά καί φώς , έλλαμψε μποστά μας, μάς βοήθησε νά αποφύγουμε τήν καταστροφή, αλλά καί μέ τήν βοήθειά του κάθε δικό μας προσωπικό πρόβλημα λύθηκε. εμείς είμαστε αυτοί , πού μέ θερμή πρός τόν Κύριο, μάς απάντησε μέ ένα μεγάλο θαύμα.
Γι΄αυτό, λοιπόν, δέν θά ήταν καθόλου υπερβολή, εάν λέγαμε, ότι , ζούμε, συνεχώς μέσα στά θαύματα τής αγάπης τού θεού, πρός τόν καθένα μας, προσωπικά, καί ότι θά είμαστε ικανοί νά συνεχίσουμε νά τά βλέπουμε, μονο εάν έχουμε πρωτίστως τά μάτια τής ψυχής καί μετά τού σώματος. ΑΜΗΝ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου