20 /12/ 1992  

ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΝ ΜΑΣ 

ΑΞΙΟΣ !!!

Απο τά τίμια και σεπτά χέρια του πατρός Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας και κ...κ.  ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Πατρός ημών και Ποιμενάρχου πρίν από 25 έτη είς τόν ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ- ΕΛΕΝΗΣ & ΘΕΟΠΡΟΜΗΤΟΡΟΣ ΑΝΝΗΣ ΑΙΓΙΟΥ ο σεβάσμιιος  Αιδεσιμώτατος Ιερεάς - ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ του Ιερού Ναού μας  και τόν ευχαριστούμε διά τήν πράξιν του αυτήν .  Παρόντες , ο Εκλιπών σήμερα Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης + π. Κωνσταντίνος Παλαιολογόπουλος, ο τότε Εφημέριος τού Ιερού Ναού Εισοδίων Θεοτόκου Αιγίου Πρωτοπρεσβύτερος  π. Χχρήστος Ρέλλας-Αχιερατικός Επίτροπος τότε, ο συνδιάκονος και σήμερα Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π.. Ιερώνυμος Κάρμας _ καθηγούμενος τής Ιεράς Μονής Σπηλαίου Υπηρετών είς τήν Ιεράν Σύνοδον,  τότε αναγνώστης κ. Αθανάσιος Πετρίδης, σήμερα Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης - Εφημέριος του Ιερού Ναού ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ είς ΑΓΙΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ , πού μοιράστηκαν μαζί μέ πλήθος κόσμου  τήν μεγάλην  ευλόγιμον παρά Κυρίου ημών Ιησούν Χριστόν χαράν Και Πεντηκοστήν ταύτην

ΕΚ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 

Τα θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνος που αναφέρονται στο Απολυτίκιο του Αγίου

Τα θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνος που  αναφέρονται στο Απολυτίκιο του Αγίου

Το απολυτίκιο του αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού μας παρουσιάζει μέσα σε λίγες λέξεις σχεδόν ολόκληρη την ζωή και πολλά από τα θαύματα του Μεγάλου αυτού Αγίου.
Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Α. «Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος»

Σαν επίσκοπος, όπως είναι γνωστόν, είχε λάβει μέρος στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που είχε συνέλθει στην Νίκαια της Μικράς Ασίας το 325 μ.Χ. Ήτο η μεγάλη εκείνη Σύνοδος που κατεδίκασε τον Άρειον ως αιρετικόν, γιατί διαλαλούσε ότι ο Χριστός μας ήταν κτίσμα και όχι Θεός. Έλεγε ότι ήτο ομοιούσιος τω Πατρί και όχι ομοούσιος. Μπήκε ένα γιώτα στη μέση, αλλά εκείνο το γιώτα έκαμε τον Θεόν κτίσμα. Οι θεοφόροι Πατέρες με πρώτον τον Μέγαν Αθανάσιο, απέδειξαν με επιχειρήματα παρμένα μέσα από την Αγίαν Γραφήν και τον ορθόν λόγον, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ήτο και τέλειος Θεός. Ο Άγιος όμως Σπυρίδων έκανε και θαύμα μέσα στη μεγάλη πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Πήρε ένα κεραμίδι και το έσφιξε δυνατά, στην παλάμη του, στο χέρι του. Και ευθύς αμέσως από κάτω έτρεξε νερό, από πάνω ξεπήδησαν φλόγες, και στη χούφτα του παρέμεινε το χώμα. Μετά από αυτό το θαύμα, με αυτό το θαύμα μάλλον, δεν απέδειξε μόνον την ενότητα των δύο φύσεων στο πρόσωπον του Χριστού, αλλά και την ενότητα των τριών προσώπων, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, στον Ένα Τριαδικόν Θεόν. Άρα ο Υιός και Λόγος του Θεού, που εγένετο σάρξ, δηλαδή άνθρωπος, και εσκήνωσεν εν ημίν, ήταν ομούσιος τω Πατρί. Της αυτής ουσίας με τον Πατέρα. Όχι όμοιος. Ομοούσιος. Έτσι ο βοσκός επίσκοπος της Κύπρου, αποστόμωσε τον περίφημο Άρειο που νόμιζε πως με τις φιλοσοφικές του θεωρίες θα μπορούσε να γκρεμίσει τον Χριστόν, από τον θρόνον της θεότητος.

Β. «Διό νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς».

Αυτό αναφέρεται στο διάλογο που είχε με τη νεκρή θυγατέρα του.

Κάποτε ήρθε μία γυναίκα, και τον παρακαλούσε να της επιστρέψει πίσω κάτι πολύτιμο που το είχε δώσει στην κόρη του για να το φυλάξει. Όμως η μονάκριβη θυγατέρα του, η Ειρήνη είχε πεθάνει κι έτσι ο Άγιος δεν ήξερε που το είχε βάλλει η κόρη του. Πήγε λοιπόν ο Άγιος Σπυρίδων στον τάφο της κόρης του, και την ρώτησε που είχε κρυμμένο το ξένο αυτό πολύτιμο πράγμα; Και μέσα από τον τάφο μίλησε η Ειρηνούλα και είπε που το είχε κρύψει. Ο Άγιος πήγε, έψαξε, το βρήκε, και το επέστρεψε στη γυναίκα που το ζητούσε και το είχε ανάγκη. Ο Άγιος ξαναγύρισε στον τάφο της θυγατέρας του και αφού την ευχαρίστησε της είπε: «Κοιμήσου τώρα παιδί μου μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου».

Γ «Καί ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες.

Γνωρίζουμε από τον βίο του, ότι ήταν πολύ ελεήμων και φιλάνθρωπος. Μία φτωχή γυναίκα πήγε σ᾿ ένα πλούσιο και ζήτησε κάποια βοήθεια, μία εξυπηρέτηση. Να της δώσει λίγα χρήματα, για να ξεπεράσει το πρόβλημα, που αντιμετώπιζε και κατόπιν, όταν μπορούσε, θα του επέστρεφε το ποσόν. Με άλλα λόγια δεν ζήτησε ελεημοσύνη, αλλά δανικά.

Ο πλούσιος όμως αρνήθηκε να προσφέρει την βοήθειά του και η γυναίκα απευθύνθηκε στον άγιο Σπυρίδωνα.

Εκείνος πάντοτε φτωχός και πάντοτε με άδειες τις τσέπες, λόγω της συνεχούς ελεημοσύνης που έδινε, δεν είχε τίποτε να της δώσει. Δεν την απογοήτευσε όμως. Είναι πολύ κακό να ελπίζει κάποιος σε σένα, να στηρίζει τις ελπίδες του πάνω σου κι᾿ εσύ να αδιαφορείς, να μη καταλαβαίνεις, να μη θέλεις να βοηθήσεις.

Βγήκε έξω στα χωράφια και είδε ένα φίδι. Το σταύρωσε κι᾿ εκείνο κοκκάλωσε. Έγινε ολόκληρο χρυσό. Το πήρε και το έδωσε στη γυναίκα, για να κάνει την δουλειά της. Όταν εκείνη τακτοποίησε τις υποθέσεις της, έφερε το φίδι πίσω στον Άγιο. Το πήρε ο άγιος, το πήγε πίσω πάλι στα χωράφια, από εκεί που το πήρε. Το άφησε κάτω κι᾿ εκείνο ζωντάνεψε. Άντε τώρα να πας στο σπιτάκι σου και στα παιδιά σου.

Μας κάνει εντύπωση, γιατί πήρε φίδι και όχι κάτι άλλο, ένα κομμάτι ξύλο π.χ. που ήταν και πιο εύκολο να βρεί. Θέλησε με την κίνηση αυτή να μας δείξει, ότι η φιλαργυρία είναι φίδι, που πρέπει πολύ να προσέχουμε. Καί όπως απομακρυνόμαστε από ένα φίδι, έτσι να αποφεύγουμε και την πλεοναξία

Δ. ««Και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς, αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι, ιερότατε» Αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σε ιερότατε».

Μια Κυριακή ο Άγιος λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε. Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος, και από τον φόβο. Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι», άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις, όλες οι ουράνιες δυνάμεις, με μια φωνή απάντησαν: «Και τω Πνεύματί Σου».

Έτσι οι πιστοί εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί, εκείνη την αξέχαστη Κυριακή, έζησαν την ουράνια λατρεία της θριαμβεύουσας Εκκλησίας να ενώνεται με την επί γης Στρατευομένη Εκκλησία. Τη μια Εκκλησία, με τον Έναν ποιμένα, τον Χριστό.

6η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  2016 - + ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 

              Γεννήθηκε στά Πάταρα τής Λυκίας , γύρω στό 250 μ.Χ. , ήταν μοναχοπαίδι, οι ευσεβείς γονείς του τόν απέκτησαν μετά από πολύ προσευχή, είχαν εύρωστη οικονομική κατάσταση. Από μικρός ακολούθησε τόν δρόμο τής άσκησης , ήταν επιμελής μαθητής στό σχολείο του. Ενα παιδί ξεχωριστό από τά άλλα, αποστρεφόταν τίς χωρίς ευσεβή σκοπό παρέες, άκουγε τίς συμβουλές τών μεγαλυτέρων τής ηλικίας του, μάθαινε ταυτόχρονα όμως πώς να αποφεύγει τίς παγίδες πού ο διάβολος στήνει στίς ζωές τών ενάρετων ανθρώπων και είχε τήν ικανότητα νά βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα, από όλη του αυτήν τήν συναστροφή.    

             Από πολύ μικρός, χάνει τόν ένα μετά τόν άλλο τούς γονείς του, οι οποίοι τόν καθιστούν κληρονόμο μιάς εύρωστης περιουσίας . Δέν τήν  σπαταλάει όμως, όπως θά περίμενε κανείς, σέ σπατάλες , ασωτείες, και διασκεδάσεις, αλλά  έχοντας πάντοτε στό μυαλό του τό συμφέρον τών άλλων δυστυχισμένων , τών ασθενών, και τών πάσης φύσεως κατατρεγμένων καί αδικημένων συάανθρώπων του , πού τούς θεωρούσε παιδιά τού Θεού, αλλά καί δικά του αδέρφια πούλησε τήν περιουσία του και τήν διάθεσε σέ χήρες, ορφανά, φτωχούς και αδυνάτους.                   
               
             Δέν μένει όμως εκεί. Κάνει πολλά και μικρά καθημερινά θαύματα . Βοηθάει κορίτσια πού ή σπάταλη ζωή τού πατέρα τους ή κακή του τύχη στά  οικονομικά, θά τά έσπρωχνε στήν πορνεία , χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί ή παρουσία του, καί όταν μιά φορά συναίβει αυτό, έφυγε τρέχοντας , μακρυά, χωρίς νά περιμένει ανταπόδοση τής ευγνωμοσύνης από κανέναν από αυτούς και έτσι εκεί πού κρεμόταν ή απειλή και ο ηθικός ξεπεσμός, καί ή διαφθορά αθώων ψυχών,  εκείνος με τήν επέμβασή του, έδινε  στήν θέση τους ευτυχισμένοους γονείς πού ευγνωμονούσαν τόν ανώνυμο πάντοτε ευεργέτη τους  .

            Σώζει ανθρώπινες ζωές , μέ τήν δύναμη τής προσευχής πρός τόν Αγιο Τριαδικό Θεό σέ ταξίδι του πρός τά Ιεροσόλυμα, σταματάει τήν τρικυμία, ανατρέπει τά μισαλόδοξα σχέδια τού διαβόλου  γιά τήν δική του ζωή αλλά και για τά μέλη τού πληρώματος , πού στήν επιστροφή του από τό ταξίδι γιά τήν απρεπή τους συμπεριφορά απέναντι του, ώς φιλόστοργος πατέρας , αλλά καί αδελφός τούς συγχωρεί. Καί όλα αυτά πρίν γίνει Αρχιερέας.  ¨Ηταν ήδη κληρικός . 

             Γι' αυτήν του τήν ευσέβεια, και μέ τήν βοήθεια από τόν Άγιο Τριαδικό Θεό, οταν χειρεύει η θέση τού αρχιερέα στήν κοντινή πόλη Μύρα, Επίσκοποι , Κλήρος και λαός, μετά από ομόφωνη απόφαση, εξέλεξαν τόν Νικόλαο Αρχιερέα, ο οποίος φημιζόταν σε όλες τίς περιοχές εκεί γιά τήν αγιότητα τού βίου του.  

             Τώρα , πλέον ώς αρχιερεύς, περισσότερο ασχολείται μέσω τού πονεμένου του ποιμνίου, νά φροντίζει τά τής ψυχής του , δηλαδή πονούσε, αγρυπνούσε, νήστευε, αλλά και <<αδιαλείπτως>>, δηλαδή,  ασταμάτητα αναλωνόταν στήν προσευχή.  καί δέν σταματούσε η αγάπη του γιά τόν συνάνθρωπό του εκεί, έκανε ελεημοσύνες περισσότερες , αγαθοεργίες, πάντοτε όμως χωρίς θόρυβο, χωρίς πολλλές φορές νά τό γνωρίζουν ούτε ακόμα καί οι κοντινότεροί του άνθρωποι. Ξεπέρασε τόν εαυτό του, , ίδρυσε πτωχοκομεία, ίδρυσε ξενώνα γιά αστέγους, ίδρυσε νοσοκομείο γιά τήν θεραπεία απόρρων ασθενών, αλλά και πολλά άλλα ιδρύματα, πού <<εξυπηρετούσαν >> τόν ανθρώπινο πόνο και δυστυχία . 

            Ταυτόχρονα ήταν πράος και ταπεινός στήν καρδιά εκεί πού χρειαζόταν, αλλά και εκεί πού έπρεπε, έδειχνε και τήν επιβαλλόμενη αυστηρότητα, ελέγχοντας, και φοβερίζοντας άδικους πλούσιους, υπερασπιζόμενος πολλές φορές , χήρες, ορφανά, αδύνάτους αλλά καί αδικημένους.   

             Καί όμως, αυτόν τόν άγιο Ιεράρχη, ήταν πού ό μισόκαλός διάβολος, μέ τήν συμπεριφορά του ό Άγιος ήταν , πού προκαλούσε τόν φθόνο του, και σε περίοδο μεγάλων διωγμών στήν εκκλησία, συλαμβάνεται,  αλυσοδένεται  και οδηγείται σιδηροδέσμιος στήν φυλακή, όπου βασανίστηκε, και ρίχτηκε στά μπουντρούμια μαζί μέ πολούς άλλους χριστιανούς . Καί εκεί ακόμα μέσα στήν φυλακή, δέν μένει μέ σταυρωμένα τά χέρια , προσευχόμενος στόν Τριαδικό θεό, δέν έπαψε νά ενισχύει το ποίμνιό του, και στηρίζει όλους τούς χριστιανούς στήν πίστη τού Χριστού, και νά χαλυβδώνει ψυχικά τούς γεναίους χριστιανούς αγωνιστές. 

              Καί ο θρίαμβος τής πίστης , δέν άργησε νά έρθει! Μέ τό Διάταγμα τών Μεδιολάνων (σημερινό Μιλάνο), το Μ. Κωνσταντίνου, αναγνωρίζεται τό δικαίωμα τής ανεξηθρησκείας, και φυσικά , ο Νικόλαος, επιστρέφει στήν Επισκοπική του Εδρα ελέυθερος πιά για νά συνεχίσει απρόσκοπτα τό πολύπλευρο έργο του. 

                Λαμβάνει μέρος , στήν Α' Οικουμενική Σύνοδο, αντιμετωπίζει μέ ιερή αγανάκτηση, τίς ρητορίες τού Αρείου, και τών όμοίων του συμπαρασυρομένων αρχιερέων , πλησάζοντάς τον , τό χαστουκίζει. Αυτή του η πράξη όμως, θεωρείται τόσο από τόν αυτοκράτορα, όσο και από τούς άλλους Αρχιερείς ώς προσβολή, του αφαιρείται τό ωμοφόριο, τοποθετείται γι αυτόν τόν λόγο στήν φυλακή, για μιά ακόμα φορά. Και εκεί ακόμα ώς γνήσιο τέκνο Κυρίου, και μέ  τήν θαυματτουργική παρουσία τόσο τής Υπεραγίας θεοτόκου, , αλλά και του ίδιου του Κυρίου, λαμβάνει το ωμοφόριο, πάλι πίσω και ένα ευαγγέλιο , ώστε το πρωϊ , στήν φυλακή να τον βρούν να φοράει τό ωμοφόριο, και  να έχει στά χέρια του , το ιερό ευαγγέλιο και νά διαβάζει από αυτό και πού τελικά ήταν αυτή η θαυματουργική παρέμβαση τούς έπεισε όλους γιά τήν αγιότητά του, με αποτέλεσμα για μια ακόμη φορά τήν αποφυλάκισή του.      

                  Και μετά τήν επιστροφή του στήν επαρχία του και μέχρι τά βαθειά του γεράματα, και τό τέλος τής ζωής του, δέν σταμάτησε νά εργάζεται, χωρίς σταματημό, για τήν χριστιανική προκοπή τού ποιμνίου του, κάνοντας περισσότερα έργα φιλανθρωπίας καί αγάπης. 

                   Ο Άγιος , πεθαίνει , αφήνει αυτήν τήν μάταιη ζωή , σάν σήμερα τήν 6η Δεκεμβρίου του 330 μ.Χ. ΄Ή είδηση του θανάτου του, προκάλεσε βαθύτατη θλίψη στό ποίμνιό του αλλά και σε όλους όσους τόν γνώριζαν και τον είχαν συναναστραφεί. Τά δάκρυα τού ποιμνίου του, άφθονα, η εξόδιος ακολουθία του, πάνδημος αλλά και μεγαλοπρεπής.  Στήν γή οι άνθρωποι θρηνούσαν γιατί έχασαν έναν τέτοιο ποιμένα Ιεράρχη και  διδάσκαλο, ενώ στόν ουρανό πανηγυρίζουν άγγελοι και αρχάγγελοι, όσιοι, μάρτυρες, άγιοι απόστολοι καί  διδάσκαλοι γιατί ένας τέτοιος άγιος βρέθηκε μεταξύ τους. 

                  Η ίδια ή Εκκλησία, επειδή, κατά τήν διάρκεια τής Α΄' Οικουμενικής Συνόδου, δέν <<αναγνώρισε>> τήν συνεισφορά του σ' αυτήν, στήν Β' Οικουμενικη Σύνοδο, κατάτταξε τόν Άγιο Νικόλαο, στήν χωρεία τών επισημοτέρων και μεγάλων αγίων τής εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ονομαζοντάς τον τιμιτικά ώς <<Ισαπόστολον>> 

                    Στήν συνείδηση τών πιστών , σέ όλο τόν ορθόδοξο κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στήν χώρα μας, είναι ο "προστάτης" τών ναυτιλομένων , "ταχύς είς βοήθειαν αλλά και θερμός είς αντίληψιν"  , όπως περιγράφεται από τόν ιερόν υμνογράφο, δέν υπάρχει βραχονησίδα, νησάκι, μεγάλο νησί, παραθαλάσσια τοποθεσία, ή και ακόμα περιοχή σέ βουνό, πού νά μήν έχει ανεγερθεί στήν μνήμη του, εικονοστάσι, ναϋδριο, ναός, ενοριακός ή μοναστηριακός, πρός τιμήν του. 

                    Τόσο το εμπορικό , όσο και το Πολεμικό μας Ναυτικό, τον έίχε και τόν έχει ώς προστάτη και βοηθό στίς δύσκολες στιγμές του και δέν υπαρχει γέφυρα πλοίου, , καμπίνα ναυτικού, ή σπίτι οικογένειας πού έχει έστω και ένα ναυτικό στήν θάλασσα , πού νά μήν έχει ένα εικόνισμά του, πού να γεμίζει τον χώρο με τήν παρουσία του, τήν ευλογία αλλά και τήν χάρη του και όπως μάς βεβαιώνει για μιά ακόμα φορά ο υμνογράφος του "διασώζει τούς αυτώ προστρέχοντας έκ κινδύνων χαλεπών και θανάτου πικρού" Αμήν !   
               

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι’ (10Η ) ΛΟΥΚΑ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι’ (10^Η ) ΛΟΥΚΑ 2016

Δεν υπάρχουν , αληθοφανείς συμβουλές, ή ωραίες φράσεις, ή ακόμα και αυτά τά ιερώτατα λόγια της Αγίας Γραφής, χρησιμοποιούν και θέτουν σε εφαρμογή, κάποιοι άνθρωποι, ή και ακόμα, παρουσιάζονται ώς υπέρμαχοι ακόμα και της πίστεως, και των παραδόσεων, και στο όνομα όλων αυτών προσπαθούν να πλήξουν και να διαβάλουν κάποιον πού μισούν, ένα αθώο άνθρωπο,  δηλαδή έναν πραγματικά ευσεβή.

Όπως πάντοτε συνήθιζε ό Κύριος, ένα Σάββατο , μπήκε στην συναγωγή, δίδασκε με τά θεία λόγια Του, προς τους συγκεντρωμένους γι’ αυτόν τον σκοπό στην συναγωγή, και όπως ήταν φυσικό οί πάντες τον άκουγαν με πολύ μεγάλη προσοχή.

Μεταξύ, αυτών , όμως, υπήρχε και μια γυναίκα, πού για δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια, πονηρό πνεύμα, την κρατούσε κυρτωμένο το σώμα, ώστε να μην μπορεί να σηκώσει ούτε το κεφάλι της. Όλο όμως, αυτό το πρόβλημά της , δεν τήν απέτρεπε από τον πραγματικό της σκοπό, δηλαδή , την θεραπεία της. Αντιθέτως , της τόνωνε την ευσέβεια, και γι’ αυτό ακριβώς , βρισκόταν πάντα την ίδια μέρα και ώρα στην συναγωγή, και άκουγε τον κύριο. Εκείνος , βλέποντας την ευσέβειά της, απευθυνόμενος προς εκείνη της είπε; «Γύναι, απολέλυσαι της αμαρτίας σου.». Και αυτό το έκανε , τοποθετώντας, τά χέρια του επάνω της, και τό πονηρό εκείνο πνεύμα, έφυγε τρομαγμένο, και εκείνη θεραπεύτηκε από την ασθένειά της, ανόρθωσε το σώμα της, και με τά γεμάτα δάκρυα μάτια της , από την συγκίνησή της και γεμάτη ευγνωμοσύνη , κοίταξε τον ευεργέτη της Κύριον και από τά βάθη της καρδιάς της και της ψυχής τον Θεό.

Ο θαυμασμός , μπροστά στο μεγάλο αυτό θαύμα, έκδηλος από όλους! Από όλους: Σίγουρα όχι . Ένας και μοναδικός, στην συγκέντρωση, ο Αρχισυνάγωγος, πού τον κυρίευσε ό φθόνος , και τον τύφλωσε η αγανάκτηση. Ήταν αυτός , πού αντί να είναι ό πρώτος που έπρεπε να δώσει το παράδειγμα δοξολογίας προς τον θεό, ή έστω να τιμήσει και να προβάλει το θαυματουργό έργο του Κυρίου, προσποιούμενος τον άγρυπνο φύλακα του μωσαϊκού νόμου, τον κατηγόρησε έμμεσα, ότι τάχα κατέλυσε την αργία του Σαββάτου. Πολύ υποκριτικά, θέλησε, να παραστήσει το εξαιρέτως καλό έργο της θεραπείας, του σημερινού θαύματος, ως παράβαση της αργίας του Σαββάτου., δηλαδή , ως ο θεός να απαγόρευε τά καλά έργα κατά την ημέρα του Σαββάτου.

Και αμέσως λαμβάνει την απάντηση του Κυρίου : ‘Υποκριτή, εάν κανείς από εσάς έχει δεμένο το βόδι του ή τον όνο του  στήν φάτνη, κατά την ημέρα του Σαββάτου δεν τά λύνει και τά οδηγεί, για να τά ποτίσει;

Μήπως επειδή είναι Σάββατο τά αφήνει δεμένα να πεθάνουν από την δίψα: Όχι βέβαια! Αυτή εδώ, πού είναι θυγατέρα του Αβραάμ , δεν έπρεπε σήμερα, ημέρα Σαββάτου, να λυθή από το πολυχρόνιο και καταθλιπτικό δέσιμο του διαβόλου;  Περισσότερο αξίζουν τά ζώα από τον άνθρωπο;” Και ο Αρχισυνάγωγος, τον οποίον, ό ίδιος ό διάβολος, τον είχε δέσει με τον φοβερό δεσμό του φθόνου και της υποκρισίας, δεν μίλησε καθόλου, έσκυψε καταντροπιασμένος και καταπικραμένος το κεφάλι του, και πιθανώς να αποχώρησε μετά από αυτό, αντίθετα από τον λαό ο οποίος χαιρότανε για το συγκεκριμένο θαύμα, αλλά και για όλα τά θαυμαστά έργα πού γίνονταν από τον Κύριο.

        Οι άνθρωποι περισσότερο αποστρέφονται έναν υποκριτή, και λιγότερο έναν αμαρτωλό. Γιατί ο αμαρτωλός είναι πιο εύκολο να μετανοήσει και να σωθεί, Όχι, όμως ο Υποκριτής!!. Γιατί  αυτός, είναι που μέσα του είναι γεμάτος κακία και κάθε ασχήμια, και εξωτερικά παρουσιάζεται ως έντιμος, ίσως και καλοκάγαθος, αλλά είναι και γίνεται περισσότερο αντιπαθητικός, όταν περιβάλλεται το ένδυμα της ευσεβείας, για να εκμεταλλεύεται ευκολότερα τους πιο αφελείς , και να μπορεί να πολεμάει με περισσότερη ασφάλεια και με ευκολία αυτούς πού μισεί.

Αυτή η υποκρισία, όμως αναπτύσσεται ιδιαίτερα μεταξύ κάποιων ευσεβών ανθρώπων, οι οποίοι αρχικά προσχώρησαν στον δρόμο του θεού, ίσως να κατέλαβαν και κάποια άνώτερα εκκλησιαστικά αξιώματα, αλλά κατόπιν, σταδιακά αλλά  και μακροχρόνια, παρέκλιναν του σκοπού και αξιώματός τους. Έχασαν την πρώτη τους αγάπη προς τον θεό, δεν πρόσεξαν καθόλου την εσωτερική κατάσταση ούτε πρόσεξαν την εξωτερική τους αναστροφή. Άφησαν την καρδιά τους να κυριευθεί από διάφορα πάθη, όπως π.χ. την φιλαργυρία. Και μήπως , οι Φαρισαίοι δεν ήταν φιλάργυροι; Η μήπως, δεν ήταν αυτοί πού έπεσαν και γυμνώθηκαν από κάθε αρετή, και την δική τους γύμνωση της ψυχής τους , θέλησαν να την σκεπάσουν με την ευσεβοφάνειά τους;    

«Ένας τέτοιος υποκριτής, είναι  αυτός, πού θέλει να ονομάζεται άγιος , να τον τιμούν, και όλοι να τον προσκυνούν. Βλέπεις την εξωτερική του εμφάνιση και νομίζεις, ότι φέρεται και πράττει κατά πάντα σύμφωνα με το θέλημά του Θεού.

Στην πραγματικότητα όμως η καρδιά του είναι γεμάτη από φθόνο, δολιότητα, και από κάθε είδους κακία». Είναι πολύ επικίνδυνοι γενικώτερα για την ίδια την κοινωνία, αλλά και ιδιαίτερα για τους αληθινά ευσεβείς ανθρώπους. «Ενώ έχουν την καρδιά τους γεμάτη από μίσος, όπως μάς πληροφορεί ό ίδιος  ο Μεγάλος Βασίλειος, δείχνουν αντί μίσους και φθόνου , επιφανειακή αγάπη . Μας προειδοποιεί ότι μοιάζουν με υφάλους , που σκεπάζονται από ελάχιστο νερό , και δεν φαίνονται, μά προκαλούν καταστροφές στους απρόσεκτους».

        Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, ο Θεός να μας προστατεύει και να μας φυλάει από τους υποκριτές και την υποκρισία. Κανέναν ποτέ στον δημόσιο βίο του, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, δεν έλεγξε με τέτοια δριμύτητα, όσο με αυτή που έλεγξε τους Γραμματείς και Φαρισαίους , τους  απόλυτους υποκριτές της εποχής του, αλλά και κάθε εποχής. Αμην!               

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ & ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 2016 – 2017

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ & ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 2016 – 2017

  

Μετά πάσης Εκκλησιαστικής λαμπρότητας  περατώθηκαν οι Εκκλησιαστικές εκδηλώσεις είς τον Ιερόν Ναόν <<Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ >>  είς  Διγελιώτικα κατά το ακόλουθον  πρόγραμμα :

Κατά τό εσπέρας  29^ην  μηνός Νοεμβρίου 2016 και ημέραν  ΔΕΥΤΕΡΑΝ   και περί ώραν 7^ην απογευματινήν

Ετελέστη  Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ Αρτοκλασίας , είς τον οποίον έλαβον μέρος πλήθος κόσμου, ελάμπρυναν με την παρουσίαν τους  οι Αιδεσιμολογιώτατοι Πρωτοπρεσβύτεροι *π. Γρηγόριος Μαμαλής * π. Δημήτριος Κουτρουλής   και *π. Βασίλειος Γιαννακόπουλος ,

τόν χορόν των Ιεροψαλτών επλαισίωσαν οι καλλιφωνότατοι Ιεροψάλτες του Ιερού Ναού μας  κ.κ.  ΑΝΘΙΜΟΣ ΜΑΝΤΖΙΟΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ και  ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ  ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΣ αντιστίχως  ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ και παλαιοί γνώριμοι του Ιερού Ναού μας είς  την ψαλτικήν τέχνην,  κ., ο κ. Γεώργιος Μπενέτσης και άλλοι.

Κατά δε την κυριώνυμον  ημέραν,  30^ην μηνός Νοεμβρί ου 2016 ημέραν ΤΡΙΤΗΝ  και περί ώραν 7^ην πρωϊνήν – εώς περίπου  1045 πρωϊνήν

Ετελέσθη Ορθρος , και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετ’ Αρτοκλασίας, προσφοράς του ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ¨Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ¨ ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ  της οποίας προεξήρχε και  ελάμπρυνε με την παρουσία του και την καλλικέλαδον φωνήν του ο Αιδεσιμώτατος Εφημέριος του Ιερού Ναού <<Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ >> ΒΟΥΤΣΙΜΟΥ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ. ,και τη συμμετοχή  μαθητών της ΣΤ’(6^ης) ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΕΜΕΝΗΣ ΜΕΤΑ Της ΣΥΝΟΔΟΎ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΆΣ  τους Κ. ΠΛΑΤΑΝΟΥ

Μετά το πέρας της Θείας και Ιεράς Λειτουργίας, η πνευματική πανήγυρις , συνεχίστηκε και είς την μικράν δεξιώσιν

η οποία εδόθη είς την ΑΙΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ <<Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ>> ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ  Είς ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ  από τά μέλη του Νέου  Δ.Σ , με εδέσματα πού φιλοτίμως προσέφεραν πολλές εκ’ των κυρίων της Ενορίας μας

.με πλήθος καλεσμένων και δημοτικών εκπροσώπων τόσον από τον Δήμον Αιγίου,  όσον και από τά τοπικά γειτονικά κοινοτικά διαμερίσματα και εν’ συνεχεία έγινε μικρή χορευτική εκδήλωσις.   

               

                Τέλος το ίδιο , ΑΠΟΓΕΥΜΑ και περί ώραν 05 30 μμ ετελέσθη  ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΠΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ , ενώ κατά την διάρκειαν αυτού πλήθος πιστών προσέρχοντος είς προσκήνυσιν του Πανηγυρίζοντος ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ .

Τέλος δε τά μέλη του ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΟΛΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΚΟΠΙΑΣΑΝ  ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ .

ΕΚ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΙΜΗ ΜΑΣ


 ΗΜΕΡΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ 27^Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ  ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ

 ΠΑΡΕΥΡΕΘΗ  ΚΑΙ  ΤΕΛΕΣΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ 

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ – ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗΣ ΜΑΣ 

κκ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ