Ε’ Κυριακή των Νηστειών – Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Ε’ Κυριακή των Νηστειών – Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Την πέμπτη Κυριακή των Νηστειών, η Αγία μας Εκκλησία, στο δρόμο να γιορτάσουμε όλοι μαζί την Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρος μας, βλέπουμε να προβάλλει το παράδειγμα της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Διαβάζοντας τον βίο της, καταλαβαίνουμε πως ο Θεός Βρίσκει τρόπους και Δίνει ευκαιρίες σε κάθε άνθρωπο να Τον γνωρίσει, να Τον προσεγγίσει, να ενωθεί μαζί Του και με τους συνανθρώπους του, ανεξαρτήτως των αμαρτιών που σκονίζουν το ανθρώπινο πρόσωπο. Όπως το τζάμι στο παράθυρό μας, είναι φτιαγμένο για να το διαπερνούν οι ακτίνες του ηλίου και να φωτίζεται, έτσι και ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να φωτίζεται από τη Χάρη του Θεού. Οι ενέργειες του Θεού, επισκέπτονται κάθε άνθρωπο κάποια στιγμή στη ζωή του, όπως επισκέφθηκαν και την Οσία Μαρία. Παρόλο που ζούσε μια ζωή με κέντρο τις επιφανειακές σχέσεις, τη στιγμή που κάποιος εμπαθής άνθρωπος θα την κατέκρινε, ο Τριαδικός Θεός, που όλους μας Καταλαβαίνει, Βλέπει βαθύτερα, Γνωρίζει την καρδιά μας και Δίνει ευκαιρίες συνάντησης μαζί Του. Περιμένοντας η Μαρία, πως θα συναντήσει άλλη μια επιφανειακή εμπειρία, ο Φιλάνθρωπος Θεός Ανέτρεψε την κατάσταση σε συνάντηση μαζί Του. Έτσι, η Μαρία συνειδητοποίησε πως είχε χάσει παρόμοιες συναντήσεις στο παρελθόν. Συναντήσεις που άξιζαν τον όποιο κόπο της. Άλλαξε τον τρόπο ζωής της, ώστε να προσπαθεί να είναι συνεπής στις συναντήσεις της με τον Θεό. Έκανε χώρο για Αυτόν στη ζωή και την καρδιά της. Ο Χριστός Δέχθηκε τη φιλοξενία της και γέμισε τον χώρο αυτόν και Τίμησε το πρόσωπο της Μαρίας με την παρουσία Του, δια των ενεργειών Του. Με την κοινωνία μαζί Του και το ανακαινισμένο της βλέμμα να ατενίζει το πρόσωπο του Χριστού μας, η Οσία Μαρία κοιτάζει και τον καθέναν από εμάς. Μας βλέπει σε όσα περνάμε, και μαζί με όλους τους Αγίους, τους Αγγέλους και την Θεοτόκο, είναι όλοι πρόθυμοι να μας βοηθούν, να μεσιτεύουν στον Θεό για μας, όποτε τους ζητήσουμε να ξεσκονίζουμε το παράθυρο της ψυχής μας, ώστε πιο καθαρά να βλέπουμε το πρόσωπο του Θεανθρώπου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Με αυτή τη διάθεση, και την προσπάθεια να χωρέσουμε τον Χριστό και τον συνάνθρωπο στην καρδιά μας, ας πορευόμαστε με εμπιστοσύνη, στις κατάλληλες πράξεις που οδηγούν στη θεωρία, στο να απολαμβάνουμε να είμαστε φιλόξενοι οικοδεσπότες του Θεού, γιορτάζοντας την Ανάσταση, από τώρα ως και την αιωνιότητα

Κυριακή Δ΄ Νηστειών – Του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος 13 Απριλίου 2024

Ζώντας στην Εκκλησία Έχοντας πάρει δύναμη από τον Σταυρό του Κυρίου μας, έχουμε διανύσει και την 4η εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής και φθάνουμε στην Δ΄ Κυριακή των Νηστειών. Αυτή την Κυριακή η Εκκλησία τιμά τον άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη, συγγραφέα ενός βιβλίου που έχει το όνομα «Κλίμαξ», δηλαδή «σκάλα». Το βιβλίο έχει το όνομα αυτό επειδή περιέχει 30 λόγους, που είναι τα σκαλοπάτια που μας βοηθούν ν΄ ανεβούμε από το κάτω μέρος της σκάλας μέχρι την κορυφή της. Να φτάσουμε από τη γη, όπου βρισκόμαστε όλοι, στον ουρανό, όπου θα γευθούμε τη δόξα του Θεού. Οι 30 αυτοί λόγοι μιλάνε για τις αρετές που πρέπει να καλλιεργεί συνεχώς ο Χριστιανός. Αρχίζουν με τις πιο βασικές και πρακτικές στη ζωή και φθάνουν μέχρι αυτές που είναι θεωρητικά υψηλές. Έτσι, η Εκκλησία μας προσκαλεί να εκμεταλλευτούμε τις πνευματικές μας δυνάμεις προς το καλό, να καλλιεργούμε τις αρετές και κάθε μέρα ν΄ ανεβαίνουμε ένα σκαλοπάτι ακόμη σ΄ αυτή τη σκάλα, την κλίμακα των αρετών. Ο άγιος Ιωάννης γεννήθηκε το 523 μ.Χ. στη Συρία και από νωρίς φάνηκε η κλίση του στα γράμματα. Αν και πήρε μεγάλη μόρφωση, η πίστη του και η αγάπη του για τον Χριστό οδήγησε τα βήματά του προς τη μοναχική ζωή. Έτσι πήγε στο Σινά, στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, γράφοντας, διδάσκοντας και καθοδηγώντας πνευματικά όσους έρχονταν προς αυτόν. Έγινε μάλιστα και ηγούμενος του μοναστηριού. Η κοίμησή του συνέβη στις 30 Μαρτίου του 603 μ.Χ. Αυτή τη μέρα είναι η κυρίως μνήμη του. Την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών τον τιμούμε ως συγγραφέα της Κλίμακος, για να έχουμε στο νου μας, καθώς βαδίζουμε προς τη Μεγάλη Εβδομάδα, τον αγώνα των αρετών, τον αγώνα να είμαστε αγαπημένα παιδιά του Θεού. Ioannis klimakos

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ήτοι τής ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ( ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ)

Η άσκηση των αρετών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πέρα από την προσωπική ισχυρή θέληση, είναι απαραίτητη και η αγιαστική δύναμη της Εκκλησίας μας. Έτσι οι άγιοι Πατέρες όρισαν, καταμεσής της αγίας Τεσσαρακοστής να προσκυνείται ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, για να λαμβάνουμε οι πιστοί από αυτόν χάρη και δύναμη για να συνεχίσουμε με σθένος τον πνευματικό μας αγώνα. Ο Σταυρός του Χριστού είναι το καύχημα της Εκκλησίας μας και το αήττητο όπλο κατά των δυνάμεων του κακού. Πάνω σε αυτόν συντρίφτηκε το κράτος του διαβόλου και εκμηδενίστηκε η δύναμή του. Από αυτόν πήγασε η απολύτρωση και η αθανασία στο ανθρώπινο γένος. Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας , φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν » και «Νυν εμφανιζόμενος ο Σταυρός, δύναμιν παρέχη εν τω μέσω των νηστειών, τοις το θείον σκάμμα, ανύουσι προθύμως ΄ αυτόν μετ ' ευάβείας , κατασπαζόμεθα ». Από φονικό και έχθιστο μέσον εκτέλεσης κακούργων μεταβλήθηκε σε μέσον αγιασμού και νοητή ασπίδα προστασίας από τις επιβουλές του Εωσφόρου και των σκοτεινών πεσόντων αγγέλων του. Άλλοι τον παρομοιάζουν με ισχυρό κυματοθραύστη κατά των κλυδωνισμών της ζωής, που προκαλεί το κακό και η αμαρτία. Η σωματική κόπωση της νηστείας και η ψυχική νωχέλεια του πνευματικού αγώνα είναι δυο βασικοί παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να αναστείλουν τη νηπτική πορεία του πιστού. Η αγιαστική δύναμη του Σταυρού είναι το αντίδοτο σ' αυτή την κατάσταση. Ο Σταυρός του Χριστού, εκτός από θείο σύμβολο της Εκκλησίας μας, έχει και ηθική σημασία για τον κάθε πιστό. Όπως ο Κύριος έφερε το δικό Του Σταυρό στο Γολγοθά, φορτωμένος τις ανομίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, έτσι και ο πιστός του Χριστού, φέρει αυτός τον προσωπικό του σταυρό, τον αγώνα για σωτηρία και τελείωση. Ο δρόμος για τη σωτηρία είναι πραγματικός Γολγοθάς και απαιτεί αυταπάρνηση σε όσους τον ανεβαίνουν. Το βεβαίωσε ο Κύριος: « όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν , απαρνησάσθω ευατόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι » (Μαρκ.8,34). Η αγία περίοδος του Τριωδίου είναι κατ' εξοχήν σταυρική πορεία και νοητή σταύρωση των παθών μας. Γι' αυτό η αγία μας Εκκλησία αφιέρωσε την Κυριακή αυτή στην προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού. Οι πιστοί αντλώντας χάρη από αυτόν, δυναμωμένοι πια και ανανεωμένοι, αντιπαρερχόμαστε τα εμπόδια που στήνει ο πονηρός και βαδίζουμε την ουρανοδρόμο ατραπό με οδηγό τη χαρά και τη λαχτάρα να συναντήσουμε τον αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό την αγία και λαμπροφόρο η ημέρα της εγέρσεώς Του.

ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΙΕ (15Η) ΛΟΥΚΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2023 10 12 2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ Μηνά Καλλικελάδου 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 12 12 2023 ΤΡΙΤΗΝ +Σπυρίδωνος Τριμυθούντος τού θαυματουργού 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 17 12 2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ Τών Αγίων Προπατόρων. Δανιήλ τού προφήτου. Διονυσίου Ζακύνθου 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 24 12 20203 ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΕΩΣ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 25 12 2023 ΔΕΥΤΕΡΑΝ + Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΏΝ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 26 12 2023 ΤΡΙΤΗΝ +ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 27 12 2023 ΤΕΤΑΡΤΗΝ + ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΟΣ & ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 31 12 2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΕΩΣ 0700 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ 1630 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 8Η ΛΟΥΚΑ (Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΙΤΗΣ)

ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ)

«Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς ·πορεύου και συ ποίει ομοίως» (Λουκ. 10, 37)

α. Μία από τις γνωστότερες παραβολές του Κυρίου, που διασώζεται μόνον από τον ευαγγελιστή Λουκά, περιέχει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Αφορμή για να την πει ο Κύριος έδωσε ένας νομοδιδάσκαλος, ένας δηλαδή Ιουδαίος θεολόγος, ο οποίος θέλοντας να Τον φέρει σε δύσκολη θέση – «εκπειράζων αυτόν» - Του έθεσε αφενός το θέμα πώς κερδίζεται η αιώνιος ζωή, αφετέρου το θέμα ποιος είναι ο πλησίον του ανθρώπου, όταν αποκαλύφθηκε ότι ερώτησε κάτι που του ήταν ήδη γνωστό. Ο Κύριος δεν δυσανασχετεί και δεν παρεξηγείται  με την «πονηριά» του θεολόγου. Του απαντά με τρόπο κανονικό και σοβαρό, οδηγώντας τον όμως στο σημείο συμφωνίας του με ό,τι ο Ίδιος έλεγε. Η τελική προτροπή Του μάλιστα προς αυτόν δεν του αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης. «Πορεύου και συ ποίει ομοίως».

β. 1. Ο Κύριος καταρχάς καλεί σε κινητοποίηση τον νομοδιδάσκαλο, συνεπώς και κάθε άνθρωπο, προκειμένου να πορεύεται στη ζωή του κατά το πρότυπο του καλού Σαμαρείτη. Η προτροπή Του δηλαδή δεν αφήνει υποψία εφησυχασμού του ανθρώπου, αδράνειας ή περιδίνησης μέσα στα δικά του πάθη. Ο εφησυχασμός και  η αδράνεια δεν σχετίζονται με αυτό που συνιστά θέλημα του Θεού, διότι φανερώνουν καταστάσεις που αλλοιώνουν τη φυσιολογία του ανθρώπου, την κατ’  εικόνα Θεού δηλαδή δημιουργία του. Ο άνθρωπος είναι κίνηση, ενέργεια, πορεία προς τα εμπρός, δημιουργία. Αν υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί μας που δυστυχώς ταλαιπωρούνται από ψυχολογικά κυρίως προβλήματα, είναι γιατί έπεσαν στην παγίδα της στασιμότητάς τους και της ανακύκλωσης των ίδιων πάντοτε παθών τους, κυρίως δε των λογισμών τους. Σαν να λειτουργούν, με άλλα λόγια, μ’ έναν τρόπο «αυτιστικό», περιφερόμενοι αδιάκοπα γύρω από το κέντρο του εαυτού τους. Ο Κύριος λοιπόν στο πρόσωπο του νομοδιδασκάλου καλεί όλους τους ανθρώπους σε πορεία προς τα εμπρός, χωρίς να στρέφονται προς τα οπίσω.

2. Η πορεία αυτή δεν είναι ανεξέλεγκτη και άσκοπη. Δεν καταξιώνεται ο άνθρωπος απλώς με το να πορεύεται, αλλά να πορεύεται σωστά. Και το σωστά σημαίνει: κατά το πρότυπο που προβάλλει η παραβολή ως δικαιωμένο από τον Θεό τρόπο ζωής, δηλαδή του καλού Σαμαρείτη. «Πορεύου και συ ποίει ομοίως». Ομοίως όχι με τον τρόπο  του ιερέα ή του λευίτη, των ιερωμένων του Ιουδαϊσμού, διότι ο τρόπος αυτός καταδικάστηκε και από τον ίδιο τον νομοδιδάσκαλο: είναι ο τρόπος του εγωισμού, της προτεραιότητας των προσωπικών συμφερόντων έναντι των πραγματικών αναγκών του συνανθρώπου, της προτεραιότητας ακόμη και μιας θρησκευτικής αποστολής έναντι του άλλου – δεν αρνείται κανείς ότι μπορεί οι συγκεκριμένοι ιερωμένοι να βρίσκονταν και σε μια τέτοια αποστολή. Το ομοίως λοιπόν είναι με τον τρόπο ζωής του Σαμαρείτη. Αυτός είναι που επαινείται  και θεωρείται ότι βρήκε την οδό της αιώνιας ζωής. Και ποιο είναι το γνώρισμα της οδού αυτής; Όπως αναγκάζεται να το ομολογήσει και ο νομοδιδάσκαλος: «ο ποιήσας το έλεος μετ’  αυτού». Σωστός δηλαδή τρόπος που δικαιώνεται από τον Θεό είναι η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Όπως τίθεται στην παραβολή, η αγάπη αυτή συνιστά μονόδρομο: έξω από την αγάπη ο άνθρωπος χάνεται σε δρόμους που τον απομακρύνουν από τη σχέση του με τον Θεό. Κι αυτό θα πει: για να βρω τον Θεό: «την αιώνιον ζωήν», πρέπει να βρω τον συνάνθρωπό μου: να ποιώ «έλεος μετ’  αυτού».

3. Ο προσδιορισμός της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, ως της απόλυτης καθοριστικής προϋπόθεσης για την αιώνια ζωή, απαιτεί, κατά την παραβολή, τρεις διευκρινίσεις:

(1) ο άλλος, ο πλησίον, δεν είναι ο άνθρωπος που ανήκει σε μία συγκεκριμένη ομάδα, κατά τον καταδικασμένο τύπο της Ιουδαϊκής εκδοχής: των Φαρισαίων για παράδειγμα που θεωρούσαν πλησίον μόνον τους γνώστες του ιουδαϊκού νόμου, άρα έθεταν εκτός της έννοιας αυτής τους φτωχούς και αγραμμάτους, ή των Εσσαίων, που θεωρούσαν πλησίον μόνον τους ανήκοντες στην κοινότητά τους, ή ακόμη και των απλών Ιουδαίων, που απέρριπταν την έννοια του πλησίον για τους μη Ιουδαίους. Πλησίον, κατά το πρότυπο του Σαμαρείτη, είναι ο κάθε συνάνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή κοινωνικής τάξεως, διότι ο ίδιος ο άνθρωπος που αγαπά γίνεται πλησίον του άλλου. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι ο Κύριος αντιστρέφει το ερώτημα του νομοδιδασκάλου: από την παθητική διατύπωσή του -  «τις εστί μου πλησίον;» - το θέτει με ενεργητική διάθεση – «γεγονέναι πλησίον». Εγώ να γίνομαι πλησίον του άλλου.

(2) Η αγάπη έτσι προς τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο έχει το γνώρισμα της θυσίας. Μπροστά στην ανάγκη του άλλου, το θέλημα του Θεού απαιτεί προσωπική στάση, απώλεια ίσως του χρόνου μας, της άνεσής μας και των δικών μας αναγκαίων μέσων, προσφορά των χρημάτων μας, έγνοια διαρκή. Ό,τι δηλαδή επέδειξε ο Σαμαρείτης. Πρόκειται για την αληθινή αγάπη, για την οποία μίλησε ο Κύριος και με λόγο σαφή, εκτός των παραβολών: «Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλλήλους. Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού». Είναι η αγάπη που έζησε ο Ίδιος και που Τον ανέβασε στον Σταυρό, γεγονός που τονίζεται και από την αλληγορική ερμηνεία της παραβολής, σύμφωνα με την οποία ο Σαμαρείτης είναι ο ίδιος ο Χριστός.

 (3) Αυτονοήτως, η αγάπη, με τα παραπάνω δεδομένα, δεν είναι θεωρία και λόγια, αλλά πράξη. «Ο ποιήσας το έλεος μετ’  αυτού» λέει. Και: «πορεύου και συ  π ο  ί ε ι  ομοίως». Όσο κανείς μένει σε λόγια, ακόμη και σε μία πραγματική καλή διάθεση, δεν έχει αγγίξει την αγάπη που δικαιώνει. «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν του Θεού, αλλ’  ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς».

4.  Η αγάπη όμως προς τον συνάνθρωπο που δικαιώνει αυτόν που την ασκεί, είναι, σύμφωνα με το ευαγγελικό ανάγνωσμα, άμεσα συνδεδεμένη και με την αγάπη προς τον Θεό. Ο Κύριος χαρακτήρισε ορθή την απάντηση του νομοδιδασκάλου, όταν ανέφερε την πεμπτουσία του λόγου του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της ισχύος σου και  εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Δηλαδή, η αγάπη έχει διπλή διάσταση: προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο. Και ο Ίδιος έτσι τοποθέτησε τα πράγματα: «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε», είπε. Κι επειδή η κύρια εντολή Του είναι το «αγαπάτε αλλήλους», άρα αγαπάμε τον Χριστό, εάν αγαπάμε και τους άλλους, όπως και αγαπάμε τους άλλους, εάν αγαπάμε τον Χριστό. Μονομερής ακολουθία της αγάπης, επιλογή της μιας από την άλλη, σημαίνει διαστροφή και των δύο. Είναι τόσο καίριας σημασίας τούτο, ώστε ο ίδιος ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος σημειώνει ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπά τον Θεό και μισεί τον συνάνθρωπό του, είναι ψεύτης». Όπως και το αντίστροφο: «αγαπάμε τον συνάνθρωπο, όταν αγαπάμε τον Θεό και τηρούμε τις εντολές Του».

γ. Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη απαιτεί προς αποδοχή της γενναιότητα ψυχής και απόφαση υπακοής μέχρι θανάτου. Μελετώντας την βεβαιώνουμε δυστυχώς την πνευματική μας γύμνια. Διότι συνήθως τι διαπιστώνουμε στη ζωή των περισσοτέρων μας; Την ακολουθία ενός εύκολου και βολεμένου χριστιανισμού, που έχει ως πρότυπο μάλλον τον τρόπο ζωής του ιερέα και του λευίτη παρά του Σαμαρείτη. Ο Κύριος δεν θέλει κάτι από τη ζωή μας. Θέλει ολόκληρη τη ζωή μας. Μας έδωσε και μας δίνει τη δική Του, κυρίως μέσω του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, κομματιάζεται από αγάπη για εμάς, και ζητεί αντίστοιχο τρόπο ζωής. Η συμπεριφορά Του, όπως καταφαίνεται με κρυστάλλινο τρόπο στη συμπεριφορά του Σαμαρείτη, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Πόσοι άραγε αντέχουμε να είμαστε αληθινοί χριστιανοί; Πόσοι, τουλάχιστον,  όταν βλέπουμε τη μικρότητά μας, στρεφόμαστε μέσα μας και κλαίμε για την κατάντια μας; Πώς χωρίς έλεος προς τους άλλους μπορούμε έστω και να ζητάμε το έλεος του Θεού για εμάς;

Αναρτήθηκε από παπα Γιώργης Δορμπαράκης στις 11:15 π.μ. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΔΙΓΕΛΙΩΤΙΚΩΝ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΑΠΟ 12/11/-19/11/2023 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΗΜΕΡΑΝ ΣΑΒΒΑΤΟΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 12/11/2023 ΚΥΡΙΑΛΗΝ Η' (8η) ΛΟΥΚΑ - ιωάννου τού Ελεήμονος 0700 ΟΡΟΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΟΤΟΥΡΓΙΑ 13/11/2023 ΔΕΥΤΕΡΑΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ+ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ (ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ) 14/11/2023 τριτην + Φιλίππου τού Αποστόλου 0700 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 15/11/2023 ΤΕΤΑΡΤΗΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ 16/11/2023 ΠΕΜΠΤΗΝ + Ματθαίου Αποστόλου & Ευαγγελιστού 0700 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 18/11/2023 ΣΑΒΒΑΤΟΝ 1700 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 19/11/2023 ΚΥΡΙΑΚΗΝ Θ" (9η) ΛΟΥΚΑ - Αβδιού τού Προφήτου 0700 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΙΕΤΟΥΡΓΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ