ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ
ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στά Πάταρα τής Λυκίας γύρω στό 250 μ.Χ. ,μοναχοπαίδι, με γονείς του ευσεβείς χριστιανούς και ακολούθησε τόν δρόμο τής ασκήσεως από τήν πολύ μικρή ηλικία. Στό σχολείο ήταν επιμελής μαθητής , αποστρεφόταν τίς άσκοπες παρέες, άκουγε τίς συμβουλές τών μεγαλυτέρων του, και ταυτόχρονα μάθαινε γιά τίς παγίδες πού στήνει ό διάβολος στήν ζωή τών ενάρετων αανθρώπων καί είχε τήν ικανότητα νά βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα.
Πολύ νωρίς , παιθαίνουν ένας , ένας , οι ευσεβείς γονείς του, αφήνοντάς τον κληρονόμο μιάς μεγάλης περιουσίας. Δέν τά διαθέτει όμως σέ άσκοπες σπατάλες και διασκεδάσεις , ήταν αυτός πού είχε πάντοτε στό μυαλό του όλους τούς άλλους, , δηλαδή τούς μή έχοντας, τούς φτωχούς , τούς άστεγους, τούς αδικημένους πάσης φύσεως, πού τούς θεωρούσε παιδιά τού Θεού, και ταυτόχρονα δικά του αδέλφια. Πούλησε τήν περιουσία του, διαθέτοντάς την σέ χήρες καί ορφανά, φτωχούς και αδυνάτους, μέ δική του προσωπική παρέμβσση τρείς νέες πολύ όμορφες κοπέλες, πού ό πατέρας τους δέν είχε χρήματα νά τίς παντρέψει, τίς προίκισε , και τίς πάντρεψε, και εκεί πού κάποτε απειλούσε ό ηθικός ξεπεσμός καί ή διαφθορά , τρείς ευτυχισμένοι γάμοι πήραν τήν θέση τους, ένας ευτυχισμένος πατέρας πού ευγνωμονούσε τόν μέχρι τότε άγνωστο ευεργέτη του, καί φυσικά τόν Άγιο στήν υπόλοιπη ζωή του , νά περνάει τίς ημέρες του μέ ελεημόσύνη, προσευχή και νηστεία.
Σ' όλη του τήν ζωή τελεί μικρά καί μεγάλα θαύματα, προσεύχεται , νηστεύει, καί εκεί κάπου έχεται ή μεγάλη αλλαγή στήν ζωή του¨ονττας ό ίδιος ιερεύς, πεθαίνει ό Αρχιεπίσκοπος Μύρων και οί Επίσκοποι καί κλήρος συγκεντρώνονται γιά νά εκλέξουν νέο Ααρχιεπίσκοπο. Είχαν ακούσει γιά τήν αγιότητα τού βίου του, καί τόν εξέλεξαν χωρίς δεύτερη σκέψη , ώς τόν καταλληλότερο διάδοχό του.
Όμως παρ' όλη τήν νέα του καί υπεύθυνη, καί φροντίζοντας γιά τά τής δίκής του ψυχής εντείνει τήν νηστεία , τήν προσευχή,κάνει περισσότερες ελεημοσύνες, αγαθοεργίες, ίδρυσε πτωχοκομεία, ξενώνα φιλοξενίας αστέγων , νοσοκομείο, καί πολλά άλλα ιδρύματα, αλλά πάντοτε αθόρυβα.
Ταυτόχρονα , ήταν πράος καί ταπεινός εκεί πού χρειαζόταν , αλλά καί όπου έπρεπε έδειχνε αυστηρότητα , ελέγχοντας τούς πλούσιους πού αδικούσαν , προκειμένου νά υπερασπίσει χήρες, ορφανά, αλλά ακί αδύνάτους. Και όλα αυτά πρός δόξαν και χάριν θεού.
Κι΄όμως αυτός ό μεγάλος αυτός Άγιος τής Ορθοδοξίας, φθονείται υπό τού διαβόλου , συλαμβάνεται, αλυσοδένεται , βασανίζεται, φυλακίζεται, αυτό όμως δέν τόν πτοεί, προσεύχεται περισσότερο ζητώντας πάντοτε από τόν Άγιο Τριαδικό Θεό νά ενισχύει καί να στηρίζει στήν πίστη τούς δοκιμαζομένους Χριστιανούς και νά χαλυβδώνει τούς γενναίους αγωνιστές τής πίστεως. Μέ τό διάταγμα τών Μεδιολάνων (σημερινό Μιλάνο) , επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου, επιστρέφει ελεύθερος στήν Επισκοπή του.
Λαμβάνε μέρος στήν Α' Οικουμενική Σύνοδο , αντιμετωπίζει μέ "ιερά αγανάκτηση " τίς ρητορικές δοξασίες τού Αρείου καί τών ομοίων του, και μάλιστα γιά τόν λόγο αυτό τόν χαστουκίζει δυνατά. Φυλακίζεται γιά μιά ακόμα φορά, καί τού αφαιρείται τό ωμοφόριο.
Παρ' όλα αυτά δέν σταματάει νά προσεύχεται, και θαυματουργικά τού παρουσιάζονται ό Κύριος καί ή Υπεραγία Θεοτόκος κατά τήν διάρκεια τής νύχτας τού προσφέρουν ένα Ευαγγέλιο καί ένα Ωμοφώριο. Τό πρωί τόν βρίσκουν μέσα στήν φυλακή νά διαβάζει τό Ιερό Ευαγγέλιο, φορώντας τό Ωμοφόριο. Ο Αυτοκράτορας ανγνωρίζει τό Θαύμα καί τό λάθος του και τόν αφήνει ελεύθερο.
Μέχρι τό τέλος τής ζωής του δέν σταματάει , νά εργάζεται, εντατικά γιά τήν έν Χριστώ πνευματική προκοπή τού ποιμνίου του κάνοντας περισσότερα έργα αγαθοεργίας, καί φιλανθρωπίας.
Ό Επίσκοπος καί ήδη ΆΓΙΟς στήν συνείδηση πολών θαυματουργικά σωζωμένων ανθρώπων , φεύγει από αυτή τήν ζωή, και βαίνει πρός τήν ουράνια σάν σήμερα, 6 Δεκεμβρίου το 330 μ.Χ. Η είδηση του Θανάτου του, προκαλεί βαθύτατη θλίψη, τά δάκρυα του ποιμνίου του, άφθονα, και ή εξόδιος Ακολουθία του πάνδημος καί μεγαλοπρεπής. καί αυτό γιτί στήν γή θρηνούσαν γιατί έχασαν τόν προστάτη τους, τον "ποιμένα" τους καί οδηγό τους, τόν διδάσκαλό τους, ενώ ταυτόχρονα στόν ουρανό αρχάγγελοι, όσιοι , δίκαιοι μάρτυρες καί διδάσκαλοι, τής πίστεως δέχοναταν μά ευχαρίστηση τόν νέο τους "συγκάτοικο".
Η ίδια ή Εκκλησία τόν τίμησε καταττάσοντάς τον μέ τήν Β' Οικουμενική Σύνοδο στήν χορεία τών μεγαλυτέρων καί επισημοτέρων Αγίων , ονομάζοντάς τον τιμιτκά Ισαπόστολο.
Στήν συνείδηση τών πιστών χριστιανών καί ιδιαιτέρως στήν δική μας χώρα μέ τήν μεγάλη ναυτική παράδοση , γρήγορα καθιερώνεται ώς ο προστάτης άγιος τών ναυτιλομέμων, και σά κά βραχονησίδα , νησάκι, νησί, παραθαλάσσια τοποθεσία, αλλά ακόμα καί στά βουνά, νά μήν έχει ανεγερθεί εικονοστάσι, να΄θδριο, Ναός Ενοριακός ή Μοναστηριακός, πρός τιμήν του. Τόσο τό Εμπορικό άλλά καί ιδιαίτερα καί το Πολεμικό μας Ναυτικό , στήν γέφυρα, κάθε πλοίου , στίς καμπίνες τών ναυτικών, αλλά και στά σίτια τών οικογενειών τους υπάρχει πάντα μιά εικόνα τού Αγίου, γιά νά προστατεύει καί νά διασώζει " τούς αυτώ προσέρχοντας και εκ κινδύνων χαλεπών σώζοντας έκ πικρού καί αιφνιδίου θανάτου αποτρέποντας" . ΑΜΗΝ !!
Ταυτόχρονα , ήταν πράος καί ταπεινός εκεί πού χρειαζόταν , αλλά καί όπου έπρεπε έδειχνε αυστηρότητα , ελέγχοντας τούς πλούσιους πού αδικούσαν , προκειμένου νά υπερασπίσει χήρες, ορφανά, αλλά ακί αδύνάτους. Και όλα αυτά πρός δόξαν και χάριν θεού.
Κι΄όμως αυτός ό μεγάλος αυτός Άγιος τής Ορθοδοξίας, φθονείται υπό τού διαβόλου , συλαμβάνεται, αλυσοδένεται , βασανίζεται, φυλακίζεται, αυτό όμως δέν τόν πτοεί, προσεύχεται περισσότερο ζητώντας πάντοτε από τόν Άγιο Τριαδικό Θεό νά ενισχύει καί να στηρίζει στήν πίστη τούς δοκιμαζομένους Χριστιανούς και νά χαλυβδώνει τούς γενναίους αγωνιστές τής πίστεως. Μέ τό διάταγμα τών Μεδιολάνων (σημερινό Μιλάνο) , επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου, επιστρέφει ελεύθερος στήν Επισκοπή του.
Λαμβάνε μέρος στήν Α' Οικουμενική Σύνοδο , αντιμετωπίζει μέ "ιερά αγανάκτηση " τίς ρητορικές δοξασίες τού Αρείου καί τών ομοίων του, και μάλιστα γιά τόν λόγο αυτό τόν χαστουκίζει δυνατά. Φυλακίζεται γιά μιά ακόμα φορά, καί τού αφαιρείται τό ωμοφόριο.
Παρ' όλα αυτά δέν σταματάει νά προσεύχεται, και θαυματουργικά τού παρουσιάζονται ό Κύριος καί ή Υπεραγία Θεοτόκος κατά τήν διάρκεια τής νύχτας τού προσφέρουν ένα Ευαγγέλιο καί ένα Ωμοφώριο. Τό πρωί τόν βρίσκουν μέσα στήν φυλακή νά διαβάζει τό Ιερό Ευαγγέλιο, φορώντας τό Ωμοφόριο. Ο Αυτοκράτορας ανγνωρίζει τό Θαύμα καί τό λάθος του και τόν αφήνει ελεύθερο.
Μέχρι τό τέλος τής ζωής του δέν σταματάει , νά εργάζεται, εντατικά γιά τήν έν Χριστώ πνευματική προκοπή τού ποιμνίου του κάνοντας περισσότερα έργα αγαθοεργίας, καί φιλανθρωπίας.
Ό Επίσκοπος καί ήδη ΆΓΙΟς στήν συνείδηση πολών θαυματουργικά σωζωμένων ανθρώπων , φεύγει από αυτή τήν ζωή, και βαίνει πρός τήν ουράνια σάν σήμερα, 6 Δεκεμβρίου το 330 μ.Χ. Η είδηση του Θανάτου του, προκαλεί βαθύτατη θλίψη, τά δάκρυα του ποιμνίου του, άφθονα, και ή εξόδιος Ακολουθία του πάνδημος καί μεγαλοπρεπής. καί αυτό γιτί στήν γή θρηνούσαν γιατί έχασαν τόν προστάτη τους, τον "ποιμένα" τους καί οδηγό τους, τόν διδάσκαλό τους, ενώ ταυτόχρονα στόν ουρανό αρχάγγελοι, όσιοι , δίκαιοι μάρτυρες καί διδάσκαλοι, τής πίστεως δέχοναταν μά ευχαρίστηση τόν νέο τους "συγκάτοικο".
Η ίδια ή Εκκλησία τόν τίμησε καταττάσοντάς τον μέ τήν Β' Οικουμενική Σύνοδο στήν χορεία τών μεγαλυτέρων καί επισημοτέρων Αγίων , ονομάζοντάς τον τιμιτκά Ισαπόστολο.
Στήν συνείδηση τών πιστών χριστιανών καί ιδιαιτέρως στήν δική μας χώρα μέ τήν μεγάλη ναυτική παράδοση , γρήγορα καθιερώνεται ώς ο προστάτης άγιος τών ναυτιλομέμων, και σά κά βραχονησίδα , νησάκι, νησί, παραθαλάσσια τοποθεσία, αλλά ακόμα καί στά βουνά, νά μήν έχει ανεγερθεί εικονοστάσι, να΄θδριο, Ναός Ενοριακός ή Μοναστηριακός, πρός τιμήν του. Τόσο τό Εμπορικό άλλά καί ιδιαίτερα καί το Πολεμικό μας Ναυτικό , στήν γέφυρα, κάθε πλοίου , στίς καμπίνες τών ναυτικών, αλλά και στά σίτια τών οικογενειών τους υπάρχει πάντα μιά εικόνα τού Αγίου, γιά νά προστατεύει καί νά διασώζει " τούς αυτώ προσέρχοντας και εκ κινδύνων χαλεπών σώζοντας έκ πικρού καί αιφνιδίου θανάτου αποτρέποντας" . ΑΜΗΝ !!
